Μεταξωτά αστικά πανωφόρια, βυζαντινά λιτά ενδύματα, χρυσοποίκιλτα φορέματα από τα Γιάννενα, εντυπωσιακές φορεσιές από την Κρήτη, αλλά και κάποιες από τις φορεσιές της Αυλής, αποτελούν το σπάνιο υλικό της έκθεσης «Αχνάρια Μεγαλοπρέπειας.

Μεταξωτά αστικά πανωφόρια, βυζαντινά λιτά ενδύματα, χρυσοποίκιλτα φορέματα από τα Γιάννενα, εντυπωσιακές φορεσιές από την Κρήτη, την Αστυπάλαια, την Κύμη και τις Σπέτσες, αλλά και κάποιες από τις φορεσιές της Αυλής, αποτελούν το σπάνιο υλικό της έκθεσης «Αχνάρια Μεγαλοπρέπειας. Μια νέα ματιά στην παράδοση της ελληνικής γυναικείας φορεσιάς» του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, που παρουσιάζεται στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

Η εξέλιξη του ελληνικού γυναικείου ενδύματος από τον 18ο έως τον 20ό αιώνα αποτυπώνεται μέσα από σπάνια κομμάτια της έκθεσης, που πρωτοπαρουσιάστηκε στο «Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου» τον Φεβρουάριο του 2014 με αφορμή τα είκοσι χρόνια λειτουργίας του, αλλά και τα σαράντα χρόνια λειτουργίας του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, και αφιερώθηκε στη μνήμη της Κούλας Λαιμού.

Σαράντα αυθεντικά ελληνικά φορέματα μέσα από τις πτυχές τους, τα γεωμετρικά μοτίβα, τα κεντήματα πάνω στο βελούδο και το μετάξι, αφηγούνται την ιστορία του ελληνικού ενδύματος. Πάνω τους φαίνονται «επιδράσεις όλων των πολιτισμών της Μεσογείου, αλλά και μουσουλμανικών στοιχείων», επισημαίνει η σκηνογράφος – ενδυματολόγος Ιωάννα Παπαντωνίου.

Αφετηρία της έκθεσης, η ενδυμασία της Κάσου, ένα φόρεμα τρίμετρο, που αναδιπλώνεται και απηχεί τον «κόλπο» του ιωνικού χιτώνα και το πολύπτυχο, ριχτό φόρεμα της Κρήτης, που μοιάζει να διαμορφώθηκε στην Ιταλία την εποχή της Αναγέννησης. Οι φορεσιές από την Κύμη, τη Θεσσαλία, τη Σκύρο, αποτέλεσαν τη βάση για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει στα μέσα του 19ου αιώνα, όπου τα ρομαντικά κινήματα επηρέασαν τις φορεσιές στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Το ενδυματολογικό ταξίδι στο παρελθόν καταλήγει στα ενδύματα που έφεραν μαζί τους η βασίλισσα Αμαλία (1837) και στη συνέχεια η βασίλισσα Όλγα (1867), τα οποία επηρέασαν τις αστικές και τις αγροτικές ενδυμασίες στον ελλαδικό χώρο. Η Αμαλία όταν ήρθε στην Ελλάδα το 1936 υιοθέτησε το ελληνικό ένδυμα της εποχής της και το ενσωμάτωσε στην ευρωπαϊκή ενδυμασία της. Κάπως έτσι προέκυψε το «σακάκι της Αμαλίας», ένα κοντό βελούδινο μπολερό, κεντημένο με παραδοσιακά μοτίβα, το οποίο έγινε το πιο δημοφιλές ρούχο στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, «επηρεάζοντας», σύμφωνα με την πρόεδρο του ΠΛΙ Ιωάννα Παπαντωνίου, «τις αστικές ενδυμασίες αλλά και τις αγροτικές φορεσιές στην περιοχή των Βαλκανίων έως την Κύπρο».