Προσφορά του «Π» για τίτλο της βιογραφίας του που συγγράφει ο ίδιος ο Γλύξμπουργκ

Προσφορά του «Π» για τίτλο της βιογραφίας του που συγγράφει ο ίδιος ο Γλύξμπουργκ

Επειδή το «Ποντίκι» πληροφορήθηκε το πρόβλημα του τέως άνακτος Γλύξμπουργκ, που δεν βρίσκει τίτλο για τη βιογραφία του, την οποία αυτόν τον καιρό συγγράφει, αποφάσισε να του δώσει μια ιδέα, η οποία κατέβηκε στο κεφάλι της Βάλιας που συγκινήθηκε από το μεγάλο δράμα του βασιλέως: «Πότε άναξ, πότε… μάλαξ. Η συγκλονιστική ιστορία ενός Κωνσταντίνου που κατέληξε Κοκός».

Τα περί του βασιλικού δράματος που μας ανέβασαν το αίμα στο κεφάλι (ανάμεσα στα όσα τραβάμε, πρέπει να ακούμε και τις μαλακίες του Κοκού) τα πληροφορηθήκαμε απ’ τον ίδιο, όπως αυτός τα εξέθεσε στη συνέντευξη που έδωσε στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ). Αποφασίσαμε, λοιπόν, να ασχοληθούμε λίγο μαζί του, γιατί μπορεί ο καθένας να έχει το δικαίωμα της άποψής του, αρκεί να μη θεωρεί ότι οι υπόλοιποι τρώνε κουτόχορτο.

Στη συζήτηση που είχε με τον δημοσιογράφο του ΡΙΚ ο Κοκός μίλησε για όλα:
♦ Για τη σύγκρουση με τον Γεώργιο Παπανδρέου.
♦ Για τον λόγο που όρκισε τη χούντα.
♦ Για την έντονη διαφωνία του με τον αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Μακάριο.
♦ Και, φυσικά, ως γνήσιος γαλαζοαίματος τζέντλεμαν, δεν απάντησε ξεκάθαρα για το μεγάλο ερώτημα που ακόμα απασχολεί την ελληνική κοινωνία και το οποίο επαναλαμβάνουμε σ’ αυτήν τη σελίδα: Τα είχες, ρε Κοκέ, με τη Βουγιουκλάκη;

Καταρχάς ο Κοκός θέλησε να εμφανιστεί άνετος και ψυχολογικά ισορροπημένος που έχει διαχειριστεί τη μεγάλη απώλεια της ζωής του: τον θρόνο. «Δεν με ενοχλεί το “τέως” (είπε βαρύγδουπα), όλοι είμαστε τέως κάτι…».

Περί των σχέσεών του με τον Παπανδρέου (τον παππού του δικού μας, ενός και μοναδικού Γιωργάκη) κάτι φάνηκε να ψέλλισε με μια διάθεση μικρής αυτοκριτικής: «Όλοι κάνουμε λάθη, αλλά πρέπει να αναλύσεις όλη την πολιτική σου ιστορία για να δεις τι λάθη έκανες… Ακόμα και σήμερα, κάποιοι λένε ότι εγώ έδιωξα τον Γιώργο Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον διώξω, αφού τον συμπαθούσα και οι σχέσεις μας ήταν άψογες. Ήταν μια σχέση παππού – εγγονού. Θυμάμαι όταν τον κάλεσα να φάμε στα ανάκτορα και του είπα “έχω την εντύπωση ότι θα μας βάλουν να τσακωθούμε”. Με ρώτησε “ποιος;”. Του απάντησα “δεν ξέρω, αλλά σας παρακαλώ, αν δείτε κάποιον στο περιβάλλον που δεν σας αρέσει, να μου το πείτε…».

Δεν γνωρίζουμε τι του είπε ο Γιώργος Παπανδρέου. Αυτό που ξέρουμε, είναι ότι η Ιστορία έχει γράψει πως η μαμά του Κοκού, η παντοδύναμη Φρ(ειδερ)ίκη πρωτοστάτησε στο να τιναχτούν όλα – η σχέση βασιλιά – πρωθυπουργού και τελικά η χώρα – στον αέρα. Αλλά πού να πει ο Κοκός κουβέντα για τη μαμά…

Ενδιαφέρον έχουν και οι απόψεις του Κοκού για τον ρόλο του στη δικτατορία. Το πρώτο που θέλησε να βγάλει από πάνω του είναι το γεγονός ότι αυτός ήταν που πρόσφερε τη νομιμοποίηση στη χούντα, γιατί αυτός την όρκισε: «Αν δεν όρκιζα τη χούντα, θα γινόταν εμφύλιος». Επίσης, όταν ρωτήθηκε αν μπορούσε να λειτουργήσει πιο σθεναρά, απάντησε: «Πιο σθεναρά από το να φύγεις από τα ανάκτορα και την πολυτέλεια και να ηγηθείς ενός κινήματος κατά της χούντας, δεν γίνεται».
Εμείς τι να (του) πούμε; Ευτυχώς, ρε μεγάλε, που δεν έσκισες κανένα παντελόνι της μεγάλης βασιλικής στολής μ’ όλη αυτήν την αντίσταση…

Περί των σχέσεών του με τον Μακάριο ο Κοκός είπε:
«Όταν ήμουν στην εξορία, ο Μακάριος μου είπε να πάω στην Κύπρο να εγκατασταθώ μόνιμα. Διαφωνήσαμε όταν ακύρωσα την αποστολή της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στην Τυλληρία το 1964. Μου είπε ότι έκανα πολύ άσχημα. Του απάντησα ότι “εσείς προεδρεύετε σε μισό εκατ. πληθυσμού, αλλά εγώ σε 9 εκατ. Πρέπει να καταλάβετε ότι θα κοιτάξω να κρατήσω την πατρίδα μου εκτός πολέμου».
Ας μην πούμε εμείς τίποτε περί του σθένους του Κοκού, μιλάει μόνος του…

Για την ελληνική κρίση

Και σαν να μην έφταναν οι αναλύσεις του τέως βασιλέως για το παρελθόν, ο Κοκός ασχολήθηκε και με το σήμερα. Ας τον απολαύσουμε: «Εμείς περάσαμε πολύ δύσκολη περίοδο. Γίνεται προσπάθεια από όλους τους Έλληνες και σιγά – σιγά βγαίνουμε από την κρίση. Το γεγονός ότι ο λαός υποφέρει, δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις με απασχολούν πάρα πολύ. Όσοι μου μιλάνε, μου λένε “τι μέλλον θα έχει το παιδί μου;”. Και είναι σωστή ερώτηση.

Προτιμώ να είμαι εδώ όταν γίνονται όλα αυτά, παρά να ζω στο εξωτερικό. Γίνεται κολοσσιαία προσπάθεια από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση για να βγούμε από αυτό το χάος. Το ίδιο και στην Κύπρο. Έχετε έναν πολύ καλό πρόεδρο και θα χαρώ πολύ να τον γνωρίσω. Όταν άρχισε η κρίση, οι ξένοι δεν μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για την Ελλάδα. Είχε χάσει την αξιοπιστία της. Τώρα γίνεται μεγάλη δουλειά. Και πρέπει να σταματήσουμε τους νέους να φεύγουν από την Ελλάδα».

Όπως είπαμε και παραπάνω, κάθε άνθρωπος, ακόμα και ο τέως άναξ, έχει το αδιαφιλονίκητο δικαίωμα να γίνεται… μάλαξ. Όμως εμείς πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Κοκός συμμερίζεται το δράμα του κοσμάκη, και εκεί που μασουλά το παντεσπάνι του (γιατί φανταζόμαστε ότι δεν θίχτηκε από τη μείωση του κατώτατου μεροκάματου, ούτε από τις αλλαγές στο ασφαλιστικό) λέει και καμία μαλακία για να περάσει η ώρα, όπως για το πόσο καλά τα πάνε οι Σαμαροβενιζέλοι που κυβερνούν τον τόπο.

Πώς περνά την ώρα του ο Κοκός; Δύσκολα, στο Πόρτο Χέλι: γράφει τη βιογραφία του (ελπίζουμε να του αρέσει ο τίτλος που του προτείναμε) και ασχολείται με την πιθανότητα κάποιο από τα παιδιά του να σώσει τον τόπο. Να μας (ξανα)καθίσει, δηλαδή, στον σβέρκο, όχι απαραίτητα σε θρόνο, αλλά (γιατί όχι;) σε πολιτικό θώκο…

Ξύπνα, Κοκέ…