search
ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 17:51
MENU CLOSE

Κωνσταντίνος Τζούμας: «Δεν μου αρέσει η μοναξιά πάνω στη σκηνή»

12.06.2014 21:00
Κωνσταντίνος Τζούμας: «Δεν μου αρέσει η μοναξιά πάνω στη σκηνή» - Media

«Έχω ξεμάθει και ξαναμαθαίνω…» είναι η πρώτη φράση που μου λέει ο Κωνσταντίνος Τζούμας, όταν συναντιόμαστε στο φουαγιέ του θεάτρου «Τζένη Καρέζη», εκεί όπου ανεβαίνει (για λίγες παραστάσεις, μέχρι τις 18 Ιουνίου) η παράσταση «Κ.Π. Καβάφης. Αυτοβιογραφούμενος» σε σκηνοθεσία Γιάννη Φαλκώνη. 

«Έχω ξεμάθει και ξαναμαθαίνω…» είναι η πρώτη φράση που μου λέει ο Κωνσταντίνος Τζούμας, όταν συναντιόμαστε στο φουαγιέ του θεάτρου «Τζένη Καρέζη», εκεί όπου ανεβαίνει (για λίγες παραστάσεις, μέχρι τις 18 Ιουνίου) η παράσταση «Κ.Π. Καβάφης. Αυτοβιογραφούμενος» σε σκηνοθεσία Γιάννη Φαλκώνη.

Έχω διαβάσει διάφορα, έως πολλά, για τον Κωνσταντίνο Τζούμα κι είμαι εκ των προτέρων αγχωμένη. Κατά τη συνάντησή μας όμως δεν πρόλαβα καν να αγχωθώ. Ήμουν πολύ απασχολημένη να παρακολουθώ το εκλεπτυσμένο πινγκ-πονγκ της σκέψης ενός αυθεντικά κι όχι επί των τύπων καλλιεργημένου ανθρώπου, που δείχνει να έχει ζήσει τη ζωή του έτσι όπως τη ήθελε, που έχει απολαύσει ακομπλεξάριστα κάθε επιλογή του και που όλο αυτό καταλήγει σε μια γοητευτική αύρα…

Στο θέατρο ξανά έπειτα από εννέα χρόνια…
«Υπάρχουν περίοδοι που δουλεύει κάποιος συνέχεια και άλλες περίοδοι που κρατιέται λίγο απέξω γιατί θέλει να κάνει κάτι άλλο. Εμένα κράτησε λίγο παραπάνω. Τώρα βρίσκομαι ξανά στο θέατρο με αφορμή τον Καβάφη, που – κακά τα ψέματα – η ματαιοδοξία χτυπάει κόκκινο… Δεν υποδύομαι τον Καβάφη. Η παράσταση είναι μια βραδιά που όλοι μαζί σκαλίζουμε χειρόγραφα, ημερολόγια, απομνημονεύματα του Καβάφη και φίλων του και περιλαμβάνει ποιήματα και σχόλιά του για την κρίση, τη σοβαρότητα, τα Ελγίνεια, σκηνές από τη ζωή του που περιγράφουν φίλοι του. Αυτό που χαίρομαι, είναι ότι δεν είμαι μόνος πάνω στη σκηνή. Παρ’ ότι έχω κάνει μονολόγους, δεν μου αρέσει η μοναξιά του καλλιτέχνη πάνω στη σκηνή, προτιμώ να έχω παρέα. Θεωρώ ότι το θέατρο είναι ομαδικό…».

Καβάφης λοιπόν…
«Τώρα υπάρχει το “α, ξαναγύρισε”, αλλά δεν ισχύει. Ο Καβάφης είναι αυτό που είναι. Ξιπάστηκα στην ιδέα ότι μου έγινε πρόταση να κάνω τον Καβάφη. Μου το είχε πει και η χορογράφος Ζουζού Νικολούδη να κάνουμε Καβάφη μαζί, αλλά δεν έγινε ποτέ. Τον αγαπώ τον Καβάφη γιατί είναι από τους ποιητές που μίλησαν για τις αταξίες, τον πυρετό και την τρέλα της εφηβείας. Γι’ αυτό, νομίζω, αρέσει και σήμερα στους νέους. Καταγράφει καταπληκτικά τη ζωή των νέων, αυτούς τους έφηβους που περιφέρονται άσκοπα και μόνο το κορμί τους έχουν και ζουν από αυτό. Μάλλον στη νεότητά του έζησε ο ίδιος κάποιες περιπέτειες και ό,τι περνάει στα ποιήματά του έχει να κάνει με μνήμη, απουσιάζει η σωματικότητα – δεν είναι όπως ο Μπέικον και ο Φασμπίντερ, που οι ήρωές τους ξεσκίζονται μπροστά σου. Βλέπω και στις βραδιές ποίησης νέους, καλωδιωμένους από πάνω μέχρι κάτω με τα κινητά τους, να είναι εκεί ψυχή τε και σώματι. Χώρος υπάρχει για ποίηση πάντα…».

Περί σινεμά, ελληνικού και ξένου…
«Το σινεμά δεν μου έχει λείψει καθόλου. Δεν ήταν ποτέ του επιπέδου που να με κάνει να πω “τι έχασα”. Η Ελλάδα δεν έχει κάνει ταινίες ούτε του Φελίνι ούτε του Μπέργκμαν ούτε του Ταρκόφσκι ούτε του Μπουνιουέλ, του Κουροσάβα, του Άιβορι… Κανενός σκηνοθέτη που μου αρέσει η ματιά του. Η ξενομανία της εφηβείας μου είχε κάνει εμένα και την παρέα μου να εντοπίσουμε και να βλέπουμε ταινίες των σκηνοθετών που προανέφερα. Βλέπαμε τις ταινίες τους σαν τρελοί, ενώ η κοινωνία γύρω μας συσχέτιζε κουτάκια ή μειδιούσε, και κάποια στιγμή οι ταινίες αυτές έγιναν το κυρίαρχο ρεύμα. Δεν έγινε ποτέ αυτού του είδους το σινεμά εδώ. Εγώ αυτό το σινεμά είχα πάντα στο μυαλό μου, ένα κοσμοπολίτικο σινεμά, γεμάτο κομψές περιπέτειες – στην πιο ελαφριά εκδοχή του, δεν μιλάω για μεταφυσικά δράματα του Μπέργκμαν. Μιλάω για ένα σινεμά όπως αυτό που έκαναν οι Ιταλοί και οι Γάλλοι. Μπορούσαμε, αλλά δεν το κάναμε ποτέ. Σε σχέση με το διεθνές σινεμά είμαστε πολύ χλομοί. Στον αθλητισμό, την επιστήμη, την ποίηση τα έχουν καταφέρει οι Έλληνες στο εξωτερικό εξαιρετικά. Εκτός από την πολιτική, που μάλλον είναι μια μεγάλη σχολή των ανικάνων – πώς δεν προκύπτει ένας άνθρωπος της προκοπής εκεί, μου κάνει εντύπωση. Μπορεί να πει κάποιος πως το σύγχρονο ελληνικό σινεμά έχει κάνει επιτυχίες, αλλά δεν είναι του γούστου μου. Θεωρώ ότι του λείπει το ανθρώπινο στοιχείο. Αυτό το weird wave δεν μου αρέσει καθόλου. Αν θεωρείται πως καταγράφει αυτό τη χώρα σ’ αυτήν τη φάση που είναι, τι να πω; Μια πλευρά της ναι, αλλά δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό και να έχει δημιουργήσει και ρεύμα. Με ανθρώπους – ξόανα; Σαν να μπήκαν στην πρίζα και απλά να λειτουργούν; Πού είναι οι ανάσες, τα βλέμματα; Δεν έχει τίποτα το ανθρώπινο. Είναι ένα κατασκεύασμα εγκεφαλικό, το οποίο δεν σε αφήνει να συμμετέχεις».

Πασατέμπος….
«Απωθημένο δεν έχω, ούτε προσδοκώμενο. Ενδιαφέροντα πράγματα μου έχουν τύχει, από το πάνω ώς το κάτω κι από το πολύ πλούσιο στο πολύ περιορισμένο. Ό,τι ήρθε, καλώς ήρθε, ό,τι έχει μείνει, είναι αυτό που μπόρεσε. Το πιο βολικό, το πιο απλό; Δεν νομίζω ότι κατέβαλα κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Έχω την εντύπωση ότι οι δάσκαλοί μου σε όλους τους χώρους, από τα μαθητικά μου χρόνια, πάντα περίμεναν περισσότερα πράγματα από μένα. Εγώ μάλλον ήμουν κατώτερος των προσδοκιών γιατί έχω μια απροθυμία ολοκλήρωσης και μου λείπει η αφοσίωση που χρειάζεται για να φέρεις έναν στόχο εις πέρας. Και δεν έχω διάθεση, καθόλου όμως, να ηγηθώ. Μου άρεσε να κάνω αυτά με τα οποία εγώ περνούσα ωραία την ώρα μου. Πώς λέει το τραγούδι “δεν είμαι ο πασατέμπος σου για να περνάει η ώρα”;. Όχι, εγώ είμαι ο πασατέμπος. Η ιδέα τού να χορέψω με το άγνωστο που μας έχει περικυκλώσει έναν χορό με χάρη μού είναι πιο συναρπαστική από το να κάνω κάτι που το ξέρω σίγουρα ή που θέλουν έναν άνθρωπο σαν εμένα. Βαριέμαι…».

Ανωνυμία η επιθυμητή
«Ένα διάστημα που ζούσα μια σκόπιμη ανωνυμία ήταν από τα πιο συναρπαστικά πράγματα. Άμα είσαι “κάποιος”, πρέπει να είσαι και “κάπως”. Αν δεν είσαι κανένας, μπορείς να έχεις ό,τι λαχταράει η ψυχή σου. Έπαιζα διάφορους ρόλους, μεταμορφώσεις των θεών της ελληνικής μυθολογίας, και μου άρεσε τρομερά γιατί ήμουν απρόβλεπτος, δεν ήξερε ο άλλος τι να περιμένει από μένα, κι εγώ έκανα την παράστασή μου. Αυτό ήταν από τα ωραιότερα πράγματα: η ανωνυμία. Τώρα έχουμε περάσει στο “τι κάνετε, κ. Τζούμα;”».

Ζωογόνο ραδιόφωνο
«Η διάθεσή μου να κάνω ραδιόφωνο, να διαβάζω, να κάνω βόλτες. Τον χρόνο μου να τον διαχειριστώ με τον καλύτερο τρόπο. Δεν είναι μέσα στις σκέψεις μου να κάνω θέατρο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Έχω πάψει να μιλάω με βεβαιότητα και απολυτότητα μεγαλώνοντας. .».

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 17:51