Το κλειστό πάρτι του εφοπλιστικού κόσμου «Ποσειδώνια» έδειξε ότι δουλεύουν για την τσέπη τους

Το κλειστό πάρτι του εφοπλιστικού κόσμου «Ποσειδώνια» έδειξε ότι δουλεύουν για την τσέπη τους

Πραγματικά άδικη αυτή η ζωή. Ο ένας, υπουργός, έμεινε επειδή είναι ο γνήσιος εκφραστής των εφοπλιστικών συμφερόντων. Ο άλλος, αν και (μεταξύ άλλων)… κατάφερε να μην εισπράξει ούτε ένα ευρώ από τους εφοπλιστές, εξεδιώχθη. Και οι δύο λοιπόν λειτούργησαν υπέρ τους, αλλά ο μεν Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης έμεινε στην κυβέρνηση και το συγκεκριμένο πόστο κατά τον ανασχηματισμό, ενώ ο Χάρης Θεοχάρης αποκεφαλίστηκε παρά τη συγκινητική του προσπάθεια να μην… επιβαρύνει το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Άλλη μια απόδειξη του ότι τελικά την πληρώνει όποιος κάνει τη «βρόμικη δουλειά». Και βέβαια η βρόμικη δουλειά δεν είναι τίποτε περισσότερο από το να μην επιβαρυνθούν οι… πατριώτες, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν εαυτούς οι εφοπλιστές μας.

Τα «Ποσειδώνια», αυτό το κλειστό πάρτι του εφοπλιστικού κόσμου, έδωσαν ακόμη μια χρονιά την αφορμή να θυμηθούμε πως ό,τι κι αν λένε, ό,τι κι αν υπόσχονται, ο κλάδος αυτός της οικονομικής ελίτ λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο για την τσέπη του. Και πως οι θεωρίες περί πατριωτισμού που ακούμε στις ομιλίες των διαφόρων δεξιώσεων των «Ποσειδωνίων» είναι απλώς και μόνο για τα χειροκροτήματα των συνδαιτυμόνων.

Για του λόγου το αληθές: Από το 2011 έχει αρχίσει η συζήτηση για να βάλουν το «κατιτίς» τους οι (πατριώτες, είπαμε) εφοπλιστές προκειμένου να ανακουφίσουν τον υπόλοιπο κόσμο και μέχρι τώρα δεν έχει μπει στο ταμείο σχεδόν ούτε δεκάρα τσακιστή.

Φάση πρώτη

Το 2012, διά του προέδρου τους Θεόδωρου Βενιάμη, οι εφοπλιστές είχαν υποσχεθεί βοήθεια στον Σαμαρά. Μάλιστα τότε είχαν κοστολογήσει και τη συμμετοχή τους στα βάρη της ελληνικής οικονομίας δηλώνοντας πως θα προσφέρουν 140 εκατ. ευρώ από το… υστέρημά τους: «Ο εφοπλιστικός κόσμος, συναισθανόμενος την κρισιμότητα των στιγμών αλλά και τη μοναδική ευκαιρία που έχει η χώρα να ανακάμψει και να αναπτυχθεί, ανταποκρίνεται πλήρως στις προκλήσεις, δηλώνει “παρών” και συμβάλλει στην προσπάθεια μέσα από τα φορολογικά έσοδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος» ήταν η ακριβής δήλωσή του.

Η δήλωση αυτή συνοδεύτηκε από την ανακοίνωση ότι «με συνυποσχετικό μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας προσδιορίζεται ο τρόπος καταβολής και το ύψος της υποχρεωτικής συνεισφοράς της τελευταίας για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας του σχετικού ποσού μη δυνάμενου να είναι κατώτερο των 140.000.000 ευρώ».

Φάση δεύτερη

Ο χρόνος καταβολής των κεφαλαίων αυτών δεν προσδιορίστηκε με ακρίβεια, επιτρέποντας στον Βενιάμη να επανέλθει… επεξηγηματικά: «Η ναυτιλία έχει ιστορικά κριθεί εθνικό ζωτικό κεφάλαιο, μη διαπραγματεύσιμο και λόγω τούτου αναγκαίο να διαφυλαχθεί από διακυμάνσεις στη νομοθετική πρωτοβουλία της εκάστοτε κυβέρνησης».

Δηλαδή, με άλλα λόγια, είπε: «Δεν θα δεχθούμε να μας αλλάξετε το καθεστώς, βάσει του οποίου… δεν φορολογούμαστε, αλλά δεχτείτε ό,τι θέλουμε εμείς να σας δώσουμε, για να μη σηκωθούμε να φύγουμε, όπως απειλούμε κάθε τρεις και λίγο».

Φάση τρίτη

Την άνοιξη του 2013, δεχόμενοι πυρά ακόμη και από ξένα ΜΜΕ για την ανεπαρκή φορολόγησή τους την ώρα που ο μέσος Έλληνας πολίτης αφαιμάσσεται φορολογικά, πέρασαν στην αντεπίθεση.

Τον χορό έσυρε πάλι ο Βενιάμης, στη διάρκεια της Ετήσιας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Είπε μεν πως «έχουμε ήδη ανακοινώσει στον πρωθυπουργό ότι είμαστε πρόθυμοι να συμβάλουμε περαιτέρω στην προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνηση για αύξηση των φορολογικών της εσόδων», αλλά στο τέλος έβαλε το ερώτημα που έδειχνε τις πραγματικές προθέσεις: «Μήπως επιθυμούν να στερήσουν από την Ελλάδα την πρωτοκαθεδρία στη διεθνή ναυτιλιακή κατάταξη;».

Στο ίδιο μοτίβο, τού… «αφήστε μας ήσυχους», οι εφοπλιστές έβαλαν και τους εκπροσώπους τους να μιλήσουν στο πρακτορείο Bloomberg σε μια άνευ προηγουμένου παρέμβαση. Το ξένο πρακτορείο, επικαλούμενο δηλώσεις που αποδόθηκαν στον Βενιάμη, έγραψε τότε ότι τυχόν άρση της φορολογικής ασυλίας των Ελλήνων πλοιοκτητών, από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα προκαλούσε τη μαζική φυγή των εφοπλιστών από τη χώρα, με αποτέλεσμα την εκτόξευση της ανεργίας στον κλάδο!

Το δημοσίευμα φιλοξένησε και άλλες καταπληκτικές παρεμβάσεις, όπως αυτήν του Μιχαήλ Μποδούρογλου, επικεφαλής της Paragon Shipping, που εκτιμούσε ότι, «αν αρχίσουν να επισκέπτονται τις ναυτιλιακές εταιρείες εφοριακοί, τότε αυτές οι επιχειρήσεις θα πάψουν να είναι τόσο παραγωγικές όσο σήμερα», αφού θα χάσουν το προνόμιο «της μη αλληλεπίδρασής τους με το ελληνικό κράτος».

Το αστείο είναι ότι, την ίδια περίπου χρονική περίοδο, ο Βενιάμης εμφανίστηκε σε ραδιόφωνο λέγοντας ότι «οι εφοπλιστές δεν έχουν ζητήσει τίποτα από το ελληνικό κράτος» (σ.σ.: γιατί να το κάνουν, αφού ούτε εκείνο απαιτεί κάτι από αυτούς…), για να συμπληρώσει: «Δεν ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με καμία κυβέρνηση. Προσπαθούμε να είμαστε αρωγοί σε κάθε προσπάθεια»…

Και για να ενισχύσει το πακέτο των επιχειρημάτων του, άφησε να εννοηθεί ότι, αν ο εφοπλισμός αφεθεί πλήρως ελεύθερος (και ασύδοτος), ίσως να δημιουργηθούν και 150.000 θέσεις εργασίας (σ.σ.: οι οποίες βέβαια, ως απεδείχθη, δεν θα υπάρξουν εάν οι εφοπλιστές φορολογηθούν)…

Γιατί δεν θέλουν να φορολογηθούν οι εφοπλιστές:

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, από το 2000 μέχρι το 2011 η ναυτιλία συνεισέφερε 154 δισ. ευρώ στην Ελλάδα σε εισπράξεις από την παροχή υπηρεσιών μεταφορών. Όμως περίπου το 40% επανεξήχθη στο εξωτερικό, καθώς οι ναυτιλιακές εταιρείες πληρώνουν για υπηρεσίες παρεχόμενες από άλλες χώρες.

Το ερώτημα είναι: Από 140 δισ. σε δέκα χρόνια και 14 δισ. τον χρόνο, τι φόρο έχουν πληρώσει οι εφοπλιστές;

Σίγουρα πολύ λιγότερα από τα 140 εκατ. που είχαν υποσχεθεί να δώσουν πρόπερσι το φθινόπωρο προκειμένου να προστατεύσουν το καθεστώς φοροαπαλλαγών και ευνοιοκρατίας που απολαμβάνουν για να παραμένουν στην Ελλάδα (επειδή αυτό τους συμφέρει οικονομικά και όχι επειδή είναι «πατριώτες», όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται).

Φάση τέταρτη

Η πρώτη κυβέρνηση Σαμαρά δεν θέλησε να ταράξει τον πολυετή και στενότατο δεσμό κράτους και εφοπλιστών. Αλλιώς θα ζητούσε τα 140 εκατομμύρια, έστω και για την τιμή των όπλων (και για τα μάτια των πολιτών που φορολογούνται άγρια), και δεν θα έκανε τον… κουφό στα ερωτήματα της τρόικας για το πώς σκοπεύει να φορολογήσει το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Για τον ίδιο λόγο έβαλε και αρμόδιο υπουργό τον Μιλτιάδη.

Τι έκανε τελικά; Στα τέλη του 2013 «πέρασε» μια διάταξη για τη συμμετοχή του εφοπλισμού (με μορφή έκτακτης εισφοράς για τα έτη 2014-2016) στην αντιμετώπιση της κρίσης. Η διάταξη ενσωματώθηκε στον νόμο για τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) και ψηφίστηκε στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου. Όμως μέχρι τώρα παραμένει ανενεργή αφού συνάντησε την έντονη δυσαρέσκεια της εφοπλιστικής κοινότητας.

Το αστείο είναι ότι, ενώ οι εφοπλιστές δεν δέχτηκαν καν τη μόνιμη ισχύ της (όπως συμβαίνει για όλους τους Έλληνες που βγάζουν πάνω από 12.000 ευρώ τον χρόνο), η κυβέρνηση δεν μπήκε καν στον κόπο να ζητήσει τα «νόμιμα». Και όλα αυτά την ώρα που το ποσό που ζητήθηκε ως συμβολή από τους «πατριώτες» εφοπλιστές με τη μέθοδο της εισφοράς δεν ξεπερνάει τα 400 εκατ. ευρώ και, επομένως, είναι μικρότερο ακόμα και από το «κοινωνικό μέρισμα» για τους πολίτες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Για την ιστορία, η εισφορά που ενσωματώθηκε στον ΕΝΦΙΑ υπολογίζεται με κριτήριο τα πλοία που εκμεταλλεύεται, κατά κυριότητα ή μη, η κάθε πλοιοκτήτρια εταιρεία ή διαχειρίζεται η κάθε διαχειρίστρια εταιρεία αντίστοιχα, με την ακόλουθη μέθοδο:

1 Για όλα τα πλοία με ελληνική σημαία πρώτης κατηγορίας του Ν. 27/1975, καθώς και πλοία δεύτερης κατηγορίας άνω των πεντακοσίων (500) κόρων ολικής χωρητικότητας του ιδίου νόμου, καταβάλλεται ετησίως και την προβλεπόμενη τριετία ποσό ίσο με το διπλάσιο του τελικού ποσού του φόρου που υπολογίστηκε και βεβαιώθηκε από την αρμόδια υπηρεσία της Φορολογικής Διοίκησης για κάθε πλοίο κατά την προηγούμενη κάθε φορά φορολογική περίοδο και χωρίς να αφαιρούνται οι προβλεπόμενες από τον νόμο μειώσεις του άρθρου 5 του Ν. 27/1975.

2 Για τα πλοία με ξένη σημαία, των οποίων η διαχείριση γίνεται από ημεδαπές ή αλλοδαπές επιχειρήσεις εγκατεστημένες στην Ελλάδα, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 25 του Ν. 27/1975, καταβάλλεται ετησίως και για τα τρία (3) επόμενα έτη ποσό ίσο με το διπλάσιο του τελικού ποσού του φόρου που υπολογίστηκε και βεβαιώθηκε από την αρμόδια υπηρεσία της φορολογικής διοίκησης για κάθε πλοίο κατά την προηγούμενη κάθε φορά φορολογική περίοδο, σύμφωνα με το άρθρο 26 του Ν. 27/1975, όπως ισχύει και χωρίς να αφαιρούνται οι τυχόν προβλεπόμενες από τον νόμο μειώσεις ή εκπτώσεις του άρθρου 5 και των παραγράφων 1 και 5 του άρθρου 26 του Ν. 27/1975.

Οι ναυτιλιακές που εμπίπτουν στη διάταξη είναι γύρω στις 450, με σύνολο 2.800 πλοίων, είτε υπό ελληνική σημαία είτε ελληνόκτητων. Όμως, ενώ οι λογιστικές διαδικασίες έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί τον περασμένο Φεβρουάριο, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι καμία είσπραξη δεν έχει γίνει.

Φάση πέμπτη

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ο λόγος για τον οποίο δεν έχουν γίνει εισπράξεις είναι ότι οι αρμόδιες διευθύνσεις (των αρμόδιων υπουργείων) δεν έχουν προχωρήσει στην έκδοση των εγκυκλίων που είναι απαραίτητες για την εφαρμογή της νομοθεσίας. Δηλαδή έχουμε τη νομοθεσία για να εξασφαλίσουμε άλλοθι, αλλά την κρατάμε στο… συρτάρι.

Επί Θεοχάρη στο υπουργείο Οικονομικών έλεγαν πως υπάρχουν… «τεχνικές δυσκολίες» που σχετίζονται με τις εφαρμογές που απαιτούνται για τον ακριβή καταλογισμό των εισφορών. Δυσκολίες που προφανώς δεν υπήρξαν όταν η κυβέρνηση φορολόγησε εν μια νυκτί όλους τους Έλληνες ή ακόμη έβαλε τη ΔΕΗ να υπολογίσει το «χαράτσι» και να το εισπράξει.

Έτσι, παρά την «υπόσχεση» ότι η είσπραξη θα γίνει μέσα στον χρόνο, αυτό είναι εντελώς αμφίβολο. Μέχρι τότε οι Έλληνες εφοπλιστές θα συνεχίσουν να απολαύουν του ευνοϊκού καθεστώτος των 59 φοροαπαλλαγών που προβλέπει η (εφαρμοσμένη) νομοθεσία, η οποία τους διασφαλίζει εκπτώσεις που φτάνουν σε όφελος μέχρι και 9 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.

Μεταξύ αυτών, οι εφοπλιστές απαλλάσσονται από:

♦ Κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του Δημοσίου ή κάποιου τρίτου στο εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα.

♦ Το εισόδημα που δημιουργείται από εκμετάλλευση πλοίων και στο εξωτερικό, και μάλιστα την απαλλαγή απολαμβάνουν και όλοι οι συνέταιροι και μέτοχοι.

♦  Τον φόρο εισοδήματος που αποκτάται από εταιρεία επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία καθώς και το εισόδημα των κατόχων μερισμάτων.

♦ Κάθε φόρο ή τέλος στο εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές ελληνικών πλοιoκτητριών υπό ελληνική σημαία.

♦  Τον φόρο εισοδήματος των κερδών από την εκμετάλλευση ιδιόκτητων πλοίων με ελληνική σημαία.

♦ Τον φόρο εισοδήματος των κερδών και των μερισμάτων που διανέμει εταιρεία που έχει υπαχθεί στον Ν. 27/1975 και διαχειρίζεται πλοία με ελληνική ή ξένη σημαία.

♦ Κάθε φορολογία σε επενδύσεις ναυπήγησης και επισκευής παραδοσιακών σκαφών (για επενδύσεις πάνω από 150.000 ευρώ), μια κατηγορία που είναι γνωστό καταφύγιο για πολλούς επιχειρηματίες.

Η λίστα είναι μεγάλη και καταγράφεται αναλυτικά στον νόμο, που βέβαια έχει… τεχνικές δυσκολίες όταν οι ίδιοι, αντί να γλιτώσουν, πρέπει να… πληρώσουν φόρο.

Μαζί με όλα αυτά, στη συνεισφορά των «πατριωτών» εφοπλιστών θα πρέπει να προστεθεί και η υπόθεση των βεβαιωμένων οφειλών των ναυτιλιακών εταιρειών προς το ΝΑΤ, που ανέρχονται σε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο η ποντοπόρος ναυτιλία οφείλει πάνω από 17 εκατ. ευρώ, ενώ η εσωτερική ακτοπλοΐα οφείλει πάνω από 30 εκατ. ευρώ.

Και για να μην ξεφεύγουμε από το εορταστικό «πνεύμα», ο Βενιάμης δήλωσε στα «Ποσειδώνια» ότι δύσκολα θα μπορέσει ο ελληνικός εφοπλισμός να δώσει κάποιες λύσεις στο θέμα της ανεργίας (την προ ετών υπόσχεση δηλαδή για τη δημιουργία… 150.000 θέσεων εργασίας εάν δεν φορολογηθούν οι εφοπλιστές), αφού, για να απασχοληθούν Έλληνες αξιωματικοί και κατώτερο πλήρωμα σε ελληνόκτητα πλοία, θα πρέπει στην ελληνική αγορά να επικρατήσουν «οικονομικοί όροι σύμφωνα με τα νομίμως ισχύοντα στη διεθνή ναυτιλιακή αγορά εργασίας και τις διεθνείς συμβάσεις».

«Μονά – ζυγά δικά μας» για τον πρόεδρο, που προφανώς λέγοντας αυτά θα χαμογελούσε αναλογιζόμενος πόσα κέρδισε και ο ίδιος από την αποποίηση των ευθυνών του βάζοντας φέσι σε Δημόσιο, επιχειρήσεις και εργαζομένους μετά το ναυάγιο της διαφημιστικής MASS…