«Τα νέα μέτρα λιτότητας που υποχρεωθήκαμε να πάρουμε ήταν πιο σκληρά απ’ ό,τι αναμενόταν. Αν η χώρα δεν “ακούσει” τις αγορές, έστω και απρόθυμα, έπονται χειρότερα».

«Τα νέα μέτρα λιτότητας που υποχρεωθήκαμε να πάρουμε ήταν πιο σκληρά απ’ ό,τι αναμενόταν. Αν η χώρα δεν “ακούσει” τις αγορές, έστω και απρόθυμα, έπονται χειρότερα».

Η παραπάνω απειλητική διαπίστωση ανήκει στον Νίκο Παπανδρέου, στενό συνεργάτη και αδελφό του πρωθυπουργού, ο οποίος σε άρθρο του στην «Οικονομική Επιθεώρηση» τον περασμένο Απρίλη προχώρησε σε μια συνοπτική ανάλυση της χαράς. «Γνωρίζουμε πραγματικά τι μας φέρνει τη χαρά; Το εισόδημα σίγουρα έχει σχέση με τη χαρά, αλλά ποια είναι αυτή η σχέση εν τέλει»;

Στις φιλοσοφικές αναζητήσεις των χορτασμένων, προφανώς οι αιτιώδεις σχέσεις που συνθέτουν και διαμορφώνουν την ψυχοσύνθεσή τους (τη χαρά και τη λύπη τους, ας πούμε) είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που βασανίζουν όσους τρέχουν και δεν φτάνουν σε όλη τους τη ζωή για το μεροκάματο και τη σύνταξη των τριών και εξήντα (360) ευρώ. Ο συγγραφέας, αδελφός του πρωθυπουργού, προκειμένου να ισχυροποιήσει την άποψή του ότι το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία (με την οποία, αν και δεν έχουμε – περίπου – ΜΙΑ, δεν διαφωνούμε καθόλου), παρουσιάζει τα αποτελέσματα μιας έρευνας, σύμφωνα με την οποία μια ομάδα ατόμων που κέρδισε το Λόττο δεν διαφέρει καθόλου ως προς τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη χαρά με μια ομάδα ανθρώπων που επέζησε με τραύματα από ένα αυτοκινητικό ατύχημα.

Δεν θα διαφωνήσουμε με τα αποτελέσματα της έρευνας, γιατί πραγματικά πιστεύουμε ότι η χαρά κρύβεται κάπου βαθύτερα απ’ όπου μπορούν να φτάσουν το χρήμα και τα υλικά αγαθά. Ωστόσο, οι αφ’ υψηλού αναλύσεις από κάποιους που έπιασαν το Λόττο πριν ακόμη γεννηθούν, δυσκολεύονται να προσεγγίσουν την πραγματικότητα. Όπως, για παράδειγμα, η προσέγγιση του πρωθυπουργού που σε ομιλία του το 2004 στα Γιάννενα προφήτευε ότι: «Υπάρχουν πολλά παραγωγικά χρόνια και μετά τα 70». Ας προσπαθήσει να πείσει τους οικοδόμους, ας πούμε…