search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 01:35
MENU CLOSE

Οι νέοι Νόμοι για τη Χωροταξία και τον Αιγιαλό

22.07.2014 13:11

Τα νομοσχέδια για τον «Χωροταξικό και Πολεοδομικό Σχεδιασμό» της χώρας, καθώς και για την «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», βρίσκονται σήμερα στο επίκεντρο των συζητήσεων. 

 
 
Τα νομοσχέδια για τον «Χωροταξικό και Πολεοδομικό Σχεδιασμό» της χώρας, καθώς και για την «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», βρίσκονται σήμερα στο επίκεντρο των συζητήσεων.

Οι συμπολιτευόμενοι ενοχικά σιωπούν, οι δε αντιπολιτευόμενοι ασκούν δριμεία κριτική, οργανώνουν ημερίδες και «δράσεις», με κορωνίδα την προ ημερών δημόσια κριτική από πλευράς Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του νόμου για τον Αιγιαλό. Επιτρέψτε μου να παρέμβω σε αυτήν την αποπροσανατολιστική συζήτηση και σε αυτήν την αποπροσανατολιστική κριτική.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, κίνδυνος για τον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας της χώρας, δεν είναι μόνο αυτά τα νομοσχέδια ως τέτοια, είναι, ίσως κυρίως, και οι αντιδράσεις προς αυτά, από τους διαφόρους αληθινούς ή εικονικούς φορείς της «κοινωνίας των πολιτών». Τούτο γιατί τα νομοσχέδια αυτά παγιώνουν τον τρόπο λειτουργίας της χώρας υπό ένα παρωχημένο κρατικιστικό μοντέλο, όπου τα πάντα είναι απολύτως εξαρτημένα από την κεντρική Διοίκηση των Αθηνών 1, οι δε πολέμιοι αυτών των νομοσχεδίων δεν αντιτίθενται σε αυτό και ηθελημένα ή αθέλητα μας αποπροσανατολίζουν: αντιτίθενται σε κάποιες ρυθμίσεις τους, ενίοτε μάλιστα χωρίς να τις έχουν ερμηνεύσει σωστά, με ελλιπή επιχειρήματα και με παρωχημένα συνθήματα, προσπερνώντας το ουσιώδες. Αυτό όμως το παρωχημένο ιστορικά κρατικιστικό μοντέλο, πέραν του ότι παγιώνει τον αποικιακού τύπου έλεγχο της χώρας μας από ξένα κέντρα αποφάσεων, βρίσκεται πλέον στον αντίποδα της ευρωπαϊκής θεωρίας και πρακτικής.

Τα τελευταία χρόνια η Ευρώπη επικεντρώνεται στη σχετικά πρόσφατα εισαχθείσα έννοια – στόχο περί «Στρατηγικής Ολοκληρωμένης Χωρικής Ανάπτυξης» (ITDS), ως τον κυριότερο αναπτυξιακό μοχλό της, στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο και εξόχως ανταγωνιστικό οικονομικό τοπίο. Διαπιστώνεται και επιδιώκεται η τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη, με βάση τα ξεχωριστά παραγωγικά και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα του κάθε τόπου και της κάθε Περιφέρειας, με την πρόσδοση σε αυτές «εξειδικεύσεων» και με την ενεργό συμμετοχή τους σε διακρατικές και υπερκρατικές συνεργασίες. Αυτή η ανάγκη αναγνώρισης και ενίσχυσης των Περιφερειών ως των κυττάρων της ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η συνακόλουθη ανάγκη επιδίωξης «εδαφικής και κοινωνικής συνοχής» – δηλαδή ενίσχυσης μιας ισοδύναμης ανάπτυξης, με άρση από όλες τις ευρωπαϊκές Περιφέρειες των όποιων αδυναμιών και των κάθε είδους κοινωνικών αποκλεισμών – έχει καταστεί στόχος της «Ευρώπης 2020» 2. Αυτά δηλαδή αναγνωρίζονται και υιοθετούνται ολοένα και περισσότερο σε επίπεδο «δεξαμενών σκέψης», μέσω διαφόρων μελετών που ανατίθενται από τα όργανα της Ε.Ε. για τον σκοπό αυτό και προωθούνται ως προτροπές προς όλα τα κράτη – μέλη 3.

Με αρνητικό τρόπο όμως αναφέρθηκε ο πρώην ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής στην απάντηση του επιτρόπου Οικονομικών της Commission S. Kallas σε σχετική ερώτησή του για τον νέο νόμο (ήδη ψηφίστηκε από τη Βουλή) περί του Χωροταξικού σχεδιασμού: «… Οι στόχοι αυτού του νόμου συνίστανται στη μείωση των ιεραρχικών σχεδίων που πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή προκειμένου να υπάρξει ανάπτυξη, να διευκολύνει τις στρατηγικές επενδύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις και να αναθέσει εξουσίες σε τοπικό επίπεδο για να τροποποιηθούν τα υπάρχοντα σχέδια σύμφωνα με τις οικονομικές ανάγκες…». Μα αυτό είναι το σωστό, αυτό θα έπρεπε δηλαδή να είναι το ζητούμενο, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή αναπτυξιακή στρατηγική, που θεωρεί την Περιφέρεια ως τον βασικό αναπτυξιακό μοχλό της Ευρώπης των Περιφερειών: «… να αναθέσει εξουσίες σε τοπικό επίπεδο για να τροποποιηθούν τα υπάρχοντα σχέδια, σύμφωνα με τις οικονομικές ανάγκες…». Όμως δυστυχώς τα νομοσχέδια αυτά δεν προάγουν αυτό το κύριο αναπτυξιακό ζητούμενο. Τα πάντα παραχωρούνται και εξαρτώνται από τις αποφάσεις της κεντρικής Διοίκησης της χώρας, που διαμορφώνονται στα γραφεία των κεντρικών Υπουργείων. Μάλιστα με τη συνεχή διάλυση του Δημόσιου τομέα της χώρας, σε λίγο και αυτά τα Υπουργεία θα αναθέτουν τις λειτουργίες τους σε ιδιωτικές εταιρείες μάναντζερ, από τις οποίες βεβαίως και δεν θα μπορούμε να απαιτήσουμε να «αναθέσουν τις εξουσίες σε τοπικό επίπεδο και να τροποποιηθούν τα υπάρχοντα σχέδια σύμφωνα με τις οικονομικές ανάγκες των πολιτών..», όπως απήντησε ο Κος Kallas στον Κο Χουντή.

Το νομοσχέδιο για τον Αιγιαλό και την Παραλία έχει τύχει δριμείας κριτικής και από μέλη της κυβερνώσας παράταξης. Όμως την ουσία, που αφορά στο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, δεν την ελέγχει κανείς. Γι’ αυτό και πρέπει να ανησυχούμε περισσότερο με τις αντιδράσεις αυτές. Γιατί δείχνουν πως όλοι αποδέχονται ασυζητητί το υφιστάμενο κρατικιστικό και ιστορικά παρωχημένο μοντέλο διοίκησης και ανάπτυξης της χώρας. Επί μέρους διατάξεις του νομοσχεδίου αυτού, περί του ελεύθερου χώρου στις παραλίες μεταξύ των ομπρελών κ.λπ., μπορούν να αλλάξουν και θα αλλάξουν. Θυμηθείτε τις ιστορίες με τον Χότζα. Το κύριο όμως ζητούμενο πρέπει να είναι τόσο ο εδαφικός πλούτος των Περιφερειών όσο και ο τρόπος χωροταξικού και συνακόλουθα αναπτυξιακού σχεδιασμού να περάσουν στη δικαιοδοσία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Να πάρουν οι Περιφέρειες τις τύχες στα χέρια τους, ορίζοντας αυτές και τους τρόπους εμπλοκής ιδιωτών με βάση και τις τοπικές αναπτυξιακές ανάγκες. Η προωθούμενη ευρωπαϊκή ιδέα περί «εταιρικών σχέσεων» αποσκοπεί στη στενή συνεργασία μεταξύ των δημόσιων αρχών των κρατών – μελών σε εθνικό αλλά κυρίως περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, ιδιωτικών φορέων και μεμονωμένων ατόμων. Έτσι και μόνο έτσι θα καταπολεμηθεί η ανεργία και η φτώχεια: μέσω ενός δημοκρατικού και «εκ των κάτω» τρόπου ανάπτυξης, μιας ανάπτυξης που θα ξεκινά δηλαδή από το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, μιας ανάπτυξης στα χέρια των πολιτών.

Οι διάφοροι «φορείς», όμως, που σήμερα αντιδρούν στα νομοσχέδια αυτά, συμπεριλαμβανομένων των δήθεν διαμαρτυρόμενων ΜΜΕ, εμμένουν σε ιστορικά παρωχημένα μοντέλα λειτουργίας του κράτους ή απλώς τα αποδέχονται σαν θέσφατα – και αυτό είναι το χειρότερο.



1 Αθηνών που λέει ο λόγος, γιατί αυτή η κεντρική Διοίκηση εξαρτάται απολύτως και ανενδοιάστως από ξένα κέντρα εξουσίας που αποφασίζουν περί παντός.
 
2 Αν και στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή διεξάγεται μια πολιτική διελκυστίνδα, εκδημοκρατισμού και συμμετοχής όλων των πολιτών της στην εξέλιξή της, από τη μια, από την άλλη μια κεντρική και ανώνυμη τραπεζική/κεφαλαιοκρατική εξουσία που επιδιώκει να συντηρήσει και να αυξήσει την εξουσία της. Νικήτας Χιωτίνης, Η ευρωπαϊκή διελκυστίνδα: Ανάγκη άμεσης επιλογής πολιτικής, ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 17/12/2013.
 
3 Στην Ιταλία, π.χ., έχουν γίνει σοβαρές γι’ αυτό προσπάθειες, με τη διεύρυνση της αυτονομίας των αυτοδιοικούμενων Περιφερειών της, με σχετικές προσθήκες στο Σύνταγμά της. Άλλες χώρες βεβαίως λειτουργούν από γενέσεώς τους ως ένωση Περιφερειών, το σίγουρο πάντως είναι πως η Ευρώπη πλέον δεν είναι ένωση εθνών-κρατών, αλλά περισσότερο ένωση Περιφερειών. 

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 01:15