Για έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας καταγγέλλεται η Εκκλησία από κατοίκους της Νέας Μάκρης Αττικής. Η υπόθεση αφορά την περιοχή του Αγίου Ανδρέα, συνοικισμού στη Νέα Μάκρη, όπου εδώ και αρκετές δεκαετίες ζουν ανενόχλητες και χωρίς πρόβλημα γύρω στις 70 οικογένειες, οι οποίες συνολικά αριθμούν γύρω στα 300 άτομα.

Για έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας καταγγέλλεται η Εκκλησία από κατοίκους της Νέας Μάκρης Αττικής. Η υπόθεση αφορά την περιοχή του Αγίου Ανδρέα, συνοικισμού στη Νέα Μάκρη, όπου εδώ και αρκετές δεκαετίες ζουν ανενόχλητες και χωρίς πρόβλημα γύρω στις 70 οικογένειες, οι οποίες συνολικά αριθμούν γύρω στα 300 άτομα.

Τις οικογένειες αυτές, σύμφωνα με την καταγγελία, η Εκκλησία επιδιώκει να τις «πετάξει» κυριολεκτικά στον δρόμο. Με ποιο δικαίωμα; Ας δούμε αναλυτικά την υπόθεση.

Όλα άρχισαν το 1930, όταν η Ιερά Μονή Πεντέλης πούλησε τη συγκεκριμένη έκταση των 4.500 τετραγωνικών μέτρων, η οποία συμπεριλαμβάνει τον χώρο όπου βρίσκονται τα σπίτια των οικογενειών τις οποίες σήμερα πετάει στον δρόμο.

Όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι της περιοχής στο «Ποντίκι», η πώληση αποδεικνύεται από δύο συμβόλαια, αλλά και από τη μελέτη της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Νέας Μάκρης. Σήμερα η Ιερά Μονή Πεντέλης έρχεται να διώξει στην κυριολεξία τους κατοίκους από τα σπίτια τους, καθώς δήλωσε την περιοχή με τα σπίτια στο Κτηματολόγιο.

Αγνοεί, μάλιστα, όπως καταγγέλλεται στο «Ποντίκι», τόσο την τελεσίδικη δικαστική απόφαση του Εφετείου Αθηνών με αριθμό 2579/2006 όσο και την εισήγηση του αρεοπαγίτη Λεωνίδα Ζερβομπεάκου, οι οποίες αναφέρουν ότι η Εκκλησία δεν έχει κανένα ιδιοκτησιακό δικαίωμα στην περιοχή και… κακώς πούλησε το 1930, διότι δεν είχε τίτλους ιδιοκτησίας.

Δικαστήρια

«Είναι μία παλιά ιστορία, η οποία τραβάει χρόνια. Η Εκκλησία διεκδικεί την έκταση χωρίς να τη δικαιούται. Την είχε πουλήσει την έκταση. Εδώ και 35 χρόνια κάνει δικαστήρια σε μεμονωμένα άτομα διεκδικώντας τις εκτάσεις. Διαπίστωσε σαν κτηματομεσίτης, σαν real estate, ότι υπάρχει αξία στην περιοχή. Ο σύλλογος που συγκροτήσαμε, θέλαμε να βοηθήσει σε αυτήν την κατάσταση.

Μέσα στο ψάξιμο διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν δύο συμβόλαια με τα οποία έχει πουλήσει η Εκκλησία. Για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την Εκκλησία, ακόμη και από επιθέσεις των ΜΑΤ, οργανώσαμε τον σύλλογο και βγήκαμε στοιχεία. Μας βοηθάει πολύς κόσμος. Βρήκαμε στοιχεία και αποδείξαμε ότι η έκταση δεν ανήκει στην Εκκλησία» τονίζει χαρακτηριστικά στο «Ποντίκι» ο πρόεδρος του Συλλόγου Αποκατάστασης Ιδιοκτητών Ακινήτων Γεροτσουκάλι Νίκος Σοφιανόπουλος.

Και προσθέτει: «Κακώς πούλησε εκείνη την έκταση το 1930, γιατί ούτε και τότε της ανήκε. Επεκαλείτο ένα Προεδρικό Διάταγμα, που δεν είναι τίτλος ιδιοκτησίας. Η σημερινή απόφαση στηρίζεται στο Δημόσιο, τους δώσαμε στοιχεία και προτάσεις και η απόφαση κερδήθηκε το 2006. Παρ’ όλα αυτά και παρά τις μάχες μας, τους είπαμε ότι αυτά που κάνουν δεν είναι σωστά και ότι μπορούμε να το αποδείξουμε.

Κοινωνική αδικία

Η Εκκλησία έχει βέβαια έναν ολόκληρο μηχανισμό. Γι’ αυτό φοβόμαστε μήπως κάνει τίποτα τρικλοποδιές. Πρόκειται για ένα σκάνδαλο μεγατόνων. Είναι κοινωνική αδικία που διαπράττεται από την Εκκλησία. Η Εκκλησία λειτουργεί, όπως φαίνεται, με άλλους κανόνες, κτηματομεσίτη. Τους ενδιαφέρουν τα λεφτά. Δεν υπήρχαν οι δικαστικές αποφάσεις. Πάνε να πετάξουν οικογένειες στον δρόμο».

Τη συγκεκριμένη έκταση, όμως, διεκδικούσε επίσης για δεκαετίες το ελληνικό Δημόσιο και, προκειμένου να λήξει αυτή η διαφορά του με την Εκκλησία, τον Οκτώβριο του 1988 ήρθαν σε συμφωνία, στο πλαίσιο της οποίας ψηφίστηκε ο νόμος 1811/1988, πιο γνωστός ως «Νόμος Τρίτση», με βάση τον οποίο η Εκκλησία της Ελλάδος παραχώρησε όλη τη δασική και αγροτολιβαδική της περιουσία στο ελληνικό κράτος.

Επομένως, όπως μας λέει ο Ν. Σοφιανόπουλος, ακόμη και να μην είχε πουλήσει η Εκκλησία το 1930 τη συγκεκριμένη περιοχή, πάλι δεν έχει κανένα έρεισμα να συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης της, κάνοντας εξώσεις και ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται δείχνοντας το καλό της… πρόσωπο.

Οι κάτοικοι της περιοχής, πάντως, είναι κυρίως Μικρασιάτες πρόσφυγες και γηγενείς κτηνοτρόφοι από τα βουνά της Πεντέλης. Κάποιοι μάλιστα έχουν εγκατασταθεί στη συγκεκριμένη περιοχή εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα.

Εδώ και 30 περίπου χρόνια, όταν άρχισε να φαίνεται ότι αυτή η πευκόφυτη, παραθαλάσσια περιοχή, που βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα, είναι ιδανική για τουριστικές εγκαταστάσεις και παραθερισμό και ότι η αξία της θα ανεβαίνει κατακόρυφα, η Εκκλησία ήρθε να διεκδικήσει τις παράγκες αυτές επικαλούμενη φιρμάνια από την εποχή της Τουρκοκρατίας και τα ιδιωτικά της αρχεία, σύμφωνα με τα οποία ανήκει σε ευρύτερο δικό της χώρο.

Ο σύλλογος και οι κάτοικοι καταγγέλλουν «ένα ανελέητο κυνήγι από την πλευρά της, που τους οδηγεί στα δικαστήρια, και μάλιστα έναν – έναν και όχι όλους μαζί, ώστε να εξαντλούνται οικονομικά με τα δικαστικά έξοδα.

Έτσι, καθώς δεν έχουν τη δυνατότητα να τα αντιμετωπίσουν, αναγκάζονται να παραιτούνται από τη διεκδίκηση των σπιτιών και συνθηκολογούν με τους όρους της Εκκλησίας. Επίσης, μιλάνε πιο γενικά για «απαράδεκτα επιθετικό τρόπο από την πλευρά των εκπροσώπων της, σε πλήρη αντίθεση με τη διδασκαλία της».