Η αναβίωση σε ολόκληρη την Ευρώπη της εχθρότητας προς άτομα με βάση την ομάδα που ανήκουν έχει έναν και μοναδικό παρονομαστή: την υπερβολικών διαστάσεων μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων προσφύγων που δέχεται κάθε ευρωπαϊκή χώρα.

Η αναβίωση σε ολόκληρη την Ευρώπη της εχθρότητας προς άτομα με βάση την ομάδα που ανήκουν έχει έναν και μοναδικό παρονομαστή: την υπερβολικών διαστάσεων μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων προσφύγων που δέχεται κάθε ευρωπαϊκή χώρα.

Τα πρόσφατα αποτελέσματα των ευρωεκλογών μάς πείθουν πλέον ότι ο ακροδεξιός εφιάλτης απειλεί την Ευρώπη και τα πολιτικά κεκτημένα της. Αλλά επίσης και κάθε άλλη σφυγμομέτρηση ή μελέτη καταδεικνύει ότι βρισκόμαστε μπροστά στην αναβίωση μιας ιδεολογικής βαρβαρότητας – και έχει πράγματι ιδιαίτερο ενδιαφέρον να κατανοήσουμε εκείνα τα φαινόμενα που τη δημιουργούν και την τρέφουν. Η ανατριχιαστικών διαστάσεων εμπειρία της επικράτησης της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, όπως αυτή καταγράφεται ιστορικά με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία και τις γνωστές φρικαλεότητες που διαπράχτηκαν, δεν είναι από μόνη της αρκετή για να καταστεί ανενεργή αυτή η εκτός πολιτισμού ιδεολογία που βασίζεται στο φυλετικό μίσος. Η αναβίωση σε ολόκληρη την Ευρώπη της εχθρότητας προς άτομα με βάση την ομάδα που ανήκουν έχει έναν και μοναδικό παρονομαστή: την υπερβολικών διαστάσεων μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων προσφύγων που δέχεται κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Ένα από τα συχνότερα λάθη που γίνονται σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι η μη παραδοχή του ίδιου του προβλήματος. Ναι, το μεταναστευτικό και ο υπερβολικός αριθμός μεταναστών σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα είναι ένα πρόβλημα που η διαπίστωσή του δεν συνεπάγεται καμιά ιδεολογική απόκλιση. Υπάρχει τεράστια και θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στο να εντοπίζεις ένα υπαρκτό πρόβλημα και στο να υιοθετείς συγκεκριμένες μεθόδους αντιμετώπισής του.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε στη χώρα μας μια μελέτη η οποία ερευνά το πόσο διαδεδομένες και εδραιωμένες είναι στην Ευρώπη οι διάφορες φυλετικές προκαταλήψεις ή η ακροδεξιά σκέψη, αλλά και το ποιοι είναι οι ακροδεξιοί θύλακες μέσα στο σύστημα των δομών των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Πρόκειται για ένα συλλογικό έργο το οποίο επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και εστιάζει σε κάποιες χώρες της Νότιας Ευρώπης (Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία) οι οποίες έχουν πληγεί από την κρίση. Όπως είναι προφανές, κάποια κοινά χαρακτηριστικά του φαινομένου εντοπίζονται σε όλες τις χώρες. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, επικεντρώνεται στις ιδιαιτερότητες των πολιτισμικών δεδομένων των χωρών. Έτσι, η παράδοση κάθε λαού παίζει καθοριστικό ρόλο για τη θέση του απέναντι στο φαινόμενο της δυναμικής επανεμφάνισης της Ακροδεξιάς στην ευρωπαϊκή πολιτική πραγματικότητα. Είναι προφανές ότι κάθε κοινωνία εστιάζει στο δικό της πρόβλημα. Η μελέτη που περιλαμβάνει και την ελληνική περίπτωση, περιορίζεται στα εκλογικά ποσοστά των ακροδεξιών κομμάτων στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο στη δική μας περίπτωση, μιας και παίζει καθοριστικό ρόλο ο Εμφύλιος και η συγκρουσιακή πολιτική νοοτροπία η οποία έχει εμποτίσει την πολιτική αντιπαράθεση. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, ένας από τους σημαντικότερους λόγους που δίνει ερείσματα και ενδυναμώνει την ακροδεξιά φιλολογία είναι το ότι ταυτίστηκε από την Αριστερά η ιδέα της πατρίδας και η αγάπη προς την πατρίδα με την ακροδεξιά ιδεολογία. Η έννοια της πατρίδας ταυτίστηκε αυθαίρετα, ψευδεπίγραφα και εγκληματικά ανόητα με την ακροδεξιά ιδεολογία, μιας και ο πατριωτισμός αντιστρατευόταν τα περί διεθνιστικών αντιλήψεων ιδεολογήματα της αριστερής φιλολογίας. Εν ολίγοις, στον τόμο αυτό καταγράφονται ενδιαφέρουσες παράμετροι που ερμηνεύουν και τοποθετούν σε ένα πλαίσιο το φαινόμενο της ακροδεξιάς στροφής στην Ευρώπη μέσα από επιμέρους τοποθετήσεις στις ιδιαιτερότητες αλλά και στα γενικά του χαρακτηριστικά. Ως εκ τούτου, αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για την εξήγηση και αντιμετώπιση των ακροδεξιών εθνικών μορφωμάτων.