Σφοδρή επίθεση κατά του Ρώσου προέδρου από σύσσωμο τον δυτικό Τύπο

Σφοδρή επίθεση κατά του Ρώσου προέδρου από σύσσωμο τον δυτικό Τύπο

Σύσσωμος ο δυτικός Τύπος των τελευταίων ημερών ζει σε μια φρενίτιδα δαιμονοποίησης του Πούτιν και της Ρωσίας. «Σταματήστε τον Πούτιν τώρα» είναι το εξώφυλλο του τελευταίου «Spiegel». Το πρόσωπό του φιγουράρει και στο «Newsweek». με τον χαρακτηρισμό «Ο παρίας». Όσο για το «Time»; Ο Πούτιν φαίνεται να ρίχνει τη σκιά του στο σχήμα του τραγικού αεροπλάνου με τον τίτλο «Έγκλημα χωρίς Τιμωρία», σαφές λογοπαίγνιο με το αριστούργημα του Ντοστογέφσκι. Στον χορό και ο «Economist», με τίτλο «Ένας ιστός από ψέματα».

Ο Πούτιν σκιαγραφείται σε γενικές γραμμές ως η δαιμονική δύναμη που απειλεί να καταβροχθίσει τη Δύση. Σπάνια, ωστόσο, αναφέρονται και οι θέσεις που η ρωσική πλευρά προσπαθεί να περάσει.

Η αλήθεια είναι πως ο Πούτιν κληρονόμησε μια ταπεινωμένη Ρωσία. Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης έφερε τεράστιες εδαφικές απώλειες και οικονομικό χάος. Το ΝΑΤΟ ανενόχλητο εδραίωσε τη θέση του στην Ευρώπη, εξαπλώνοντας τη συμμαχία για να περιλάβει και πρώην σοβιετικούς δορυφόρους σαν την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής. Για τη Ρωσία αυτή η εξάπλωση στα ανατολικά θεωρήθηκε απειλή, στραγγαλισμός και κυρίως μια προσβλητική αθέτηση υπόσχεσης. Κι αυτό επειδή υπήρχε συμφωνία με τις ΗΠΑ, ώστε το ΝΑΤΟ να μην εξαπλωθεί τόσο, αν η Ρωσία υποστήριζε την επανένωση της Γερμανίας το 1990.

«Το ΝΑΤΟ παραμένει μια στρατιωτική συμμαχία και είμαστε ενάντια στο να έχουμε μια στρατιωτική συμμαχία στην αυλή μας», είχε πει ενοχλημένος ο Πούτιν στη ρωσική Βουλή τον περασμένο Μάρτιο. Με τη Ρωσία να ξαναπατά στα πόδια της οικονομικά, δίχως να την αγγίζει η παγκόσμια κρίση, ο Πούτιν θεώρησε ότι έφτασε η ώρα για πιο τολμηρές κινήσεις. Την ίδια στιγμή, η Δύση θέλησε να στριμώξει κι άλλο τη Ρωσία.Αναπόφευκτη η ένταση. Κι ένα σημαντικό ερώτημα που προκύπτει είναι αν τελικά η Ρωσία δρα από θέση ισχύος (ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, όπως της καταλογίζουν οι αντίπαλοί της) ή αν ενεργεί έτσι επειδή βρίσκεται σε θέση αυτοάμυνας, όπως ισχυρίζεται η ίδια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η 25ετής μεταψυχροπολεμική παγκόσμια τάξη πραγμάτων αλλάζει.

Επικοινωνιακός πόλεμος

Κι ενώ για την τραγική υπόθεση της κατάρριψης του αεροπλάνου των μαλαισιανών αερογραμμών πιθανότατα ποτέ να μην αποκαλυφθεί πλήρως το τι συνέβη, ο επικοινωνιακός πόλεμος οργιάζει. Και η «αλήθεια», ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, θα είναι απλά θέμα… άποψης. Σε ένα παγκόσμιο σκηνικό ψεμάτων μπορούν κάλλιστα να ψεύδονται και οι δυο πλευρές.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ράμματα υπάρχουν για τη γούνα όλων σε έναν πλανήτη βουτηγμένο στο αίμα, αφού στις 4.10.2001 και η Ουκρανία κατέρριψε κοντά στην Κριμαία ρωσικό επιβατικό αεροπλάνο της «Siberia Airlines» με 78 νεκρούς, ενώ στις 3.7.1988 καταρρίφθηκε από τους Αμερικανούς ιρανικό πολιτικό αεροπλάνο με 290 ψυχές πάνω από τον Περσικό Κόλπο, πέντε μήνες πριν από την τραγωδία του Λόκερμπι.

Ο Πούτιν, πάντως, τεντώνει το σχοινί και δεν δείχνει να ανησυχεί από τις οικονομικές κυρώσεις. Έστω κι αν έχουν καταφέρει να αποτρέψουν μερίδα ξένων επενδυτών. Πλήγμα έχουν υποστεί οι πωλήσεις ομολόγων από ρωσικές επιχειρήσεις που καταποντίστηκαν από 19 δισ. δολάρια την άνοιξη του 2013 σε μόλις 2 δισ. δολάρια φέτος. Επίσης, σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα, η φυγή κεφαλαίων από τη χώρα άγγιξε τα 75 δισ. δολάρια το πρώτο εξάμηνο του 2014, και το ΔΝΤ υπολογίζει ότι ώς το τέλος του χρόνου θα φτάσει τα 100 δισ. δολάρια, ένα ποσό, πάντως, όχι ιδιαίτερα μεγάλο για τα κυβικά της ρωσικής οικονομίας.

Αν και αυτοί οι αριθμοί, λοιπόν, λίγα σημαίνουν για τις απύθμενα βαθιές τσέπες του ρωσικού κράτους, η Δύση ελπίζει ότι αν η οικονομική ευημερία των Ρώσων δεχθεί ισχυρό χτύπημα, μαζί της θα καταρρεύσει και η εξουσία του Πούτιν. Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν υπάρχει προς το παρόν τρόπος η Ευρώπη να αποδεσμευτεί οικονομικά από τη Ρωσία, ειδικά όσον αφορά τον τομέα της ενέργειας, ενώ οι ΗΠΑ διανύουν μια περίοδο πολεμικής υπερκόπωσης, πασχίζοντας να κλείσουν όπως όπως παλιότερα μέτωπα ανά την υφήλιο.

Η πιο σημαντική και άμεση συνέπεια, λοιπόν, θα είναι η αποκρυστάλλωση ενός νέου «σιδηρούν παραπετάσματος» μεταξύ Ρωσίας – Ευρώπης/ΗΠΑ, με πεδίο μάχης, τουλάχιστον σε α΄ φάση, την Ουκρανία.

Κι αν κάποιοι αναρωτιούνται «πού το πάει η Ρωσία;», η επόμενη πληροφορία ξεδιαλύνει αρκετά το σκηνικό. Ήδη, λοιπόν, η Ρωσία έβαλε στόχο να απειλήσει τη μονοκρατορία των ΗΠΑ ως ναυτικής πολεμικής δύναμης.

Ο Πούτιν έχει δεσμευτεί να τονώσει τη στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας με 700 δισ. δολάρια μέσα στα επόμενα 20 χρόνια – με την Αμερική να είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορεί να ακολουθήσει. Μεγάλο μέρος αυτού του αστρονομικού ποσού θα πάει στο ναυτικό, που για τον Πούτιν είναι από τα σημαντικότερα σύμβολα της αναγεννημένης Ρωσίας. Ήδη, μάλιστα, έχει ανακοινωθεί από το υπουργείο Άμυνας το σχέδιο για ένα δίκτυο ναυτικών στρατιωτικών βάσεων σε Κούβα, Βενεζουέλα, Νικαράγουα, Σεϋχέλλες, Σιγκαπούρη και Βιετνάμ.

Ο πρώην διοικητής του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας ναύαρχος Μπαλτίν έχει δηλώσει ότι «η Ρωσία επιστρέφει στο σημείο ισχύος που δυστυχώς έχασε τον προηγούμενο αιώνα». Ήδη οι Ρώσοι επαναλειτουργούν τη ναυτική βάση στην Ταρτούς της Συρίας, τη μόνη προς το παρόν ρωσική στρατιωτική εγκατάσταση εκτός της πρώην ΕΣΣΔ, και ανακοίνωσαν την επαναλειτουργία της στρατιωτικής βάσης στα νησιά Νοβοσιμπιρίσκ στον Αρκτικό ωκεανό για να υπερασπιστούν καλύτερα τα συμφέροντά τους σε μια περιοχή που διαθέτει τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα πετρελαίου παγκοσμίως και για τον έλεγχο της οποίας ερίζουν και οι ΗΠΑ, Νορβηγία, Δανία, Καναδάς – εσχάτως δε, και η Κίνα.

Ο ιδανικός δεύτερος πόλος…

Το παρελθόν έχει διδάξει ότι για να στηθεί ψυχροπολεμικό σκηνικό είναι απαραίτητοι τουλάχιστον δύο πόλοι. Με την Κίνα ακόμα να ψάχνει τον διεθνή της ρόλο, η αναγεννημένη οικονομικά Ρωσία μοιάζει ξανά «έτοιμη» για το τάνγκο των δύο, δηλαδή για αντίβαρο στις ΗΠΑ και κατά συνέπεια στη Δύση.

Η Ρωσία, άλλωστε, παίζει με «βαριά φανέλα» από το παρελθόν, σαν υπερδύναμη από εποχές ΕΣΣΔ, ενώ ο ορυκτός της πλούτος τη φέρνει έτσι κι αλλιώς σε θέση πανίσχυρου παίκτη στη διεθνή σκακιέρα.

Ήδη, λοιπόν, η στρατηγική της Ρωσίας επί Πούτιν είναι ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή του δεύτερου πόλου, με στόχο μάλιστα τη συνεργασία και με άλλες δυνάμεις που προσπαθεί να τις βάλει στο κόλπο:

• Στις 15.7.2014 οι ηγέτες Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας και Ν. Αφρικής ανακοίνωσαν από τη Φορταλέζα της λατινοαμερικανικής χώρας τη δημιουργία δύο νέων οικονομικών θεσμών: της αναπτυξιακής τράπεζας (NBD), με 50 δισ. δολάρια αρχικό κεφάλαιο, κι ενός κοινού αποθεματικού ταμείου (CRA) με 100 δισ. δολάρια. Ουσιαστικά πρόκειται για τη γέννηση του αντίπαλου δέους στην Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Στον λόγο του, ο Πούτιν σημείωσε ότι οι δύο νεοσύστατοι οικονομικοί θεσμοί θα αποτελέσουν κι ένα μέσο αποτροπής της «παρενόχλησης» χωρών των οποίων η εξωτερική πολιτική δεν συμβαδίζει με αυτήν των Ευρώπης – ΗΠΑ.

• Τα σχέδια της Ευρασιατικής Ένωσης βρίσκονται σε πλήρη εφαρμογή, παρά την απώλεια της Ουκρανίας. Στις 29.5.2014 οι ηγέτες Ρωσίας, Αρμενίας, Λευκορωσίας, Καζακστάν και Κιργιστάν σφράγισαν τη συμφωνία για την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση, που θα λειτουργήσει στα πρότυπα της Ε.Ε., με απώτερο στόχο τη δημιουργία του δικού της κοινού νομίσματος. Είναι άξιο αναφοράς ότι στα πλάνα του Πούτιν βρίσκεται η μελλοντική ένταξη κρατών με τα οποία η Ρωσία διατηρεί παραδοσιακά ιστορικούς και πολιτισμικούς δεσμούς. Όπως η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Φινλανδία, η Βουλγαρία, το Βιετνάμ, αλλά ακόμα και η Κούβα με τη Βενεζουέλα!

• Η κολοσσιαία ενεργειακή συμφωνία αξίας 400 δισ. δολαρίων που υπέγραψαν στις 21.5.2104 Ρωσία και Κίνα, συσφίγγει τις σχέσεις των δύο δυνάμεων, που παρά τις όποιες παραδοσιακές διαφορές τους, βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ αυτή την εποχή, λόγω των διεθνών συγκυριών. Η Κίνα τείνει χείρα βοήθειας στη Ρωσία και ουσιαστικά την ενδυναμώνει, σε μια εποχή που οι ρωσικές σχέσεις με την Ευρώπη στον τομέα της ενέργειας είναι σε τεντωμένο σχοινί, λόγω της Κριμαίας, και ειδικά μετά τη συντριβή του Μπόινγκ των μαλαισιανών αερογραμμών.

Τα πάντα made in Russia!

Η τεχνολογία αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος στον Ψυχρό Πόλεμο, με τον ανταγωνισμό να αγγίζει ακόμα και το Διάστημα! Με τον Πούτιν να οραματίζεται τη «δική του» Ρωσία σε όλα, καλλιεργώντας μια κουλτούρα απόρριψης των δυτικών αξιών, τις οποίες θεωρεί ηθικά παρηκμασμένες, θα ήταν αδύνατον να μην μπούνε στο παιχνίδι ακόμα και τα σύγχρονα όπλα μεγάλης κοινωνικής εμβέλειας, όπως αυτό του Ιnternet.  

Η Ρωσία, λοιπόν, έχει απαγορέψει στο GPS (που έχει έδρα τις ΗΠΑ) να κατασκευάσει σταθμούς στη χώρα, προωθώντας παράλληλα τον ρωσικό ανταγωνιστή, το GLONASS.

Την ίδια στιγμή, δημιουργείται η ελεγχόμενη από το κράτος ρωσική μηχανή αναζήτησης στο Διαδίκτυο, το αντίστοιχο Google, που θα λέγεται Sputnik. Ρώσοι αξιωματούχοι, εξάλλου, συζητούν τον περιορισμό της πρόσβασης σε Facebook, Twitter, YouTube και Skype, αλλά και τη δημιουργία ενός ρωσικού Ιnternet!

Σε μια εποχή που η Ρωσία μοιάζει στριμωγμένη ή και αποκομμένη, με την καχυποψία μεταξύ Δύσης – Ανατολής να κάνει limit up 25ετίας, ο ανταγωνισμός σκληραίνει, ενώ οι περιορισμοί και η εσωστρέφεια αυξάνονται:

• Bloggers με πάνω από 3.000 followers καταχωρίζονται πια σε μια Ομοσπονδιακή Βάση Δεδομένων της ρωσικής υπηρεσίας ασφαλείας. Παράλληλα, αυστηρότατοι νόμοι «κατά του εξτρεμισμού» καθιστούν τις αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες ποινικό αδίκημα.

• Μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες, η Δούμα ανέβασε τον αριθμό κρατικών λειτουργών στους οποίους απαγορεύεται η έξοδος από τη χώρα, για λόγους ασφαλείας, σε σχεδόν 5 εκατ. Η αντιπολίτευση, εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία, τονίζει σχετικά ότι είναι πολύ ευκολότερο να καλλιεργηθεί μια εικόνα της Ρωσίας σαν φρούριο υπό πολιορκία όταν στρατιωτικοί, αστυνομικοί και άλλοι κρατικοί υπάλληλοι σε ευαίσθητα πόστα δεν μπορούν να δουν τον υπόλοιπο κόσμο με τα ίδια τους τα μάτια.

• Η ρωσική Βουλή αποφάσισε την υποχρεωτική καταγραφή των πολιτών με διπλή υπηκοότητα.

• Ακόμα, η Δούμα εισήγαγε ποινικές κυρώσεις για όποιον επικρίνει την επίσημη εκδοχή της ιστορίας.

• Η Κεντρική Τράπεζα έχει ξεκινήσει να δημιουργεί το ρωσικό σύστημα πιστωτικών καρτών, που θα ανταγωνιστεί Visa και MasterCard.

Η ομοφοβική Ρωσία, μάλιστα, φανερά απηυδισμένη από το… μούσι της Κοντσίτα, αποφάσισε να αναβιώσει από τον Οκτώβρη την Intervision, που υπήρξε η σοβιετική εναλλακτική στη δυτική Eurovision μεταξύ των ετών 1977-1980!

Είναι ολοφάνερο ότι ο Πούτιν εγκαθιδρύει στη Ρωσία μια νέα κουλτούρα που, όμως, έχει κι αρκετό παλιό λίπασμα με μπαγιάτικους σπόρους χριστιανορθόδοξου συντηρητισμού, ομοφοβίας και μπόλικου εθνικισμού. Έξυπνα, όμως, επιτρέπει σε διαμετρικά αντίθετα ρεύματα να ταυτίζονται με τη ρωσική στάση και κοσμοθεωρία. Στον καθρέφτη της πολιτικής Πούτιν ο καθένας μπορεί να δει ό,τι θέλει. Πολλοί σοσιαλιστές βλέπουν με συμπάθεια την αναβίωση της Ρωσίας, νοσταλγώντας τα μεγαλεία της ΕΣΣΔ και το ρόλο της ως αντίπαλου δέους σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Την ίδια στιγμή, όμως, το φούντωμα του εθνικισμού και η εχθρικότητα απέναντι στους ομοφυλόφιλους ενθουσιάζουν τους απανταχού Ευρωπαίους ακροδεξιούς, από τη Λεπέν, που ζητάει μια Ευρώπη με ηγέτη τη Ρωσία, έως τον Βρετανό Φάρατζ, που τον Μάιο χαρακτήρισε τον Πούτιν ηγέτη που θαυμάζει, και, ασφαλώς, τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, με τις εμφανίσεις της στο τηλεοπτικό δίκτυο Russia Today και τον όψιμο σφοδρό έρωτά της με τη Ρωσία.