Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας διατηρεί το υψηλού επιπέδου πρόγραμμά του παρουσιάζοντας δέκα παραγωγές, από Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία, Βέλγιο, Κύπρο, Ισπανία και Ελλάδα, σε οκτώ μέρες

Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας διατηρεί το υψηλού επιπέδου πρόγραμμά του παρουσιάζοντας δέκα παραγωγές, από Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία, Βέλγιο, Κύπρο, Ισπανία και Ελλάδα, σε οκτώ μέρες

Σε οκτώ ημέρες, αντί για τις συνήθεις έντεκα, συμπυκνώνεται το πρόγραμμα του «16ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας». Ας όψεται η οικονομική κρίση και οι… παράπλευρες απώλειές της. Ωστόσο, το Φεστιβάλ (διοργανώνεται από το «Διεθνές Κέντρο Χορού») παραμένει σταθερά προσανατολισμένο σ’ έναν προγραμματισμό υψηλών προδιαγραφών –απόσταγμα πολύχρονης εμπειρίας και σκληρής δουλειάς, βεβαιώνει η καλλιτεχνική του διευθύντρια, Βίκυ Μαραγκοπούλου. Από τις 15 έως τις 22 Ιουλίου το Αμφιθέατρο του Κάστρου, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας και το Γυμναστήριο του Πολυκλαδικού Λυκείου θα υποδεχτούν καλλιτέχνες και φιλότεχνους. Εκδηλώσεις θα φιλοξενηθούν επίσης στο Εθνικό Στάδιο Καλαμάτας, το Εκκλησιαστήριο του Ασκληπιείου στην Αρχαία Μεσσήνη, το Γυμνάσιο Παραλίας και αλλού. Στο πρόγραμμά του το Φεστιβάλ περιλαμβάνει δέκα παραγωγές, τις οποίες παρουσιάζουν σχήματα και δημιουργοί από διαφορετικές χώρες: Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία, Βέλγιο, Κύπρο, Ισπανία και Ελλάδα, με κριτήριο την αυθεντικότητα της δημιουργίας και την προσωπική καλλιτεχνική γραφή. Με την παράσταση μιας από τις πιο σημαντικές ομάδες χορού στην Ευρώπη, του «Μπαλέτου της Λορραίνης», γνωστό για τους εξαιρετικούς χορευτές του, του οποίου καλλιτεχνικός διευθυντής είναι ο Ντιντιέ Ντεσάν ανοίγει το Φεστιβάλ. Το Μπαλέτο θα παρουσιάσει τρεις χορογραφίες αντιπροσωπευτικές της πορείας του Ουίλλιαμ Φορσάιθ, της διάνοιας που ανέτρεψε τα δεδομένα του σύγχρονου χορού στον 20ό αιώνα κατά τις πρώτες δεκαετίες της καριέρας του: το αριστουργηματικό «Steptext» (1985), κριτική των μηχανισμών του θεάματος και η εκ νέου χρήση τους για τη δημιουργία νέων κωδίκων, την ιδιοφυή μετάφραση μιας φούγκας σε σύγχρονο χορό «The Vile Parody of Address» (1988) –και τα δύο σε μουσική Μπαχ– και το «The Vertiginous Thrill of exactitude» (1996), σε μουσική Σούμπερτ, στο οποίο η κληρονομιά του κλασικού χορού, και ιδιαίτερα των Πετιπά και Μπαλανσίν, γίνεται αντικείμενο αναστοχασμού, με χιούμορ, ευρηματικότητα και εντέλει απόλυτη κυριαρχία πάνω στα εκφραστικά μέσα του χορού. Στο ίδιο πρόγραμμα περιλαμβάνεται και μια παλαιότερη χορογραφία της Μαγκύ Μαρέν. Στο «Duo d’ Eden» (1986), μια γεμάτη καθαρότητα σύνθεση πάνω στην παραδείσια ένωση του αρσενικού με το θηλυκό, συναντάμε τις απαρχές της χορογραφικής γραφής της Μαρέν, η οποία με τις πολυσήμαντες παραστάσεις της αναμετράται με τα πιο ζωτικά ζητήματα της ανθρωπότητας (Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας 15,16/7). Σ’ ένα ενιαίο πρόγραμμα συγκεντρώνονται τρεις χορογραφικές δημιουργίες νέων, πολλά υποσχόμενων καλλιτεχνών. Η Λία Χαράκη, κύπρια χορογράφος με προσωπικό στιλ και ευρωπαϊκές διακρίσεις, αντλώντας ερμηνευτικά στοιχεία από τη stand-up comedy, επιχειρεί ν’ αντιμετωπίσει με χιούμορ το σοβαρό ζήτημα της διαμόρφωσης της ταυτότητας μέσα από το βλέμμα των άλλων. Την αστεία, απρόσμενη και τρυφερή «Καμηλοπάρδαλή» της ερμηνεύει η Ελεάνα Αλεξάνδρου. Η Eλληνίδα Ζωή Δημητρίου, ανερχόμενη χορογράφος που ζει στη Βρετανία και διακρίνεται για την έμφαση που δίνει στην έρευνα, παρουσιάζει το «In the process of…», μια διαδικασία τέλους… χωρίς τέλος. Το ζευγάρι της σκηνής ζει τις πολλαπλές εκδοχές του τέλους της σχέσης του, όπως προκύπτουν μέσα από τη διαρκή κατάτμηση των λέξεων, των κινήσεων, των φράσεων, ενώ μια βροχή από στεφάνια ρυθμικής παίζει το ρόλο του συναισθηματικού βαρόμετρου. Η ομάδα «La Macana» από την Ισπανία, εμφανίζεται με το ντούο «Ven», μια πραγματική χορογραφική πρόταση για τη δυαδικότητα, που διαπραγματεύεται την ελευθερία και την υπoταγή με πάθος, ευαισθησία και καθαρότητα (Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας 16,17/7). Ο Γιαν Φαμπρ στο έργο του «Another Sleepy Dusty Delta Day», με μια γραφή που θυμίζει τον αποκαλυπτικό κινηματογράφο του Λαρς Φον Τρίερ, συνθέτει μια ωδή πάνω στην ελευθερία της επιλογής του θανάτου και στον έρωτα, την οποία ερμηνεύει η Ελληνίδα Άρτεμις Σταυρίδη (Γυμναστήριο Πολυκλαδικού Λυκείου Καλαμάτας 16,17/7). Η Κλάουντια Τριότσι, Ιταλίδα περφόρμερ γνωστή για την έντονη παρουσία της επί σκηνής, αναβιώνει ένα παλιότερο έργο της, την εγκατάσταση-περφόρμανς «Park» (1998), στην οποία επιτρέπει στο κοινό να εισχωρήσει στο σπίτι μιας νοικοκυράς-μηχανής. Με τα μάτια της καρφωμένα στους υπνωτισμένους από τον μαγνητισμό που εκπέμπει η ίδια και κάπως τρομαγμένους από την ωμή παρουσίαση της οικιακής ρουτίνας θεατές, η Τριότσι θυμίζει τις μεγάλες ηθοποιούς του νεορεαλιστικού ιταλικού κινηματογράφου (Γυμναστήριο Παραλίας 17,18/7). Η ομάδα «les ballets C de la B» έχει γράψει ιστορία στην Καλαμάτα. Αυτή τη φορά επανέρχεται με το αισθαντικό, σπαρακτικό αλλά και αισιόδοξο «Out of Context», που ο Αλαίν Πλατέλ αφιερώνει στην Πίνα Μπάους. Μεστό, βαθύ, ανθρώπινο, το βλέμμα του Αλαίν Πλατέλ αγκαλιάζει την πονεμένη ανθρωπότητα αναδιφώντας στα βάθη της ανθρώπινης μνήμης, εκεί όπου η ομορφιά συναντά την ασχήμια, για ν’ αποκαλυφθεί η πιο ουσιαστική πλευρά της ανθρώπινης φύσης με αποκορύφωμα τις ομαδικές στιγμές αυτής της παράστασης (Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας 18/7). Η Αλεξάνδρα Βάγερσταλ, κύπρια χορογράφος που ζει και διακρίνεται στη Γερμανία, αν και πολύ νέα, έχει ήδη διαμορφώσει ένα προσωπικό στιλ με χαρακτηριστική ευαισθησία και ποιητική ενέργεια. Στην Καλαμάτα έρχεται για δεύτερη φορά, με το «Tomorrow in present tense», μια παράσταση για τα εσωτερικά σύνορα, στην οποία ο χρόνος παραμένει μετέωρος μέχρι να ταυτιστούν παρελθόν, παρόν και μέλλον (Γυμναστήριο Πολυκλαδικού Λυκείου Καλαμάτας 18,19/7). Τη σκυτάλη παίρνει η ομάδα «Lemurius», που συγκεντρώνει τέσσερις από τους σημαντικότερους χορευτές της χώρας (Γιάννης Μανταφούνης, Κατερίνα Σκιαδά, Νίκος Δραγώνας, Όλια Λυδάκη). Mε ερευνητική διάθεση χορογραφούν από κοινού μια παράσταση πάνω στο χρόνο ως πραγματικό μέγεθος, μακριά από κάθε πεπατημένη σύμβαση του θεατρικού χώρου. Το πραγματικό πείραμα, η διασταύρωση των χορογραφικών τους επιθυμιών χωρίς παρεμβολές, αντικατοπτρίζεται και στον τίτλο της παράστασης: «Crosstalk» (Εθνικό Στάδιο Καλαμάτας 19/7). Το Φεστιβάλ κλείνει με το «Roméos et Juliettes», παραγωγή του «Théâtre de Suresnes Jean Vilar» σε χορογραφία του Σεμπαστιάν Λεφρανσουά, από τη Γαλλία. Ο Λεφρανσουά κλείνει το μάτι στον Σαίξπηρ για να συνδέσει θέατρο και χορό μέσα από ριψοκίνδυνες φιγούρες χιπ-χοπ. Ξεχάστε ό,τι ξέρατε για τους Καπουλέτους και τους Μοντέγους: οι νεαροί Ρωμαίοι και Ιουλιέτες του Λεφρανσουά μάς ταξιδεύουν στα προάστια των μεγαλουπόλεων, όπου οι νέοι ζουν τις δικές τους ιστορίες αθωότητας και αντιπαλότητας (Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας 21,22/7). Στις παράλληλες εκδηλώσεις, η διεθνής κοινότητα του χορού τη χρονιά που μας πέρασε έχασε δύο από τους ανθρώπους που καθόρισαν την εξέλιξή της, δύο από τους σημαντικότερους δημιουργούς του 20ού αιώνα: τον Μερς Κάννιγχαμ και την Πίνα Μπάους. Το Φεστιβάλ τους τιμά με δύο κινηματογραφικά αφιερώματα. Θα προβληθούν κινηματογραφημένες παραστάσεις τους αλλά και έργα που δημιούργησαν ειδικά για την κάμερα. Μια μοναδική πολιτιστική εμπειρία με δύο αλληλοδιαδεχόμενες πτυχές θα ζήσει το κοινό του φεστιβάλ, την Τρίτη 20 Ιουλίου. Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, θα ξεναγηθεί στoν αρχαιολογικό χώρο της Aρχαίας Μεσσήνης από τον άνθρωπο που την έφερε στο φως, τον αρχαιολόγο Πέτρο Θέμελη, για να καταλήξει στο Εκκλησιαστήριο του Ασκληπιείου, όπου η Ντόρα Μπακοπούλου θα δώσει ρεσιτάλ πιάνου. Στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων θα πραγματοποιηθεί έκθεση με φωτογραφικά έργα του Αλέξανδρου Νιάγκου από παραστάσεις του Δημήτρη Παπαϊωάννου, του Φώτη Νικολάου και της Αλεξάνδρας Βάγερσταλ. Τέλος, θα πραγματοποιηθούν διαλέξεις από ξένους προσκεκλημένους και συμμετέχοντες στο φεστιβάλ.

Χαρά Αργυρίου