Όταν στα τέλη Αυγούστου οι θαμώνες στα καφενεία της αθάνατης ελληνικής περιφέρειας άκουσαν από τα δελτία ειδήσεων ότι στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε…

Όταν στα τέλη Αυγούστου οι θαμώνες στα καφενεία της αθάνατης ελληνικής περιφέρειας άκουσαν από τα δελτία ειδήσεων ότι στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε., ύστερα από παρέμβαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων υπογράμμισαν στο τελικό ανακοινωθέν πως το LNG θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική πηγή ενέργειας για την Ευρώπη, σε περίπτωση κλιμάκωσης της κρίσης με τη Ρωσία, κοίταξαν καχύποπτα τον μπαρμπα-Τάσο, πεπεισμένοι ότι άρχισε να σερβίρει «μπόμπα» τσίπουρο.

Βλέπετε οι ειδήσεις αυτές, έτσι επιγραμματικά διατυπωμένες, με περίεργα αγγλικά αρκτικόλεξα, είναι για λίγους και κυρίως για να ικανοποιήσουν τα ώτα των «αρχιεραρχών» του LNG, των μετρημένων στα δάκτυλα Ελλήνων εφοπλιστών. Όπου LNG είναι το υγροποιημένο φυσικό αέριο που έχει ανοίξει πεδίον δόξης λαμπρό στους Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι ευελπιστούν να παίξουν σημαίνοντα ρόλο στην παγκόσμια αγορά μεταφοράς του.

Η αλήθεια είναι επίσης ότι η σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης να συμπεριληφθεί στο τελικό ανακοινωθέν η αναφορά στο υγροποιημένο φυσικό αέριο ως εναλλακτικό καύσιμο δεν προκάλεσε έκπληξη σε παράγοντες που ξέρουν καλά την αγορά.

Διότι ο Σαμαράς, μιλώντας στα μέσα Ιουνίου στην Πορτογαλία, σε ημερίδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, είχε δώσει σαφέστατα το στίγμα του, επισημαίνοντας την ανάγκη η Ευρώπη να διαφοροποιήσει τους προμηθευτές της, να αναπτύξει θαλάσσιους δρόμους μεταφοράς ενεργειακών πόρων και να κατασκευάσει τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου κατά μήκος όλης της ευρωπαϊκής ακτογραμμής!

Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, πρόκειται για πρόταση win – win. Εάν κάτσει, οι φίλοι θα χεστούν στο τάλιρο και όλοι θα είναι χαρούμενοι. Εάν δεν κάτσει, τα κυβερνητικά στελέχη θα το έχουν, τουλάχιστον, προσπαθήσει με όλες τους τις δυνάμεις – και πάλι δεν θα βγουν χαμένα.

Οι μεγάλοι παίκτες

«Βασιλιάδες» της μεταφοράς LNG θεωρούνται οι Γιάννης Αγγελικούσης, Χάρης Βαφειάς, Γιώργος Προκοπίου, Πέτρος Λιβανός, Γιώργος Οικονόμου, Ντίνος Μαρτίνος και ο όμιλος Τσάκου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επενδύσεις των Ελλήνων εφοπλιστών στη ναυπήγηση μεγάλων υγραεριοφόρων ήταν το 2013 πάνω από 7 δισ. δολάρια με περισσότερο από το ένα τρίτο των υπό ναυπήγηση LNG Carriers να ανήκει σε Έλληνες. Σύμφωνα με τους ανθρώπους της αγοράς, οι παραγγελίες διεθνώς έφτασαν το 2013 τα 80 πλοία, εκ των οποίων τα 38 είναι Ελλήνων εφοπλιστών.

Και το 2014, όμως, ξεκίνησε δυναμικά, αφού εκτιμάται ότι για τη ναυπήγηση μεγάλων υγραεριοφόρων έχουν επενδυθεί κάπου 3 δισ. δολάρια, με τους Έλληνες εφοπλιστές και πάλι να κυριαρχούν.

Οι Έλληνες, αν και θεωρούνται νέοι «παίκτες» στη διεθνή πιάτσα, αφού τα σκήπτρα κρατούν οι Ιάπωνες και οι Νορβηγοί πλοιοκτήτες, έχουν κάνει εξαιρετικά δυναμικό μπάσιμο, αφού η μεγαλύτερη επιτυχία τους είναι ότι έχουν συμβάλει στην αύξηση των παραγγελιών παγκοσμίως.

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι μέχρι την εκδήλωση της κρίσης στη Ρωσία οι προοπτικές δεν ήταν τόσο ευοίωνες για το LNG και οι νέοι «παίκτες» έπρεπε να διεισδύσουν σε νέες αγορές, τη στιγμή μάλιστα που παγκοσμίως ο άνθρακας παραμένει κυρίαρχος, ενώ οι ΑΠΕ κάνουν κούρσα ανόδου σε όλα τα επίπεδα. Στις δυσκολίες που προστέθηκαν περιλαμβάνεται το ύψος των ναύλων, που έπεσε το 2013 σε σχέση με τη «χρυσή» χρονιά του 2012. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μέσος ναύλος για το υγροποιημένο φυσικό αέριο κινήθηκε το 2013 γύρω στα 88.000 δολάρια την ημέρα, όταν το 2012 ήταν γύρω στα 148.000 δολάρια την ημέρα.

Έτσι η κρίση με τη Ρωσία θα τους έρθει κουτί εάν τελικά αρχίσει το πράγμα να χοντραίνει και η «Αρκούδα» κλείσει τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου. Γι’ αυτό η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα της ή, καλύτερα, τα μέτρα τους…

Υγροποιημένο… πανωπροίκι

Η πρεμούρα για τη διείσδυση του LNG ως εναλλακτικού καυσίμου εξηγείται και από τις προβλέψεις της μεσοπρόθεσμης έκθεσης για την αγορά φυσικού αερίου για το 2014 (Medium – Term Gas Market Report) του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές Ιουνίου και έκανε το εφοπλιστικό λόμπι, που έχει επενδύσει δισεκατομμύρια, να βγάλει σπυράκια.

Στην έκθεση επισημαίνεται ότι η επόμενη πενταετία θα είναι «χρυσή» για την Ασία, και ιδιαίτερα για την Κίνα, ενώ περιγράφει μια εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα για την Ευρώπη. Συγκεκριμένα, στην έκθεση αναφέρεται ότι, λόγω της αύξησης της ζήτησης χαμηλής ισχύος και την ισχυρή πολιτική στήριξη στις ΑΠΕ, η ευρωπαϊκή κατανάλωση αερίου δεν θα επιστρέψει στη διάρκεια των επόμενων πέντε ετών στα επίπεδα-ρεκόρ του 2010, ενώ δεν θα υπάρξει ουσιαστική διαφοροποίηση των ευρωπαϊκών προμηθειών φυσικού αερίου μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι η πίτα θα παραμείνει η ίδια τη στιγμή που νέοι «παίκτες» θέλουν να μπουν στο παιγνίδι για να θησαυρίσουν. Και προκειμένου οι νέοι «παίκτες», που είναι και δικά μας παιδιά, να μπορέσουν να χωρέσουν στην «εξίσωση», θα πρέπει να αλλάξει ο ενεργειακός σχεδιασμός και στο όνομα της ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο να σχεδιαστεί μια νέα πολιτική που θα στρέφεται προς τις ΗΠΑ και το πανάκριβο σχιστολιθικό υγροποιημένο φυσικό αέριο. Και όταν λέμε πανάκριβο, εννοούμε έως και 30% πάνω από το ρωσικό αέριο. Παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν, μάλιστα, ότι η στροφή της κυβέρνησης και η πρωτοβουλία που έχει αναλάβει για να μπει στην κορυφή της ευρωπαϊκής ατζέντας το υγροποιημένο φυσικό αέριο δίνει ακόμα μια εξήγηση για τις πολιτικές που έχει αναπτύξει με στόχο το θάψιμο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

«Για το LNG θα δώσουν εξετάσεις στους Αμερικανούς»… Με τη φράση αυτή σχολίασε στο «Π» άνθρωπος της αγοράς τη συνάντηση που είχε στις 2 Σεπτεμβρίου ο υπουργός ΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης με τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα David D. Pearce. Συνάντηση κατά την οποία, όπως αναφέρθηκε και επισήμως μέσω δελτίου Τύπου: «Οι κ.κ. Μανιάτης και Pearce συζήτησαν για την πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου να δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός εκτάκτου ανάγκης για την προμήθεια Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ / LNG), για την ενιαία αντιμετώπιση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο των πιθανών ελλείψεων σε φυσικό αέριο εξαιτίας της κατάστασης στην Ουκρανία».

Νομοσχέδια

Oι ΗΠΑ έκαναν στροφή στη στρατηγική τους και προχώρησαν στην ψήφιση δύο νομοσχεδίων – ένα στη Βουλή των Αντιπροσώπων και ένα στη Γερουσία – με αντικείμενο τη γρήγορη δημιουργία «οδικού χάρτη» για την εξαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου. Η προώθηση των δύο νομοσχεδίων δεν έγινε μόνο στο όνομα της εθνικής – ενεργειακής ασφάλειας των ΗΠΑ αλλά και στο όνομα της βοήθειας προς τους Ευρωπαίους στην προσπάθειά τους να απογαλακτιστούν από τα ορυκτά καύσιμα του Πούτιν.