Θα μπορούσα να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο όχι με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΙ, αλλά με την αγγλική λέξη money (χρήματα), θυμίζοντας το παλιό αγγλικό τραγούδι όπου ακούγεται πολλές φορές το «Money, money, money!…».

Θα μπορούσα να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο όχι με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΙ, αλλά με την αγγλική λέξη money (χρήματα), θυμίζοντας το παλιό αγγλικό τραγούδι όπου ακούγεται πολλές φορές το «Money, money, money!…».

Ή, πάλι, παραμένοντας πάντως στο πνεύμα του αγγλοσαξονικού προσανατολισμού, θα μπορούσα να επικαλεσθώ τη γνωστή φράση που διαπιστώνει ότι «το χρήμα κάνει τον κόσμο να περιστρέφεται» (Money makes the world go round).

Το αποφεύγω όχι επειδή με βρίσκει αντίθετο το συγκεκριμένο πνεύμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και χρηματοδοτικής υποστήριξής τους. Κάθε άλλο και, παρακαλώ, μη βιαστείτε να με παρεξηγήσετε.

Το κάνω επειδή, στο αυστηρό πλαίσιο της ακαδημαϊκής δεοντολογίας και των απαιτήσεων της Επιστήμης, της υπεύθυνης, συνετής, επίμονης και υπομονετικής αναζήτησης της Αλήθειας, ΔΕΝ επιθυμώ να παραβλέψω το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο τα πάντα ελέγχονται πλέον από ΤΟ ΧΡΗΜΑ – MONEY – και από αυτούς που το κατέχουν!

(Μια και γράφω στα ελληνικά, πάντως, στους Έλληνες «έχοντες και κατέχοντες» μυθικά χρηματικά ποσά θα θυμίσω τον λαϊκό μας στίχο που εύστοχα, για να ικανοποιήσει εμάς που ΔΕΝ το έχουμε, ρωτά:

«…Τα λεφτά, τα λεφτά τι θα τα κάνεις, κάποια μέρα θα… πεθάνεις!».
Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι συμφωνείτε και πόσοι διαφωνείτε με το παραπάνω ερώτημα στο γνωστό τραγούδι, αλλά θα σας στενοχωρήσω γιατί, όπως έλεγε ένας εντυπωσιακά ρεαλιστής και ταυτόχρονα βαθιά ρομαντικός (τουτέστιν σοφός) καθηγητής μου:

«Τα λεφτά δεν είναι… Ευτυχία! Εάν όμως έχεις πολλά, αγοράζεις όση και όποια ευτυχία θέλεις, και μάλιστα όποτε την επιθυμείς και τη θέλεις!».

Ο μάνατζερ – ηγέτης του μέλλοντος, ο David Lilienthal, είχε γράψει πριν από μερικές δεκαετίες: «Θα πρέπει να συνδυάζει στην προσωπικότητά του τη ρωμαλέα, ρεαλιστική ποιότητα του ανθρώπου της δράσης με την ενόραση του καλλιτέχνη, του θρησκευτικού ηγέτη, του ποιητή που έχει την ικανότητα να ερμηνεύει τις πράξεις του στον εαυτό του. Το να είναι κανείς μόνο άνθρωπος της δράσης ή μόνο άνθρωπος του στοχασμού, δεν επαρκεί καθώς και τα δύο χαρακτηριστικά απαιτούνται από τις προκλήσεις του μέλλοντος που έρχεται…».

Τώρα πια εκείνο το «μέλλον» είναι αναμφισβήτητα… το παρόν!…

Θα σας πάω σχεδόν έναν αιώνα πίσω στην Ιστορία και συγκεκριμένα στην αδυναμία των τότε Συμμάχων της Αμερικής, κυρίαρχα της Αγγλίας, να φανούν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους θεσμικούς χρηματοδότες τους για τα υπέρογκα έξοδα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Calvin Coolidge, απευθυνόμενος το 1925 στην Ένωση Ιδιοκτητών – Εκδοτών Εφημερίδων στην Ουάσιγκτον, δήλωνε αποκαλυπτικά και απροκάλυπτα: «They hired the money, didn’t they?» (σε ελεύθερη απόδοση: «Τα χρήματα τα δανείστηκαν, έτσι δεν είναι;»).

Ελάτε στο 2014, στο σήμερα – αυτό δεν μας λέει και η… τρόικα;

Ναι, έτσι είναι η καθημερινή πραγματικότητα, όσο κι εάν φαντάζει πολύ πεζή, κάθε φορά που κάποιος έχει μια ανάγκη και ζητά δάνειο ή μια καλή ιδέα και αναζητά τον χρηματοδότη του. Αρκεί, φυσικά, και ο χρηματοδότης να διακρίνεται από την απαιτούμενη ικανότητα ορθής εκτίμησης μιας καλής επιχειρηματικής δραστηριότητας, ενός μελλοντικά παραγωγικού και κερδοφόρου επιχειρηματικού σχεδίου…

Μήπως, όμως, ο Coolidge προσπέρασε άθελά του και ίσως απρόσεκτα αυτό που με τόση κομψότητα είχε γράψει στον Α’ Ολυνθιακό του ο μεγάλος της δικιάς μας αρχαιότητας ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ κερδίζοντας και την πρωτιά σε ό,τι αφορά την ιστορική νομοτέλεια της χρηματοδότησης αναγκαίων ή και πρωτοποριακών εθνικών ή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων:

«Δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων…»;
Αυτή η κοινωνικο-οικονομικού περιεχομένου και προεκτάσεων σοφή φράση ίσχυε τότε και συνεχίζει σήμερα ακόμη περισσότερο καθώς, όπως το θέλει και ο Aphra Ben στη δεύτερη πράξη του θεατρικού του έργου «Ο περιπλανώμενος» (The Rover):

«Το χρήμα μιλά τη γλώσσα που όλα τα Έθνη καταλαβαίνουν!…».
Και ας διατείνονται μερικοί ανόητοι ότι «το χρήμα δεν έχει χρώμα…».
Πάντα χρήσιμο μέσα στις συντεταγμένες κάποιων ηθικών φραγμών και επιχειρηματικής δεοντολογίας να θυμηθούμε την προς Τιμόθεο Επιστολή του Απόστολου των Εθνών Παύλου, ο οποίος ορθά υπενθυμίζει πως:
«Η αγάπη για το χρήμα είναι η ρίζα κάθε κακού…».

Η σημασία της θέσης του Δημοσθένη για την αναγκαιότητα του χρήματος, παρά ταύτα, παραμένει αναλλοίωτη και αποκτά ιδιαίτερη διαχρονική σημασία, εάν θυμηθούμε την άποψη του Francis Bacon: «Money is like muck, in order to be useful it must be spread…» (σε ελεύθερη απόδοση: «Το χρήμα μοιάζει με την… κοπριά, για να είναι ωφέλιμο πρέπει να το… απλώνουμε!».
Όχι, όμως, να το… σπαταλάμε!

Για τη «σπατάλη» του χρήματος να αποταθείτε στους πολιτικούς…
Για το «άπλωμα» εσείς οι Μικρομεσαίοι «στεγνωμένοι» Έλληνες επιχειρηματίες να μιλήσετε με τους Τραπεζίτες μας…

Όλοι έχουμε ακούσει: «τον πλούτο πολλοί μίσησαν, τη Δόξα ουδείς» (αλλά φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι και ψυχαναλυτές αναρωτιόμαστε τι γίνεται όταν καταφέρνει κανείς να έχει και πλούτο και δόξα;).

Καταθέτω μια παράγραφο από «το Γεροντοπαλίκαρο» («The Old bachelor») του William Congrave όπου, στην προσπάθειά του να πείσει για την ειλικρίνεια των συναισθημάτων του, ο πρωταγωνιστής δηλώνει:

«…Και εάν όλα αυτά δεν είναι για σας αγάπη, τότε είναι παραφροσύνη, οπότε με συγχωρείτε αλλά, να, βρήκα μια σίγουρη απόδειξη των αισθημάτων μου. Σας παραχωρώ ΟΛΑ μου τα χρήματα!…».

Θέλω να συγχαρώ ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς μας, ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ και ΜΠΛΕ, που εργάσθηκαν με περισσή αγάπη για τη σημερινή μας… ΚΑΤΑΝΤΙΑ ως Οικονομίας, ως Λαού και ως Έθνους (που «κουρταλεί» τις θύρες του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των Ευρωπαίων Εταίρων μας).

Nα ευχηθώ καλή συνέχεια στο έργο της αποδόμησης της Ελληνικής Οικονομίας και του κατακερματισμού του αισθήματος της κοινωνικής αλληλεγγύης της Ελληνικής Κοινωνίας στην Κυανοπράσινη Συν-κυβέρνηση, στον Νέο Τσάρο της Οικονομίας και στο «ανασχηματισμένο» Υπουργικό μας Συμβούλιο πριν κάποιοι από σας φίλοι αναγνώστες μου υπενθυμίσετε, ευγενικά θέλω να πιστεύω, εκείνη τη γνωστή πλέον παγκοσμίως προτροπή του Benjamin Franklin στο εγχειρίδιό του με τίτλο «Συμβουλές σε ένα νέο Επιχειρηματία»:

«Remember, Time is money….» (θυμήσου, ο χρόνος είναι… χρήμα!).
Σήμερα το κείμενό μου «καταχράστηκε» πολύ από τον χρόνο σας…
Αυτό δεν νομίζω ότι χρειάζεται μετάφραση, ούτε καν επανάληψη…

Χρειάζεται, όμως, κυρίες και κύριοι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες, πέρα από τα λίγα χρήσιμα και ελάχιστα χρήσιμα έως, ενίοτε, και άχρηστα (καθώς συνιστούν…
αερολογίες) που καταθέτετε από το Βήμα της Ελληνικής Βουλής, να κρατάτε πάντοτε στην ενεργό μνήμη σας, εάν ο προσανατολισμός σας έχει ακόμη ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, εκείνο το αλήστου μνήμης ρηθέν από τον ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ:

«Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος, των μεν όντων ως εστίν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν»… 

* O Γιώργος Πιπερόπουλος είναι συνταξιούχος καθηγητής του Παν.Μακεδονίας, Επισκέπτης καθηγητής στο  City College, Dept ofBusiness and Economics, Sheffield University International Faculty και Επισκέπτης καθηγητής στο Business School, Newcastle University.