Συνθήκες της φωτιάς στου άλλου κόσμου τα παρείσακτα ερμηνεύματα. Αποκατάσταση του τέλους στην αρχή του φθινοπώρου όπως το φύλλο διαυλακώνει το μικρό νερό στο συμμάζεμα της εικόνας.

◆ Συνθήκες της φωτιάς στου άλλου κόσμου τα παρείσακτα ερμηνεύματα. Αποκατάσταση του τέλους στην αρχή του φθινοπώρου όπως το φύλλο διαυλακώνει το μικρό νερό στο συμμάζεμα της εικόνας. Στις κραυγές τα προσχήματα φανέρωσαν την οξύτονη λήγουσα και στο σύνθεμα η κατάρα, ευχή της εκδικήσεως, κοινοτοπία παρηκμασμένου συναισθήματος, δίνει στην αξιοπρέπεια το φθηνό περίγραμμα της ανυπαρξίας.
◆ Με τους διάπυρους οφθαλμούς κλειδωμένους στην απορία η ιστοριογραφία αφήνει στην ανάλυση τη μεγέθυνση της αγανακτήσεως, ενώ στα σφραγισμένα κουτιά σκοτεινά αναθήματα διακοσμούν τη μελαγχολία.
◆ Στο σκοτεινό της ερημαίας τραγικότητας περιφερόμενα τα όρνεα κατασπαράσσουν τα εναπομείναντα.
◆ Στη συνοικία τα περιστατικά δευτερολογούν τα αξιολύπητα πεπραγμένα και στους θορύβους η σιωπή, ουσιαστικό της μοναξιάς, γράφει στα διαστήματα την οργή του καιρού.
◆ Αρχαιότροπα μικρά ρόδα να συνταιριάζουν με τον άνεμο και το νερό, να αποκαλύπτουν στις φλόγες τη γενική της γαίας ξεσκεπάζοντας κάτω απ’ τη σκόνη τον κοπετό της αναχωρήσεως.
◆ Κι οι κόρες στα διάφανα πέπλα στέκονται δίχως τη μιλιά στα στεγνωμένα δάκρυα.
◆ Πολιτική των ευρημάτων στις χρονικές στιγμές της αρμονίας και στις αναφορές οι ανακοινώσεις πασχίζουν να αφομοιώσουν στην ανάγνωση τις ανάγκες της καθιερωμένης σκέψεως.
◆ Και μετά από όλα αυτά, μέσα στη βροχή.
◆ Η επιφάνεια της μολυβιάς να χαρακτηρίζει την ορκωμοσία της επιλογής της γελοιότητας και να διώχνει την πραγματικότητα με την αφέλεια της νηπιακής προσεγγίσεως, αφήνοντας στην αναπνοή του εντυπωμένου χάρτου την οδύνη για την εγκαταλελειμμένη συλλογιστική.
◆ Στο κωμειδύλλιο κατά την εκφορά.
◆ Οι συνωστισμένοι στα ευκτήρια της απέραντης ηλιθιότητας υπομένουν δίχως την υποψία της εκφράσεως, δείχνοντας τοιουτοτρόπως την ένοχη συμπαράσταση στην εκφώνηση του αθυρόστομου λόγου.
◆ Επί τη εμφανίσει.
◆ Του εβδόμου του μηνός Σεπτεμβρίου και του ενάτου στα αριθμητικά της τακτικής σειράς του ευκατάληπτου προσδιορισμού του ημερολογιακού χρόνου.

Mυογράφημα

Με την ολολυγή να συντροφεύει. Η γλυπτή επιφάνεια και το ξύλο. Στην ακινησία των λέξεων. Στην ακολουθία.
Με το μολύβι να φέρνει τα φωνήεντα.
Στα μισά του καιρού.
Η πρώτη βροχή. Να περιμένει στο σύννεφο.
Διακοπή. Αναπνοές να μπορούν να μαχαιρώνουν.
Η αμηχανία.
Ο φόβος.
Οι σταγόνες. Στο χτυποκάρδι να φεύγουν. Δίχως την οργή.
Ο πόνος.
Στα σανίδια με τις ρυτίδες.
Το μίσος όπως η χαρά να διώχνει τον θόρυβο.
Η ανάγκη των λέξεων. Στην προσέγγιση.
Και το νόημα παραστρατημένη ουσία στην κοινωνία των προτάσεων.
Με την έκφραση της συνέχειας. Η απεραντοσύνη.
Μικρή παγίδα.
Λευκό το απέριττο, ξεχώρισμα στον εκτεθειμένο λόφο.
Με τους ανέμους να σπέρνουν τα απωθημένα τους.
Το σκοτεινό να θέλει το φως. Κομματιασμένες οι πέτρες.
Πληγές στις σκιές. Στα αγκάθια.
Η θυσία. Στην ανηφόρα. Σκυφτή. Η βροχή.
Να δέρνει στο μέτωπο την αλήθεια.
Η μοναξιά. Και η φωνή να μαστιγώνει.
Στο καμπαναριό ένας σπουργίτης.
Θεώρημα της φύσεως.
Στην προσταγή του τοπίου!

Έκκληση

Προσφεύγουσα
Στο άφατο
Εκλιπαρούσα
Στον ψίθυρο
Την ασάφεια του θορύβου
Η Αφήγηση
Το λευκό
Η συλλογή του θρήνου
Η απουσία
Ανεπαίσθητο ίχνος
Του σκοτεινού
Δίχως τα μάτια
Στο δάπεδο
Το πεζοδρόμιο
Η κόλαση
Τα σημάδια (επεισόδιον της γραφής)
Το επακολούθημα «ευχαριστώ»
Δίχως το βλέμμα