search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 12:45
MENU CLOSE

Η σελίδα του Λοξού

26.07.2010 06:02
oldphotos127989023914.jpg

◆Πόση νύχτα έτσι ξαφνικά, εκεί που ήθελε το πρωινό να σηκωθεί. ◆Τα χρόνια ξεχασμένα μέσα σε εκείνα τα ντουλάπια της ιστορίας. Αράχνες, μύγες και σκόνη. Κλειδωμένα κι ούτε ένα φύσημα να ξεφύγει η μουντζούρα, να φανερωθεί ο τίτλος του κρυμμένου βιβλίου. ◆Άνθρωποι ταξιδεύουν, λέξεις πηγαινοέρχονται και κρότοι πρωτοστατούν.

◆Πόση νύχτα έτσι ξαφνικά, εκεί που ήθελε το πρωινό να σηκωθεί.

Τα χρόνια ξεχασμένα μέσα σε εκείνα τα ντουλάπια της ιστορίας. Αράχνες, μύγες και σκόνη. Κλειδωμένα κι ούτε ένα φύσημα να ξεφύγει η μουντζούρα, να φανερωθεί ο τίτλος του κρυμμένου βιβλίου.

◆Άνθρωποι ταξιδεύουν, λέξεις πηγαινοέρχονται και κρότοι πρωτοστατούν.

Κοινωνία απορείς και εξανίστασαι, αγαναχτείς και θλίβεσαι κρατώντας τα προσχήματα σφιχτά στις βρόμικες μασχάλες σου.

◆Και έπονται οι παράγραφοι χωρίς να δείχνουν τους πρωτομάστορες των γεφυριών, και τα ποτάμια οδύρονται παρασέρνοντας τις φωνές εκείνων που αναρωτιούνται.

Σάπιο το κατασκεύασμα με αρώματα, να μην σκαλώνει η βρόμα στα περιστύλια, να αποσυντονίζεται η αισθητική.

◆Προσανατολισμένες φράσεις, καθοδηγούμενες σφαίρες, καθορισμένες οι κηλίδες και μια θλίψη για την κατάντια των οικοτροφείων της σκέψης.

Είμαστε θλιβεροί, ασήμαντοι και αηδιαστικοί.

◆Και δεν είναι το κόκκινο αυτό που ζωγραφίζει την κατάντια.

Είναι η παρηκμασμένη εποχή που σε φέρνει μπροστά στην άκρη. Κοιτάς πίσω και προσπαθείς να φανερώσεις το συμπέρασμα.

◆Ανάγνωση.

Ανοίγεις τις λέξεις και ξεπηδά εκείνο το θεριό το τερατόμορφο, που εμποδίζει το συναίσθημα να αλλοιώσει το ερμήνευμα.

◆Αναστρέφεις τον νου σου κοιτώντας τη γυμνή γυάλινη επιφάνεια.

Χιλιάδες έντομα να φτιάχνουν σκούρα πανοράματα κι από πίσω αμέτρητοι φονιάδες. Άλλος να κρατά ένα βιβλίο, άλλος να κρατά μια πένα, άλλος το δισκοπότηρο, άλλος να κουνά το δάχτυλο, άλλος να ’ναι πατέρας, μάνα, δάσκαλος, γιατρός, πολιτικός. Και στο τέλος η σφαίρα. Και μετά το αίμα και παρακάτω τα πρωτοσέλιδα. Και πιο πέρα η απόγνωση με σκυμμένο το κεφάλι να προσπαθεί να φτιάξει τα απομεινάρια των ανθρώπων.

◆Διεφθαρμένη πολιτεία επιβρόντητη τώρα, αντικρίζεις το αίμα που έσπειρες.

Κρύψου στον Παρθενώνα σου, στα αγάλματά σου, στις κολόνες σου, στη φέτα και στο σουβλάκι σου.

◆Στους ονομαστούς που έκανες σύμβολα για τα παιδιά σου. Στις ξανθές του μεσημεριού, στους πολυμήχανους των εδράνων και στους πολυσήμαντους γραβατάδες των χειμερινών και καλοκαιρινών αποδράσεων.

Στη νοημοσύνη των τετρατρόχων, των κοιλιακών, της τσάντας που κρέμεται ηδυπαθώς στο λυγισμένο χέρι μωρής νεάνιδος.

◆Πολύσαθρη κοινωνία που έφτιαξες ποιητές, τηλεοπτικούς θεατρίνους άλογους, επιστήμονες αναλφάβητους και μικρούς να μην ξέρουν να παίξουν με τα βότσαλα.

Και μες στην απίστευτη παράνοια της ημεδαπής η πολιτική ταυτίζεται με το ποδόσφαιρο αγνοώντας ακόμα και εκείνο το τελευταίο κομμάτι αλευρόκολλας που ’χε ξεμείνει στα νύχια σου, για να σου θυμίζει εκείνες τις στιγμές τις μυστικές, που ονειρευόσουν έναν κόσμο καλύτερο.

◆Πολλή ζέστη σήμερα, όλο το σώμα καίει και εκείνη η μύγα όλο στο ίδιο σημείο. Στην οργανωμένη παραλία οι ομπρέλες σε σχηματισμό κι ο νεαρός να μαζεύει τα κέρματα.

Κώλοι μαύροι, άσπροι, με ίχνη υφάσματος να καλύπτουν τις καταλήξεις.

Παρατηρητής των ειδήσεων της ξαπλωμένης κοινωνίας, αγκομαχώντας για τις μέρες που περνούν χωρίς να σε ρωτούν, δεν δίνεις σημασία καμιά στον πουρά, που ανησυχεί για τις συγχωνεύσεις.

Το μάτι καρφωμένο στη χοντρή γιαγιά, που κτίζει στο παιδί έναν πύργο στην άμμο. Η μάνα απέναντι μπρούμυτα αποκαλύπτει τα ημισφαίριά της, διαβάζοντας ένα χρωματιστό περιοδικό.

◆Τα μικρά δάχτυλα χούφτες να γίνονται, να μεγαλώνουν τον πύργο, η γιαγιά να φτιάχνει το αυλάκι να φεύγουν τα νερά να κρατιέται η στιγμή, να καρφώνεται.

Να μένει το παραμύθι μέχρι τα γεράματα.

Μυογράφημα

Η αυλή ήταν μεγάλη. Τσιμεντένια. Μια εξέδρα. Κανένα λουλούδι. Στεγνός ο χώρος, σκοτεινός. Ήλιος πουθενά.

Πεταμένα ξύλινα σπαθιά, πέτρες στοιβαγμένες, κάποια μικρά αναχώματα. Ένα γιαπί δέσποζε χωρίς τοίχους. Καμένο από παλιά φωτιά. Στις κολόνες φαίνονταν τα παλιοσίδερα. Απολίθωμα γυμνό, γάτες και σκύλοι να στολίζουν τα σκαλοπάτια. Παγωμένο τοπίο. Εφιαλτικό.

Στην αυλή έπαιζαν όλοι. Οι μικροί και οι μεγάλοι.

Με άλλες φορεσιές, με άλλους σκούφους, με άλλα σπαθιά.

Τα πρωινά ξεκινούσε ο πόλεμος, το βραδάκι μετρούσαν τις απώλειες και έκλεινε η μεγάλη σιδερένια πόρτα.

Το παιχνίδι δεν άλλαζε. Κανόνες δεν είχε. Ούτε κάποιον να σφυρίζει. Αγκομαχητά, σπρωξίματα, κλοτσιές.

Κάποιοι δίπλα απ’ το γιαπί, θεατές πίσω απ’ τις γρίλιες, κουνούσαν τα χέρια τους.

Κι ήταν αυτοί, οι απλοί παρατηρητές, οι κρυμμένοι αργόσχολοι, οι περιττοί τελάληδες, οι αδιάφοροι πωλητές ονείρων, που άκουγαν μόνο τον θόρυβο χωρίς να γυρνούν να δουν τη σκόνη που άφηνε εκείνο το παιχνίδι.

Μέχρι που κάποια μέρα άρχισε να φυσά δυνατά. Ένας στρόβιλος σηκώθηκε. Έπεσε η εξέδρα, αφήνοντας πίσω της έναν εκκωφαντικό επίλογο.

Τώρα είναι όλοι εκεί ανακατεμένοι, σπρώχνουν ο ένας τον άλλον, βρίζονται κτυπιούνται και μαχαιρώνονται.

Αυλή των λέξεων, των ήχων, των φτωχών και των πλουσίων.

Σκόνη και θόρυβος, γάτες και σκύλοι στα σκαλοπάτια κι ένα λερωμένο τσιμέντο.

Στεγνό το τοπίο, σκληρό και κανένας ήλιος πουθενά.

Μα ούτε ουρανός!

Μόνο σκοτάδι!

Πλατύφυλλο ανάγνωσμα

Κάτω από την πέτρα, στη σκιά. Να πέφτει το φως να δίνει το χρώμα του. Πότε βαθύ, πότε απαλό. Σημείο στον θρόνο του με εκείνη τη μυρουδιά που ξεπερνά τα χρώματα.

Χώμα λιγοστό στο αποτύπωμα του πηλού, κορμοί μικροί, ευλύγιστοι να σηκώνουν τα άνθη του καλοκαιριού.

Φύλλα πλατιά, νεύρα τεντωμένα, ομπρέλες ανοικτές να λιάζονται οι έρωτες.

Κι οι αποβάθρες έρημες νοσταλγούν ένα ψαροκάλαμο και μια παιδική φωνή.

Στις καμάρες τις πέτρινες στις παλιές ακρογιαλιές, όταν ο Περιώνυμος αλαζονικά χαζεύει στον ορίζοντα.

Κι όταν το χάδι απ’ τον βοριά αγγίξει την κορυφή του, να γίνεται βάρκα, ένα με τη γραμμή, ένα με το φως, ένα με την κατσαρομάλλα θάλασσα.

Έγραψε η ομορφιά τη σύνθεση, έβαλε την πέτρα, το πράσινο, το μπλε, άφησε τη μυρουδιά στην εικόνα και γονάτισε να προσκυνήσει.

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 12:45