Ρηξικέλευθες και νεωτεριστικές  προτάσεις που δικαιώνουν και το ρόλο του σύγχρονου βουλευτή, με αφορμή την κατάρτιση του νέου αναπτυξιακού νόμου, κατέθεσε ο Κώστας Καρτάλης, πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής. Στόχος του οι προτάσεις αυτές να εξεταστούν και να συμπεριληφθούν στο σχέδιο νόμου.

Ρηξικέλευθες και νεωτεριστικές  προτάσεις που δικαιώνουν και το ρόλο του σύγχρονου βουλευτή, με αφορμή την κατάρτιση του νέου αναπτυξιακού νόμου, κατέθεσε ο Κώστας Καρτάλης, πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής. Στόχος του οι προτάσεις αυτές να εξεταστούν και να συμπεριληφθούν στο σχέδιο νόμου.

«Υπάρχουν περιβαλλοντικές προτεραιότητες που αποτελούν είτε αναπτυξιακές προϋποθέσεις είτε επενδυτικές ευκαιρίες» σημείωσε χαρακτηριστικά, αναφέροντας την προτεραιότητα για την προστασία του αστικού μικροκλίματος που σημαίνει βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων δηλαδή νέα (ψυχρά) δομικά υλικά, η παραγωγή των οποίων αποτελεί επενδυτική δράση που μπορεί να στηριχτεί. Συγκεκριμένα οι προτάσεις αφορούν:

– Τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) (αιολικού, γεωθερμικού δυναμικού και βιομάζας), κυρίως όταν μέρος της τεχνολογικής υποδομής παράγεται στη χώρα μας.

– Την παραγωγή νέων δομικών (ψυχρών) υλικών που προστατεύουν το μικροκλίμα των πόλεων και βελτιώνουν την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων και τις τεχνολογίες μετατροπής των υπαρχόντων κτιρίων σε μηδενικής ενέργειας.

– Την ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας στο με έμφαση σε δράσεις νεανικής και γυναικείας επιχειρηματικότητας, καθώς και την προσέλκυση επιχειρηματικών δράσεων στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας (ή σε φθίνουσες αστικές περιοχές).

– Τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα σε εσωτερικούς χώρους (λ.χ. νέα υλικά βαφών, διαλυτών, καθαριστικών).

– Τη μεγέθυνση της επαναχρησιμοποίησης των απορριμμάτων και για την εισαγωγή στον κύκλο διαχείρισης των απορριμμάτων και του σταδίου της ανάκτησης ενέργειας, τη διαχείριση των νοσοκομειακών και εν γένει των επικίνδυνων αποβλήτων.

– Τις τεχνολογίες/τεχνικές προστασίας της ποιότητας των υδατικών πόρων, ιδίως σε βιομηχανικές/βιοτεχνικές μονάδες που αναπτύσσονται στην εγγύτητα ποταμών και λιμνών.

– Την εξοικονόμηση νερού μέσω της χρήσης µη συµβατικών υδατικών πόρων (επαναχρησιµοποίηση λυµάτων ή χρήση όµβριων, υφάλµυρων κ.λπ. νερών).