Έντονες πολιτικές αντιδράσεις για την πρόταση Βενιζέλου για αλλαγή του συστήματος

Έντονες πολιτικές αντιδράσεις για την πρόταση Βενιζέλου για αλλαγή του συστήματος

Η αμφιθυμία του Μεγάρου Μαξίμου και η σοβαρή προσωπική επιφύλαξη του Αντώνη Σαμαρά να γίνουν αλλαγές στον εκλογικό νόμο φαίνεται ότι έβαλαν προς το παρόν πάγο στη φόρα του Ευάγγελου Βενιζέλου να υπάρξουν εδώ και τώρα αλλαγές στον εκλογικό νόμο.

Η αναγγελία της πρωτοβουλίας έγινε μέσα από το «Έθνος» της Δευτέρας με αφορμή και όσα υπαινίχθηκε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή από το βήμα της Συνδιάσκεψης στελεχών του κόμματος για το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης.

Η είδηση ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος επαναφέρει την πρότασή του για κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα προκάλεσε εύλογα πολιτικές αντιδράσεις.

Μάλιστα, μετά τη δημοσιοποίηση της είδησης, διέρρευσαν και παραλλαγές της πρότασης, όπως το «μπόνους» των 50 εδρών να δίνεται αν το πρώτο κόμμα συγκεντρώσει από ένα συγκεκριμένο εκλογικό ποσοστό και πάνω ή να δίνεται στα κόμματα που συμφωνούν σε ένα πλαίσιο διακυβέρνησης της χώρας.

Για πανικό και ομολογία ήττας έκαναν λόγο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. όπως ο Π. Σκουρλέτης και ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ενώ ο Νίκος Βούτσης δήλωσε ότι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή μια αλλαγή σε ένα πλαίσιο για την εγκαθίδρυση ενός πάγιου και κοινά αποδεκτού εκλογικού συστήματος.

Ιδιαίτερα ο Π. Σκουρλέτης μιλώντας στον ΣΚΑΪ έριξε το γάντι: «Αν θέλει η κυβέρνηση να φέρει νόμο τώρα για την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα και να παραιτηθούν να πάμε σε εκλογές, εμείς θα τον ψηφίσουμε. Αμ’ έπος αμ’ έργον. Αν θέλουν να συνδέσουν το θέμα της κατάργησης του μπόνους με άμεσες εκλογές, ας το επιχειρήσουν, αλλά να είναι νόμος απλής αναλογικής. Είναι γνωστό ότι εμείς είμαστε υπέρ της συνταγματικής καθιέρωσης της απλής αναλογικής».

Ωστόσο στο παρασκήνιο της Κουμουνδούρου τα σχόλια επικεντρώθηκαν στην προσπάθεια του Βενιζέλου να κόψει τον δρόμο προς την αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα κόψει πρώτος το νήμα των εκλογών, αλλά και να προκαλέσει κλίμα αποσταθεροποίησης και ακυβερνησίας στην ελληνική κοινωνία προκειμένου να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της συγκυβέρνησης.

Τα σενάρια που αναπτύχθηκαν από την επαναφορά της πρότασης έκαναν λόγο για προσπάθεια του Βενιζέλου να αποσπάσει ψήφους από τους ανεξάρτητους βουλευτές, τη ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ, ώστε να συγκροτηθεί μια πλειοψηφία 200 «ναι» που επιτρέπει να ισχύσει η αλλαγή αυτή στις προσεχείς εκλογές. Στην περίπτωση δε που θα περνούσε με απλή πλειοψηφία η αλλαγή, το επιχείρημα θα ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανάδελφο κόμμα, χωρίς σοβαρές συμμαχικές δυνάμεις, οπότε, σε περίπτωση αποτυχίας σχηματισμού κυβέρνησης, να επιχειρηθεί στην επόμενη εκλογή να «ψαλιδιστούν» τα ποσοστά του.

Οι πληροφορίες μάλιστα θέλουν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να προσέρχεται στο Μέγαρο Μαξίμου με ένα ολόκληρο πλέγμα προτάσεων που αφορούν την κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών σε μικρότερες, που θα αντιστοιχούν στις περιφερειακές ενότητες των μεγάλων περιφερειών, αλλά και την υποχώρηση του 3% σε μικρότερο ποσοστό για την είσοδο στη Βουλής. Είναι προφανές ότι μια τέτοια κίνηση δίνει φτερά στον πολιτικό κατακερματισμό και ανακουφίζει κόμματα όπως η ΔΗΜΑΡ, ο ΛΑΟΣ κ.ά. από την πολιτική εξαφάνιση. Ωστόσο αντιμετωπίζεται εντελώς αρνητικά από τον ίδιο τον Σαμαρά, αφού υπάρχει περίπτωση έτσι να εμφανιστεί μειονοτικό κόμμα, εκτός αν υπάρξει πρόβλεψη για σχηματισμούς που συμπληρώνουν ψηφοδέλτια σε όλες τις περιφέρειες.

Στο Μέγαρο Μαξίμου μοιάζει στην παρούσα φάση να αποδέχονται μόνο την κατάτμηση των περιφερειών, αφού θεωρούν ότι είναι ένα ώριμο πια ζήτημα, στο οποίο συμφωνούν οι περισσότεροι πολιτικοί χώροι και αφορά κυρίως την αχανή Β’ Περιφέρεια Αθηνών.

Ο Αντώνης Σαμαράς φαίνεται να προβληματίζεται ιδιαίτερα από το αν μια τέτοια κίνηση θα εκληφθεί ως ομολογία ήττας από την ελληνική κοινωνία με αποτέλεσμα να υπάρξει περαιτέρω αποσυσπείρωση των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, ιδιαίτερα απ’ όσους θέλουν να βρίσκονται πάντα από την πλευρά του νικητή.

Στο ΠΑΣΟΚ επιμένουν ότι η προσέγγιση του Σαμαρά δεν ήταν απορριπτική, επισημαίνοντας ότι «παγώνει» μέχρι νεωτέρας η συζήτηση, προκειμένου να υπάρξει πολιτικός αιφνιδιασμός στην εποχή που θα επιλεγεί ως καταλληλότερη.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου έδειξε ότι δεν εγκαταλείπει την προοπτική αλλαγής του εκλογικού νόμου:«Είναι κάτι που το προβλέπει η προγραμματική συμφωνία» είπε χαρακτηριστικά. «Δεν θέλω να αντιμετωπίζουμε τα θέματα αυτά συγκυριακά, ούτε να στέλνουμε λάθος μηνύματα, χρειάζονται θεσμικές λύσεις». Αυτές, τόνισε, ξεκινούν από αυτό που προβλέπει το Σύνταγμα, συναίνεση για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος «είναι σύμβολο εθνικής ενότητας, ρυθμιστής του πολιτεύματος, πρέπει δε να είναι ο άνθρωπος που μιλάει με μια γλώσσα που ενώνει το έθνος και δίνει προοπτική, και να είναι ένας αξιοπρεπής διεθνής εκπρόσωπος της χώρας».

Παρακολουθούν

Οι συνεργάτες του Σαμαρά φαίνεται όμως ότι παρακολουθούν και μετρούν ιδιαίτερα τις θέσεις που παίρνουν και τα στελέχη της Ν.Δ. Πρώτη η Ντόρα Μπακογιάννη έσπευσε να διαφωνήσει με την αλλαγή του εκλογικού νόμου στην παρούσα φάση. Με την τοποθέτησή της η Ντόρα, χωρίς να το λέει ευθέως, μοιάζει να μη συμμερίζεται την αισιόδοξη άποψη ότι θα βρεθούν οι 180 βουλευτές που θα στηρίξουν την πρόταση της συγκυβέρνησης για την Προεδρία της Δημοκρατίας και να εκτιμά ότι είμαστε οιονεί σε προεκλογική περίοδο.

Οξύς εμφανίστηκε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος μιλώντας στο Action 24 εξέφρασε την κατηγορηματική αντίθεσή του στην αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Και μέσα στην αναμπουμπούλα αίσθηση έχει προκαλέσει η… ραθυμία έως αδιαφορία του Αντώνη Σαμαρά να επιταχύνει τις διαδικασίες για την αναθεώρηση του Συντάγματος, παρ’ ότι ήταν προεκλογική του εξαγγελία. Στη Βουλή περιμένουν ακόμα από τη Ν.Δ. να αναλάβει την πρωτοβουλία συζήτησης προκειμένου να ξεκινήσουν οι διαδικασίες.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό ο ΔΟΛ βγήκε προχτές να προτείνει εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη βάση, ενώ ο πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης φαίνεται να προτείνει η εκλογή από τον λαό να γίνεται μόνο αν δεν βρεθούν 180 ψήφοι στη Βουλή, προκειμένου να αποσυνδεθεί η εκλογή του ανώτατου άρχοντα από τη διάλυση της Βουλής και την προσφυγή στις κάλπες.