Την ώρα που χιλιάδες Έλληνες βρίσκονται στις παραλίες -όσοι τουλάχιστον διαθέτουν ακόμα πόρους για διακοπές- αναζητώντας μια επίπλαστη και πρόσκαιρη οδό διαφυγής, στην Αθήνα κάθε πιθανή διέξοδος ανακούφισης από το ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο της τρόικας υπονομεύεται. Άμα τη επιστροφή τους τον Σεπτέμβρη, οι αδειούχοι θα μετρούν απώλειες: εισοδήματος, δημόσιας περιουσίας, δικαιωμάτων, δυνατοτήτων αξιοπρεπούς διαβίωσης και ελπίδας.

Την ώρα που χιλιάδες Έλληνες βρίσκονται στις παραλίες -όσοι τουλάχιστον διαθέτουν ακόμα πόρους για διακοπές- αναζητώντας μια επίπλαστη και πρόσκαιρη οδό διαφυγής, στην Αθήνα κάθε πιθανή διέξοδος ανακούφισης από το ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο της τρόικας υπονομεύεται. Άμα τη επιστροφή τους τον Σεπτέμβρη, οι αδειούχοι θα μετρούν απώλειες: εισοδήματος, δημόσιας περιουσίας, δικαιωμάτων, δυνατοτήτων αξιοπρεπούς διαβίωσης και ελπίδας.

Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής μεταξύ ΣΕΒ και ΓΣΕΕ της νέας απογοητευτικής Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης (ΕΓΣΣΕ) με τα εχέγγυα της διαβεβαίωσης Λοβέρδου ότι διατηρείται ο θεσμός της διαιτησίας (ΟΜΕΔ), ο υπουργός προχώρησε στην αποκάλυψη ότι οι αποφάσεις του Οργανισμού βάσει των οποίων δίνονται αυξήσεις πάνω από την εθνική σύμβαση (από 1,5% έως 3%) για το 2010 θα καταργηθούν. «Έτσι» αποφάσισε…

Πέρα από το γεγονός ότι μια τέτοια απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 22 του Συντάγματος, το οποίο προστατεύει τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις που οδηγούν σε συλλογικές συμβάσεις, μοιάζει «εκδικητική», ανεξαρτήτως του αν έχει συνομολογηθεί με την τρόικα ή όχι, καθώς στερεί από τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα κάθε ελπίδα στοιχειώδους ανακούφισης και ρίχνει την οικονομία σε ακόμα βαθύτερα Τάρταρα.

Μια τέτοια κίνηση προσφέρει περαιτέρω χείρα βοηθείας στα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία με την ευκαιρία της κρίσης -ανοιχτά ή συγκαλυμμένα- επανακαθορίζουν την παρουσία τους στη σκακιέρα της αγοράς και καραδοκούν για να αποσπάσουν «διευκολύνσεις» που θα τους ανεβάσουν ένα ή πολλά σκαλοπάτια από άποψη ισχύος και ηγεμονίας.

Για μία ακόμη φορά δε, επιβεβαιώνεται ότι κάθε υπουργική ή και πρωθυπουργική διαβεβαίωση για διασφάλιση δικαιωμάτων των εργαζομένων στερείται πλήρως ειλικρίνειας.