«Δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες αν πέσει η κυβέρνηση». «Θα αφήσω εγώ τα λεφτά μου να μου τα φάει ο Βερεμένος;

«Δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες αν πέσει η κυβέρνηση». «Θα αφήσω εγώ τα λεφτά μου να μου τα φάει ο Βερεμένος; Όχι μόλις βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μόλις πέσει η κυβέρνηση, δεν θα μείνει φράγκο στις τράπεζες». Χθες στη Βουλή συμπλήρωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευθεί, θα αποτύχει και η χώρα θα βγει από το ευρώ, παίζοντας επικίνδυνα με το φάντασμα της «δραχμής».

Με αυτές τις χοντροκομμένες ανοησίες ο Άδωνις Γεωργιάδης, τέως υπουργός Υγείας και νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., μιλώντας στο Mega την Τρίτη το πρωί, βούτηξε στα βαθύτερα βαλτόνερα της κινδυνολογίας. Και όχι μόνο απειλούσε – και εμμέσως παρότρυνε – για άδειασμα των τραπεζών, αλλά, σε έναν απίστευτο… οίστρο, προκαλούσε τους συνομιλητές του στην εκπομπή να δηλώσουν αν και αυτοί θα πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες.

Κατά τον Σαίξπηρ, «από το σοβαρό στο γελοίο η απόσταση είναι μικρή, αλλά από το γελοίο στο σοβαρό η απόσταση είναι τεράστια». Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η κατάσταση στην οποία βρίσκονται η κυβέρνηση και η Ν.Δ., των οποίων ο Άδωνις ήταν και είναι εξέχον στέλεχος.

Όμως το πρόβλημα δεν περιορίζεται στη γελοιότητα των κραυγών οποιουδήποτε πανικόβλητου κυβερνητικού στελέχους, αλλά επεκτείνεται στον συστημικό κίνδυνο που ενδεχομένως προκαλούν. Αυτόν τον κίνδυνο είδαν πρώτοι απ’ όλους οι τραπεζίτες, οι οποίοι ανέβηκαν στα κάγκελα πληροφορούμενοι την… απειλή του Αδώνιδος.

Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς έσπευσαν να επικοινωνήσουν με κυβερνητικούς παράγοντες δηλώνοντάς τους ότι και η γραφικότητα έχει όρια και ότι κανείς δεν μπορεί να παίζει αυτές τις εποχές με τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και την παραμονή της χώρας στο ευρώ – ύστερα από τις αναταράξεις που προκλήθηκαν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά και εν όψει της δημοσιοποίησης των αποτελεσμάτων των τεστ αντοχής των ελληνικών τραπεζών, τα οποία αναμένονται τον άλλο μήνα.

Ειδικότερα στις τράπεζες οι κυβερνητικές ανοησίες φέρνουν μνήμες… άλλων εποχών, καθώς τα ιδρύματα έχουν ήδη περάσει από PSI και ανακεφαλαίωση, ενώ τώρα βρίσκονται εν όψει των τεστ αντοχής, των οποίων τα αποτελέσματα θα αποτελέσουν την αφετηρία για κάθε άλλη συζήτηση: για το χρέος, το χρηματοδοτικό κενό, τον τρόπο χρηματοδότησής του και τα ανταλλάγματα που θα ζητηθούν από τους δανειστές ανάλογα με το μοντέλο διαχείρισης της Ελλάδας που τελικά θα προκριθεί.

Στην πραγματικότητα, η ανησυχία δεν προκλήθηκε από το ξέσπασμα αφόρητου λαϊκισμού εκ μέρους του τέως υπουργού Υγείας, αλλά από τον φόβο ότι η άκρατη κινδυνολογία αποτελεί μέρος του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης εν όψει των τελευταίων πολιτικά δύσκολων «μεταρρυθμιστικών» νομοθετημάτων του φθινοπώρου και της απεγνωσμένης προσπάθειας να μαζευτούν οι 180 βουλευτές που απαιτούνται για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.

Εξ άλλου, την περασμένη εβδομάδα, πρώτος ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε πει σε βουλευτές του στο καφενείο της Βουλής ότι, αν έρθει ο Τσίπρας, δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες…

Η… ζωή συνεχίζεται

Στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, συνηθισμένοι από την τερατολογία, η οποία ανέβηκε σε δυσθεώρητα ύψη στις εκλογές του 2012, γνωρίζουν ότι στις μέρες μας οι απειλές αυτές είναι απλώς γραφικές σε ό,τι αφορά την πολιτική τους αποτελεσματικότητα. Πιθανότατα μάλιστα θα έχουν για την κυβέρνηση το ακριβώς αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά, όπως εκτιμούν και οι τραπεζίτες, αλλά και τα «συστημικά» ΜΜΕ, τα οποία βλέπουν ότι αυτή η ρητορική θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την πολιτική αφήγηση περί κυβερνητικής επιτυχίας («success story»), την οποία ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε και παρουσία της καγκελαρίου Μέρκελ στο Βερολίνο.

Όλοι γνωρίζουν ότι και μετά τη νυν κυβέρνηση η… ζωή συνεχίζεται και συνεπώς κανείς «συστημικός» παίκτης δεν διανοείται ότι ο πανικός μερικών καρεκλοκένταυρων της εξουσίας μπορεί να ξαναφέρει την αστάθεια. Κάποιοι μάλιστα σημειώνουν ότι η χώρα ακόμη πληρώνει τη δυσφημιστική εκστρατεία του Γιώργου Παπανδρέου ανά τον πλανήτη περί «διεφθαρμένης χώρας», η οποία και σήμερα συνοδεύει την Ελλάδα και τη φήμη της.

Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίες οι αναφορές του φιλοκυβερνητικού Τύπου – και υπογραφών με μεγάλο ειδικό βάρος – προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τον οποίο καλούν να συμμαζέψει την άκρατη κινδυνολογία, την οποία ο ίδιος άλλωστε εγκαινίασε στον σημειολογικά προβληματικό χώρο του… καφενείου της Βουλής.

Πόλος αποσταθεροποίησης

Όμως, όπως θα διαβάσετε στις σελίδες 4 και 5, ήδη η πόλωση έχει λάβει περίοπτη θέση στην πολιτική στρατηγική του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης με στόχο να επανασυσπειρωθούν κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά θεωρούνται φιλικά προς τη Ν.Δ.

Η προοπτική αυτή φέρνει εφιάλτες σε όλα τα σοβαρά οικονομικά κέντρα της χώρας, τα οποία ανησυχούν πλέον πολύ σοβαρά για το ενδεχόμενο ο κυβερνητικός πανικός να συμπαρασύρει την οικονομία σε άσκοπες περιπέτειες.

Όπως λένε μάλιστα κάποιοι σοβαροί συστημικοί παίκτες, βρισκόμαστε μπροστά στο τραγελαφικό ενδεχόμενο η κυβερνητική επιθετικότητα να αναδείξει σε παράγοντα αποσταθεροποίησης την κυβέρνηση και, αντιστρόφως, σε παράγοντα σταθερότητας τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ήδη βλέπει ανοιχτό το γήπεδο και το αξιοποιεί.

Όπως πάντως γίνεται όλο και πιο φανερό, το κυβερνητικό στρατόπεδο, μπροστά στην προοπτική μιας εκλογικής συντριβής, αποδομείται με ταχείς ρυθμούς τόσο στο επίπεδο της κυβέρνησης όσο και σε αυτό των κομμάτων που το συγκροτούν. Κι όταν αρχίζει η αποδόμηση ενός συστήματος εξουσίας, συνήθως καταντά ανεξέλεγκτη.

Για να ξαναθυμίσουμε τον Σαίξπηρ, «από το σοβαρό στο γελοίο η απόσταση είναι μικρή, αλλά από το γελοίο στο σοβαρό η απόσταση είναι τεράστια». Πριν από μήνες λέγαμε ότι η Ν.Δ., ειδικότερα, φοβάται το «σύνδρομο Καραμανλή». Τώρα το ζει…