Σαρκοζί… ή αλλιώς η αθώα περιστερά ή αλλιώς ο εθνοσωτήρας. Η αποκορύφωση της καλά ενορχηστρωμένης επικοινωνιακής στρατηγικής του πρώην Γάλλου προέδρου ήρθε με την πρόσφατη τηλεοπτική εμφάνισή του, με την οποία ανακοίνωσε στους Γάλλους… και στην υπόλοιπη Ευρώπη πως επιστρέφει στην πολιτική.

Σαρκοζί… ή αλλιώς η αθώα περιστερά ή αλλιώς ο εθνοσωτήρας. Η αποκορύφωση της καλά ενορχηστρωμένης επικοινωνιακής στρατηγικής του πρώην Γάλλου προέδρου ήρθε με την πρόσφατη τηλεοπτική εμφάνισή του, με την οποία ανακοίνωσε στους Γάλλους… και στην υπόλοιπη Ευρώπη πως επιστρέφει στην πολιτική.

Όχι πως είχε φύγει και ποτέ, εάν λάβει κανείς υπόψη τις καλά ζυγισμένες δηλητηριώδεις παρεμβάσεις του τα δύο τελευταία χρόνια, τα στοχευμένα «ποστ» που ανέβαζε στη σελίδα του στο Facebook ή τις στημένες φωτογραφίες των παπαράτσι. Κουβέντα να γίνεται. Τέλος πάντων, ας τα προσπεράσουμε αυτά για να πάμε στο προκείμενο: ο Σαρκοζί, λοιπόν, επιστρέφει. Ως τι; Κατ’ αρχάς ως «αθώος». Και κατά δεύτερον ως «εθνοσωτήρας». Χαμογελαστός, καθησυχαστικός, χαλαρός… συγκινημένος (ναι, το είδαμε κι αυτό). Τα χρόνια στο «περιθώριο», λέει, «τον άλλαξαν, τον ωρίμασαν». Και τώρα; Τώρα τον καλεί το καθήκον να σώσει τη χώρα του… Από ποιον; Από την Ακροδεξιά!!! Πώς; Όπως αυτός ξέρει καλύτερα από τον καθένα: αγκαλιάζοντας ακόμη περισσότερο την ακροδεξιά του φύση.

Φάρσα φραντσέζα…

Η φαρσοκωμωδία στη Γαλλία δεν έχει τέλος. Και ο Σαρκοζί – όπως το κάνει η Λε Πεν τόσο καιρό – είναι αποφασισμένος να το εκμεταλλευτεί. Διότι, πάνω από όλα, εκτός από «αθώα περιστερά» και «εθνοσωτήρας», ο Σαρκοζί είναι απλώς… εξουσιομανής.

Και αυτό επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά από το θράσος με το οποίο αντιμετωπίζει την πραγματικότητα: Τι κι αν πρέπει να κερδίσει, εκ νέου, την ηγεσία του αλληλοσπαρασσόμενου UMP; Αυτός είναι «τέως πρόεδρος» της χώρας, και ήδη από την τηλεοπτική του εμφάνιση φαίνεται η στρατηγική που έχει επιλέξει για την κατάκτηση της εξουσίας: εγώ πάω μπροστά, οι υπόλοιποι ακολουθείτε. Τι κι αν νιώθει την ανάσα του μισού δικαστικού σώματος στον σβέρκο του; Αυτός είναι «τέως πρόεδρος» και μπορεί να ενσαρκώσει τη «λύση» στο παρακμιακό πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται στη συνείδηση των Γάλλων. Τι κι αν είναι «τέως πρόεδρος» και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει την «ανανέωση»; Αυτός είναι «τέως πρόεδρος» και μπορεί να κάνει τους πάντες να ξεχάσουν ότι είναι «τέως πρόεδρος.

Από πού κι ώς πού, θα μας πείτε, όλα αυτά. Έλα μου ντε! Από το πουθενά. Απλώς, και δυστυχώς, όσο παράλογη κι αν ακούγεται η παραπάνω επιχειρηματολογία, όσο γελοία και όσο σουρεαλιστική… τα τελευταία ευρωπαϊκά χρόνια μάς έχουν αποδείξει ότι… υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποιος σαν τον Σαρκοζί να καταφέρνει ακόμα να πείθει.