Θα το παραδεχτούμε. Έχει κερδίσει την προσοχή μας και δικαιολογημένα, αφού ο Χρύσανθος Λαζαρίδης είναι ο πιο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

Θα το παραδεχτούμε. Έχει κερδίσει την προσοχή μας και δικαιολογημένα, αφού ο Χρύσανθος Λαζαρίδης είναι ο πιο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

Για την ακρίβεια είναι η βαρύνουσα άποψη στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη ζωή μας. Υπ’ αυτήν την έννοια η γνωριμία με τον Χρύσανθο είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να έχουμε μια ιδέα για το τι μας ξημερώνει…

Όμως, για να γνωρίσεις ή να προσπαθήσεις να κατανοήσεις τη σκέψη ενός ανθρώπου, είναι απαραίτητο να ξέρεις σε γενικές γραμμές την ιστορία του, την πορεία που ακολούθησε στον δημόσιο βίο. Το βιογραφικό του Χρύσανθου Λαζαρίδη είναι πράγματι πλούσιο και η πορεία του, από τη μία άκρη του πολιτικού φάσματος στην άλλη, αν μη τι άλλο, δείχνει άνθρωπο με στόχους: από τη στιγμή που κατάλαβε ότι δεν μπορεί να αλλάξει (ως αριστερός) τον κόσμο, αποφάσισε (ως νεοφιλελεύθερος, γοητευμένος από τις διδαχές του Ρίγκαν και της Θάτσερ) να τον κυβερνήσει.

Με τον Χρύσανθο Λαζαρίδη ο γράφων αυτό το κείμενο είχε την τύχη να συναντηθεί σε μια οικογενειακή γιορτή κοινών γνωστών κάπου κοντά στο Πεδίον του Άρεως περί το 2007. Ήταν η εποχή που μόλις ο Σαμαράς είχε επιστρέψει από την πολιτική απομόνωση.

Ήταν η εποχή που ο Χρύσανθος ένιωθε δικαιωμένος για την προσήλωσή του και την πίστη του στον πολιτικό που έμελλε να κερδίσει τα ηνία στη Νέα Δημοκρατία και να κυβερνήσει τη χώρα. Ο Χρύσανθος, από τότε, ήταν πεισμένος ότι ο Σαμαράς θα αναλάμβανε το πηδάλιο όταν θα έφτανε η ώρα της διαδοχής στη Ν.Δ. Και δούλεψε γι’ αυτό με τη μέθοδο που του υποδείκνυαν οι πολύ καλές σπουδές του…

Τι (μας) κάνει

Η ιδεολογική τσουλήθρα του Χρύσανθου από τα οργισμένα αριστερά λαϊκά ποτάμια στα… σαμπανιζέ νερά του νεοφιλελευθερισμού, αν και είναι ενδεικτική ενός ανθρώπου που «είδε φως και μπήκε», δεν μας ενδιαφέρει. Μας αφορά όμως αυτό στο οποίο συμμετέχει και το οποίο εξελίσσεται πάνω στην πλάτη μας. Διότι, να μην ξεχνάμε, ο Χρύσανθος είναι βασικός εξ απορρήτων και πιστός συνεργάτης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Με αυτήν ακριβώς την ιδιότητα (του πιστού) λύνει και δένει στην κυβέρνηση, αφήνοντας το στίγμα του σε κρίσιμες αποφάσεις και επιλογές. Οι κινούμενοι πέριξ της Ιερουσαλήμ του ελληνικού υπουργείου Eξωτερικών γνωρίζουν πως το πραγματικό σύστημα εξουσίας βρίσκεται περί τον Χρύσανθο και όχι στα χέρια του Βενιζέλου.

Για να είμαστε ακριβέστεροι, από τις μεγάλες (και αποτυχημένες) πολιτικές της ανακήρυξης της ΑΟΖ μέχρι την τοποθέτηση των πρεσβευτών σε κρίσιμες πρωτεύουσες, η άποψη του Χρύσανθου είναι καταλυτική και κάποιες φορές επιβάλλεται με την ανάμνηση της νεανικής του αριστερής ορμητικότητας. Αυτό είχε την ευκαιρία να το διαπιστώσει ακόμη και ο ίδιος ο δεύτερος ξάδελφος του πρωθυπουργού, πρεσβευτής της Ελλάδας στο Βερολίνο.

Ο Ζωγράφος αποτύπωσε την αρνητική πραγματικότητα και πρότεινε να μην πραγματοποιηθεί η επίσκεψη του Σαμαρά στο Βερολίνο. Η πραγματικότητα, ωστόσο, και ο πρωθυπουργός υποτάχθηκαν στην ανάλυση του Χρύσανθου, η επίσκεψη έγινε και επί μια εβδομάδα η κυβέρνηση προσπαθούσε να βαφτίσει επιτυχία μια αποτυχημένη συνάντηση.

Πολλές είναι οι αποφάσεις πίσω από τις οποίες κρύβονται οι αναλύσεις του Χρύσανθου. Το κλείσιμο της ΕΡΤ, η προώθηση της θεωρίας των δύο άκρων (στο ένα άκρο η νομιμότητα του μνημονίου και στο άλλο τσουβαλιασμένη σύμπασα η αντιπολίτευση), η στροφή, τελευταία, στο λαϊκοδεξιό απωθημένο με την ανάθεση κυβερνητικών καρεκλών σε πολιτικούς όπως η Βούλτεψη, ο Γιακουμάτος, ο Ντινόπουλος…

Ο Χρύσανθος έχει, προφανώς, λόγο και στις διαπραγματεύσεις (λέμε τώρα) της κυβέρνησης με την τρόικα. Πηγαίνοντας σ’ αυτήν την περιβόητη συνάντηση του Παρισιού είχε κάνει και δηλώσεις: «Πάμε στο Παρίσι για να πετύχουμε πράγματα, όχι για να μας ελεήσει ο μεγαλοδύναμος». Τελικά, όπως είναι γνωστό, ούτε πέτυχαν πράγματα ούτε έλεος συνάντησαν ο Χρύσανθος και η υπόλοιπη κυβερνητική παρέα που εξέδραμαν εις Παρισίους…

Το μάθημα της ανάμειξης, ωστόσο, δεν έγινε πάθημα και ο Χρύσανθος εμφανίστηκε φάντης μπαστούνι και στις συνομιλίες μεταξύ τρόικας και υπουργείου Οικονομικών, που ξεκίνησαν στην Αθήνα την περασμένη Τρίτη.

Σύμφωνα με πληροφορίες («Το Βήμα»), υπήρξε προ ημερών συνομιλία του Ευ. Βενιζέλου με τον Γκ. Χαρδούβελη, στην οποία ζητήθηκε η παρουσία και εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ στο ραντεβού. Η απάντηση του υπουργού Οικονομικών ήταν ότι δεν προβλέπεται παρουσία τους εκ του θεσμικού τους ρόλου και ότι το Παρίσι ήταν ιδιαίτερη περίσταση (ως γνωστόν συμμετείχαν οι Πιερρακάκης και Πρωτόπαπας). Έτσι, το ΠΑΣΟΚ δεν απέστειλε εκπροσώπους στο υπουργείο Οικονομικών. Ωστόσο αυτό δεν πτόησε τον Χρ. Λαζαρίδη και το πρωί της Τρίτης πήγε στο υπουργείο Οικονομικών δημιουργώντας ένταση και αντιδράσεις…

Επίλογος

Ο επίλογος της πολιτικής διαδρομής του Χρύσανθου θα ολοκληρωθεί κατά πάσα πιθανότητα με την ολοκλήρωση της πολιτικής καριέρας του Αντώνη Σαμαρά. Καθώς αυτή η ολοκλήρωση όσο περνούν οι μέρες φαίνεται να πλησιάζει ολοένα και πιο γρήγορα, οι δεσμοί του πρωθυπουργού με τον εξ απορρήτων σύμβουλό του γίνονται ακόμη πιο έντονοι.

Η απελπισία, πράγματι, ενώνει τους ανθρώπους, ωστόσο ουδέποτε υπήρξε καλή σύμβουλος για πολιτικούς, συμβούλους και αναλυτές…

Ποιος (τι) είναι…
 
Στο βιογραφικό του (στη wikipedia) διαβάζουμε μεταξύ άλλων: Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1954. Σε νεαρή ηλικία εντάχθηκε στην Αριστερά, διαβάζοντας κυρίως Τρότσκι. Συμμετείχε ενεργά στον αγώνα κατά της χούντας ως φοιτητής του Οικονομικού της Νομικής και ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Συνελήφθη από τη χούντα Ιωαννίδη λόγω της συμμετοχής του στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και παρέμεινε κρατούμενος στις φυλακές μέχρι την πτώση της χούντας το καλοκαίρι του 1974. Υπέστη πολύ σκληρά βασανιστήρια και ξυλοδαρμούς από τους άνδρες της ΕΣΑ και νοσηλεύτηκε σε κρίσιμη κατάσταση στην «Παμμακάριστο».

Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έγινε μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού και διετέλεσε αντιπρόεδρος της ΕΦΕΕ με πρόεδρο τον μετέπειτα βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ Χρήστο Παπουτσή. Συμμετείχε επίσης στη Β’ Πανελλαδική, που έδρασε μεταξύ 1978-1981, μέλη της οποίας ήταν η πλειοψηφία του Ρήγα Φεραίου που αποχώρησε από το ΚΚΕ Εσωτερικού μετά τις εκλογές του 1977.

Το 1980 πήγε στο LSE του Λονδίνου για μεταπτυχιακές σπουδές στα Οικονομικά με ειδίκευση στη Νομισματική Θεωρία και στην Επιχειρησιακή Έρευνα. Στη συνέχεια πήγε στη Νέα Υόρκη, για να πάρει το διδακτορικό του δίπλωμα στην Οικονομετρία από το City University και μετά σπούδασε Σύγχρονη Θεωρία της Ανάλυσης στο Courant School of Αpplied Μathematics.

Η αποξένωσή του από τον χώρο της Αριστεράς έγινε τη δεκαετία του 1980. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη μεταβολή διαδραμάτισαν ο Ρόναλντ Ρίγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ: ο ίδιος έχει πει πως «όταν τους άκουγα να μιλάνε, μου φαινόταν ότι αυτά που έλεγαν ήταν γεμάτα νόημα, περισσότερο από αυτά που εκστόμιζαν οι περισσότεροι από τους αριστερούς».