Η εμφάνιση τριών νέων δεδομένων έχει ήδη τοποθετήσει το κυπριακό πρόβλημα σε μια νέα βάση, επάνω στην οποία αναζητείται / διαμορφώνεται η «λύση» του.

Η εμφάνιση τριών νέων δεδομένων έχει ήδη τοποθετήσει το κυπριακό πρόβλημα σε μια νέα βάση, επάνω στην οποία αναζητείται / διαμορφώνεται η «λύση» του.

Αυτά τα νέα δεδομένα είναι:

• Τα διαπιστωμένα αποθέματα φυσικού αεριού και πετρελαίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου
• Η προβλεπόμενη μακράς διάρκειας και αιματηρή αναδιάταξη της περιοχής με επίκεντρο Συρία- Ιράκ
• Η διάρρηξη των σχέσεων  των ΗΠΑ  με την Τουρκία του Ερντογάν

Κάθε ένα από αυτά τα τρία δεδομένα και όλα μαζί δημιουργούν δυναμικές εξελίξεις οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αρνητικά ή θετικά επηρεάζουν την κατάσταση στο Κυπριακό:

1. Τα αποθέματα φυσικών πόρων έχουν ήδη κινητοποιήσει επενδύσεις δισεκατομμυρίων, οι οποίες επιβάλλουν όρους συμμαχιών προκειμένου να προστατευτούν και να αποδώσουν. Η «στρατηγική σχέση» Κύπρου- Ισραήλ και συνακόλουθα Ισραήλ –Ελλάδας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα
2. Η εμφάνιση του Ισλαμικού Χαλιφάτου και μακρύς  πόλεμος που αυτή η εξέλιξη υπόσχεται θέτει ολόκληρη την περιοχή σε καθεστώς αστάθειας. Και από γεωγραφική άποψη αυτή η περιοχή εφάπτεται της Κύπρου
3. Η διάρρηξη της ενότητας συμφερόντων ΗΠΑ- Τουρκίας αναβαθμίζει τον στρατιωτικό ρόλο της Κύπρου που ήδη αποτελεί κέντρο επιχειρήσεων των δυτικών δυνάμεων που μάχονται κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Είναι, έχουμε την εντύπωση, προφανές ότι τη δεδομένη χρονική περίοδο το λεγόμενο «πρόβλημα ασφάλειας» της Κύπρου τείνει να  επιλυθεί de facto. Με άλλα λόγια οι δυτικές δυνάμεις οι οποίες κάποια στιγμή μπορούν να φορέσουν το ΝΑΤΟικό καπέλο καθιστούν την ύπαρξη του τουρκικού στρατού κατοχής στη Βόρεια Κύπρο περιττή άνευ επιχειρήματος και ενδεχομένως πηγή ανασφάλειας. Ο ενεργειακός θησαυρός της Κύπρου είναι προορισμένος να «φυλάσσεται» από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να διασφαλίσουν κατά το συμφέρον τους τη ροή των φυσικών πόρων.   Και αυτοί δεν είναι οι Τούρκοι…

Υπό αυτήν την έννοια η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών το περασμένο Σάββατο προς τη « διεθνή κοινότητα να κινητοποιηθεί, προκειμένου να εμποδιστούν τα προκλητικά και μονομερή βήματα της ελληνοκυπριακής πλευράς»,  σχετικά με τις έρευνες στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, ακούγεται απλώς ως φωνή διαμαρτυρίας κάποιου που βρίσκεται ήδη εκτός διανομής.

Μπορεί, έχει τη δύναμη η Άγκυρα να διεκδικήσει κάτι περισσότερο στην Κύπρο; Έχει η ελληνική / ελληνοκυπριακή πλευρά το σχέδιο και τη δυνατότητα να επιβάλλει μια διευθέτηση του κυπριακού εκμεταλλευόμενη τα νέα δεδομένα;
Ο (πολύ κοντινός) χρόνος θα δείξει…