Πολιτικά προσχήματα των καιρών, δικαιολογήματα δευτέρου γράμματος αφιερωμένα στην πανικοδρομία της αιφνίδιας περιελίξεως. 

◆ Πολιτικά προσχήματα των καιρών, δικαιολογήματα δευτέρου γράμματος αφιερωμένα στην πανικοδρομία της αιφνίδιας περιελίξεως. Αναθήματα λόγου απαγγελθέντος εκ του παλαιού γνωστού φωνογράφου μίας παλαιόχρονης συλλογιστικής, η οποία διά την κακήν τύχη του συναπαντήματος επαναλαμβάνεται με την ακρίβεια ενός εφιαλτικού ιστορικού χρόνου.
◆ Και η ολιγόπνοη σύνταξη περιφέρουσα την αμαρτία της εκδίδεται ανήμπορη να μεταπείσει την υπάρχουσα ανάγκη των αισθήσεων.
◆ Όταν η ακοή ανάμεσα στην παραφωνία περιπλέκεται, η όραση συμμετέχουσα αποστρέφει το βλέμμα της δίνοντας στα πρόσωπα τα αντίστοιχα σχήματα της απογοητεύσεως.
◆ Ενώ στο χώμα ο συνεχής προσδιορισμός του αποπροσανατολισμού αφαιρεί από την καθημερινότητα προσωρινώς την κακόμοιρη μελαγχολία δίνοντας στην ιστορία την φιλοδοξία της σειράς εκπομπής ασύλληπτου ενδιαφέροντος.
◆ Αρχαιολογία στην τοποθέτηση κατά την κυριολεξία.
◆ Και η μοναξιά, έννοια παροντικής απολαύσεως στις αναρτήσεις της μόνιμης εκδηλώσεως, απολαμβάνει την ευχαρίστηση του υπερυψωμένου αντίχειρος. Μονολογούσα την απελπισία της!
◆ Στο λαομέτρημα οι αριθμοί προσδίδουν την σαφήνεια των επιδιώξεων και το τέχνασμα, παλιό αλλά δοκιμασμένο, επικινδυνολογεί βλακοχαρούμενα φωνασκώντας στα υψηλά την κατάντια της σκηνογραφίας.
◆ Δίχως ονόματα, τα κάνιστρα υπερπληρωμένα.
◆ Κοντόθωροι, κατασκευασμένοι και ξεχωριστοί, ευνοημένοι και ηλιθιολάγνοι, βελανιδόμυαλοι και ορνιθότροποι συνθέτουν το περιβόλι της αμβλύτητας.
◆ Αγανάχτηση πάνω στα κύματα, ενώ ο πίτυλος αιφνιδιάζει την γρήγορη αναπνοή της υπερδιεγέρσεως!
◆ Ερημαία η πολιτεία. Η αναίδεια πεζοδρομείται και στα καθίσματα η αδιαφορία καταναλώνεται κοιμώμενη τον βαθύ ύπνο της αποχαυνώσεως.
◆ Στο περιτύλιγμα η κόκκινη κορδέλα και τα ρόδινα δάχτυλα. Στο ποίημα του απεικονίσματος. Πίσω απ’ το μεγάλο γυαλί της εκθέσεως. Στο φόρεμα ένα κεντημένο λουλούδι πάνω στο λευκό έδινε στο σημάδι την πρέπουσα σημασία.
◆ Η εγκατάλειψη στάθηκε στην στιγμή και η ματιά υποδέχτηκε στην βροχή την κατανόηση της ακολουθίας.

Mυογράφημα

Σανίδι με τέσσερα πόδια. Σκουριασμένα καρφιά στην σύνθεση. Πολυκαιρισμένα μονοπάτια. Σκόνη στο σώμα.
Μία φιάλη. Στην ομίχλη πάνω στο γυαλί τα δάχτυλα. Αποτυπώματα. Μισογεμάτη. Καπνός. Τελειωμένα τσιγάρα.
Μια φέτα ψωμί. Και μια κονσέρβα εξωτικής προελεύσεως. Ένα μαχαίρι. Στο ποτήρι τα χείλια σιγοκουβεντιάζουν. Σύννεφα. Οπτασίες. Το ίδιο όραμα. Έρημος.
Το ραδιόφωνο. Τραγούδια στα βραχέα. Στο περιθώριο η φωνή.
Να ανασκαλεύει στο χρόνο.
Κίτρινα γράμματα. Στο χαρτί. Κίνηση αργή. Ασπρόμαυρη εικόνα. Σκοτεινό δάκρυ.
Στα παράθυρα κρεμασμένα πανιά.
Καρφιτσωμένες φωτογραφίες. Παλιά δημοσιεύματα.
Όνειρα που έφυγαν στο ψέμα.
Στο πάτωμα το μωσαϊκό. Ψηφιδωτό λερωμένο και ένα τρύπιο χαλί.
Μια γάτα κατάμαυρη. Χάδι. Η μόνη ζωή.
Μια λάμπα πετρελαίου. Σιγοφέγγει.
Παίζοντας το σκοτάδι στο τρέμουλο.
Έξω. Η θάλασσα αφηνιασμένη. Αέρας ξεσηκωμένος.
Κι η βροχή να δέρνει. Υγρασία.
Δυο σταγόνες ξεθάρρεψαν στο ταβάνι.
Χαρτιά. Σκόρπιες λέξεις. Σχήματα. Ημερομηνίες.
Μολυβιές αλλόκοτες.
Ένα ποίημα.
Κι άλλο.
Το γυαλί. Όπως ο καθρέπτης.
Η μελωδία.
Στο παράθυρο το ξαφνικό φύσημα.
Ένα πέπλο ανακατεύτηκε στο σκοτάδι.

Αποχώρηση



Αιφνιδίως

Με την ταυτότητα του απροσδόκητου

να κοντοστέκεται

στην εγκατάλειψη

Μετά της ερμηνείας

Το μήδομαι

στο πυκνόμορφο

περιεχόμενο

της παρανοήσεως

Πρώτη παρένθεση

(όπως σε έβγαλε ο δρόμος)

Στον λευκό τοίχο αντικριστά

Ο σιδερένιος κάδος

(έδιωξε την σύμπτωση)

στην δεύτερη

(τι θέλεις να πεις)

Σκέφτομαι

Το ψέμα