Με δεδομένο πως το ταξίδι του Οδυσσέα προς την Ιθάκη, μετά την πτώση της Τροίας, διήρκεσε 10 χρόνια, ο οικονομικός συντάκτης του «Guardian», Λάρι Έλιοτ, περιγράφει την «Οδύσσεια» της Ελλάδας από το 2009, «τότε που κατηγορήθηκε ότι είχε ''πειράξει'' τα νούμερα του προϋπολογισμού, έτσι ώστε να μη φαίνεται το πραγματικό μέγεθος του χρέους της», όπως αναφέρει, και κρίνει ότι το «ευτυχές τέλος» για τη χώρα μας και την Ευρωζώνη, δεν είναι ακόμα ορατό.

Η ελληνική μυθολογία χρησιμοποιείται κατά κόρον από τα ξένα Μέσα, στις αναφορές τους για τη χώρα μας. Η ιστορία της Αμφίπολης και των Μαρμάρων του Παρθενώνα, έδωσε ένα ακόμα έρεισμα σ’ αυτή την πρακτική. Έτσι χρησιμοποιώντας την «Οδύσσεια» ως πλαίσιο, αναφέρεται στην Ελλάδα της κρίσης σε σχέση με την Ευρωζώνη, η οποία έχει τα δικά της δεδομένα προβλήματα.
 
Με δεδομένο πως το ταξίδι του Οδυσσέα προς την Ιθάκη, μετά την πτώση της Τροίας, διήρκεσε 10 χρόνια, ο οικονομικός συντάκτης του «Guardian», Λάρι Έλιοτ, περιγράφει την «Οδύσσεια» της Ελλάδας από το 2009, «τότε που κατηγορήθηκε ότι είχε ''πειράξει'' τα νούμερα του προϋπολογισμού, έτσι ώστε να μη φαίνεται το πραγματικό μέγεθος του χρέους της», όπως αναφέρει και κρίνει ότι το «ευτυχές τέλος» για τη χώρα μας και την Ευρωζώνη, δεν είναι ακόμα ορατό.
 
Κάνοντας μια μικρή σύνοψη της κρίσης από το 2009 και εντεύθεν, ο Έλιοτ σημειώνει πως τότε η Ευρωζώνη ήταν αισιόδοξη και δεν δέχθηκε τις αιτιάσεις του Γιώργου Παπανδρέου πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά συστημικό. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως η κρίση στην Ευρωζώνη μοιάζει με το πολυκέφαλο τέρας της Οδύσσειας, τη Σκύλλα.
 
Ο Έλιοτ καταδεικνύει τρία ζητήματα που σε μεγάλο ποσοστό προκάλεσαν την κρίση στην Ευρωζώνη και κρίνει πως όσο αυτά υφίστανται, θα υφίσταται και η κρίση.
 
Το πρώτο έχει να κάνει με το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας των χωρών της Ευρωζώνης μετά τη νομισματική ένωση, το δεύτερο αφορά στις τράπεζες και τα χρέη που φορτώθηκαν και το τρίτο είναι πως η Ευρώπη δεν είχε αναπτυξιακό μοντέλο πριν την κρίση, αλλά ούτε απέκτησε μετά.
 
Αναλύοντας τα τρία αυτά ζητήματα αναφέρει: Σε ό,τι έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα,  πως η νομισματική ένωση είχε δώσει σε όλα τα μέλη του ενιαίου νομίσματος ένα κοινό επιτόκιο, χωρίς την ελευθερία να προσαρμόσουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες τους, κάτι που σημαίνει ότι αν μια χώρα έχει ένα υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού από τον γείτονά της, τα προϊόντα της για εξαγωγή θα γίνονταν σταδιακά πιο ακριβά.
 
Για το θέμα των τραπεζών κρίνει ότι, τα χαμηλά επιτόκια οδήγησαν σε ισχυρή ανάπτυξη τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, οι οποίες συνήθως οδηγούνται από τον τομέα του real estate και έτσι όταν ήρθε η συντριβή, οι τράπεζες είχαν σοβαρό πρόβλημα. Πολλές από αυτές παραμένουν σε κρίσιμη κατάσταση.
 
Όσο για το τρίτο ζήτημα του ενιαίου αναπτυξιακού μοντέλου, θεωρεί πρόβλημα την πολιτική της Μέρκελ, αφού για τη Γερμανία, η λύση είναι κάθε κράτος να αναλάβει τα χρέη του και να προσπαθήσει από μόνο του να γίνει ανταγωνιστικό, αλλά σε αυτή την περίπτωση ο ανταγωνισμός της μιας χώρας θα είναι το πρόβλημα μιας άλλης.
 
Στον επίλογο της ανάλυσής του ο Έλιοτ «χρησιμοποιεί» και πάλι την Οδύσσεια για να καταλήξει όμως σε μια απαισιόδοξη εκδοχή: «Πολλές ευκαιρίες χάθηκαν, πολλά προβλήματα δεν τα είδαμε, πολλά λάθη καταγράφηκαν. Ο ελληνικός μύθος της Οδύσσειας λέει πως ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη και βρήκε την Πηνελόπη του. Το ευτυχές τέλος δεν φαίνεται να έρχεται για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.