Η Kajsa Ekman, η Σουηδέζα δημοσιογράφος, ήρθε, είδε, πήρε συνεντεύξεις και απήλθε προκειμένου να γράψει στην εύνομη Σουηδία για τα παθήματα των Νεοελλήνων. 

Kajsa Ekis Ekman
Κλεμμένη Άνοιξη
Πρόλογος: Άρης Χατζηστεφάνου
Μετάφραση: Κατερίνα Φέτση
Εκδόσεις: Κέδρος
Σελ.: 405

Η Kajsa Ekman, η Σουηδέζα δημοσιογράφος, ήρθε, είδε, πήρε συνεντεύξεις και απήλθε προκειμένου να γράψει στην εύνομη Σουηδία για τα παθήματα των Νεοελλήνων. Ωστόσο, παρέλειψε να συναντηθεί με τον κύριο Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και ενδεικτικά με μερικούς αγροτοσυνδικαλιστές του κάμπου, να δει τι σημαίνει Νεοέλληνας προοδευτικός και αγανακτισμένος επιδοτούμενος… Παράλειψή της!

Μια ακλόνητη προϋπόθεση της καλής δημοσιογραφίας είναι η αυτοψία. Ωστόσο, η φυσική παρουσία του δημοσιογράφου σε ένα γεγονός αποτελεί και τεκμήριο αντικειμενικότητας; Δεν προϋποθέτει την ορθότητα της ερμηνείας του γεγονότος στο οποίο παρίσταται; Και κυρίως όταν πρόκειται για μια γενικευμένη κρίση με δαιδαλώδεις προεκτάσεις. Η συμπαθής Σουηδή δημοσιογράφος ξεκινά το βιβλίο της περιγράφοντάς μας την άφιξή της και τη συνάντησή της με την Ελληνίδα φίλη της, τη Φωτεινή. Παρατηρεί τους Αγανακτισμένους θεωρώντας ότι πρόκειται για ένα αυθόρμητο κίνημα πολιτών και μας περιγράφει τις πρώτες της εντυπώσεις στο Σύνταγμα. Πριν από όλα, ως ευγενής άνθρωπος, μας συστήνει την Ελληνίδα φίλη της. Λοιπόν, η Φωτεινή έχει δυο μάστερ, ένα στην Παιδαγωγική και με ειδίκευση στις ξένες γλώσσες και ένα στην Αγγλική Φιλολογία. Επίσης μαθαίνουμε ότι εργαζόταν στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας με μισθό 1.200 ευρώ. Σημειώνει, δε, αυτολεξεί: «Παράλληλα δούλευε τα βράδια, κάνοντας ιδιαίτερα αγγλικών, για να συμπληρώσει το μισθό της». Η καλή Σουηδέζα δημοσιογράφος έχει εν αγνοία της στοιχειοθετήσει ήδη την ελληνική ιδιαιτερότητα, έχει ανακαλύψει τα ίχνη της κρίσης, έχει μπει στα βαθιά. Ωστόσο, και ενώ προς στιγμή συνάντησε κατάματα τα βασικά αίτια και τις πιθανές λύσεις του ελληνικού προβλήματος, χάθηκε στη θορυβώδη πολυχρωμία της πλατείας. Το φολκλόρ καραδοκεί ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές όπως είναι η πλατεία Συντάγματος. Οι δίχως ταυτότητα Αγανακτισμένοι της πλατείας, όπως σύντομα αποδείχτηκε, ήταν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής στη μεγάλη τους πλειονότητα. Για δικούς τους ξεχωριστούς λόγους βρέθηκαν εκεί εξίσου… αγανακτισμένοι.

Ήταν τα δυο κόμματα που μούντζωναν το Κοινοβούλιο – ας ρωτήσει η συγγραφέας τη φίλη της Φωτεινή τι σημαίνει «μουντζώνω» – και ήταν τα μόνα κόμματα – η δε νεοναζιστική Χρυσή Αυγή δεν ήταν γνωστή καν τότε στο ευρύ κοινό – που έγιναν η δεύτερη και τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη της χώρας. Μπήκαν δηλαδή εκεί που μούντζωναν ως αγανακτισμένοι της Αμέσου Δημοκρατίας!

Η καλή δημοσιογράφος, για να μπει στην ουσία της έρευνας, έπρεπε να αγνοήσει το θορυβώδες και τουριστικό Σύνταγμα και να ερευνήσει πόσο εύκολα μπαίνει και βγαίνει κανείς στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Με ποια βάση περνούσε κανείς την Αγγλική Φιλολογία; Πώς βρίσκει μια δουλειά κανείς στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, πόσες επιπλέον παροχές είχε ο μισθός των 1.200 ευρώ, πόσο δηλαδή έφτανε τελικά κάθε μήνα; Και κυρίως έπρεπε να ρωτήσει τη φίλη της Φωτεινή εάν στα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανε (και κέρδιζε προφανώς ένα δεύτερο εισόδημα) έκοβε αποδείξεις. Έπρεπε να ζητά απαντήσεις, δε, με ένα «ναι» ή μ’ ένα «όχι», γιατί στην Ελλάδα είμαστε όλοι σε διαρκές καθεστώς ειδικής περίπτωσης. Όταν είναι να δώσουμε, εξαιρούμεθα κι όταν είναι να λάβουμε, συνωστιζόμεθα… Πέρα από τα κακά και ανάποδα του ΔΝΤ και της τρόικας ή των πολιτικών και του πολιτικού μας συστήματος, η κρίση μεταξύ των άλλων ήταν μια τεράστια και επωφελής ευκαιρία, η οποία δυστυχώς χάθηκε υπέρ ενός αφόρητου λαϊκισμού.

Μας έμειναν μόνο η φτώχεια, οι κομμένοι μισθοί, η υπερφορολόγηση, η απελπισία, το πελατειακό μας σύστημα, η κομματοκρατία και η απαράδεκτη νοοτροπία μας!
Αυτά κρατήσαμε!