Στην ανούσια περιφορά των σωμάτων η ικεσία στοιχείο παρακμιακής παραστάσεως συμπαραστέκεται στο παγωμένο βλέμμα της καταλήξεως και ο λόγος επαναλαμβανόμενος θόρυβος αποκαλύπτει τη γελοιότητα στο μαύρο χρώμα της απορρίψεως.

◆ Στην ανούσια περιφορά των σωμάτων η ικεσία στοιχείο παρακμιακής παραστάσεως συμπαραστέκεται στο παγωμένο βλέμμα της καταλήξεως και ο λόγος επαναλαμβανόμενος θόρυβος αποκαλύπτει τη γελοιότητα στο μαύρο χρώμα της απορρίψεως.
◆ Στα επί των πραγμάτων της συνέχειας όταν αυτή επισπεύδει τη δραπέτευση της αυταπάτης.
◆ Παιχνίδι στην παιδική χαρά των ψευδολογημάτων κάτω από τους εξώστες με τα αμέτρητα παράθυρα και τους συγκεντρωμένους να παρατηρούν αδιάφορα τη γυρισμένη ράχη.
◆ Και τα τελευταία δάκρυα στόλισαν τα χαλίκια.
◆ Κάπως έτσι το προαναφώνημα περιπλέκεται με το επιμύθιον.
◆ Πολιτική σκηνογραφία απείρου κάλλους ενώ το λάμδα διαμαρτύρεται στην ορθογραφία.
◆ Στην πρωτοκαθεδρία παλαιόχρονα μεταμοντέρνα σακίδια και στην αμηχανία οι ερωτήσεις ανοιχτωσιές των κοιλοτήτων χάσκουν αφήνοντας στην εναπομείνασα λευκή επιφάνεια το πρώτο γράμμα της αγανακτήσεως.
◆ Δίχως κανένα γράμμα με τη νηπιακή συλλογιστική του πολιτικού ενεστώτα.
◆ Εκφωνητές κατ’ εικόνα και ομοίωση του πλήθους που πρωτοστατεί στο δαχτυλοκρότημα του καταντημένου θορύβου.
◆ Απερισκεψία των αισθήσεων και ένα κίνητρο μοναδικής διεξόδου ξέφυγε στο βλέμμα. Ο λυρισμός απέδωσε τα εύσημα στην πρόταση και στην υπεροχή της υπερήφανης λύπης ένας παρείσακτος πέταξε στο πάτωμα τη στάχτη του. Ήταν όμορφο το τραγούδι της βροχής.
◆ Το γέλιο αιφνίδιο ανακατεύτηκε, πέρασε τον τοίχο και διακόνησε την επίσκεψη των ασήμαντων σαλτιμπάγκων της υποκρισίας. Αγορασμένα προϊόντα πρώτης ανάγκης!
◆ Στην επικράτεια η μικρή σφαίρα χάθηκε, το πάτωμα κρύο, του σκυροδέματος συμπεριφορά, και η απαγγελία διακεκομμένη πορεία της κατευθυνόμενης γλώσσας δεν αφήνει στην ανάγνωση το περιθώριο της κατανοήσεως.
◆ Κι απομένει η αφαίρεση πράξη της καταραμένης σκέψεως να μουντζουρώνει τη μελαγχολία.
◆ Και μεσονυχτίς συγκεντρώθηκαν οι θλιβεροί.
◆ Κάτω από το μεγάλο σήμαντρο.
◆ Στο παραχάραγμα του μύθου!

Mυογράφημα

Ένας κίτρινος κάδος. Στριμωγμένα σκουπίδια. Πολυχρωμία της κατανάλωσης. Σκέψεις άχρηστες όπως ο κτύπος της επανάληψης.
Ξύλινος πάγκος με τα διαστήματα να απλώνονται στον χώρο.
Νευρικός χρόνος. Ύστερο επιφώνημα.
Σανίδες της αναμονής όταν το βλέμμα στέκεται καρφωμένο.
Λευκό κτήριο τρυπημένο. Ανοιχτά παραθυρόφυλλα.
Ξεχώρισμα.
Στο πάτωμα χαλίκια. Μικρά άσπρα χαλίκια.
Η ματιά παγωμένη. Όπως η απόγνωση.
Πεταμένα χαρτιά, τσαλακωμένα. Λέξεις σβησμένες. Κι από πάνω η μολυβιά. Να προσπερνά το προηγούμενο.
Στα δέντρα ένα λευκό πουλί. Όπως της θάλασσας.
Βήματα. Δίχως πρόσωπο. Άδεια χείλια. Αποτσίγαρα δαγκωμένα στο χώμα. Μάρτυρες του επιλόγου φωτιές χαμένες στην αναπνοή.
Και ξαφνικά έρχεται η βροχή. Στις λακκούβες οι κύκλοι. Θλιβερή συμμετρία στην ίδια παράγραφο.
Ένα λευκό σεντόνι. Στον τοίχο. Η μουσική. Ένα φιλί.
Στη σκηνή. Αναπαράσταση.
Κραυγή. Να περνά στον άνεμο και να σβήνει. Πάνω στην πέτρα.
Τα φώτα άναψαν. Η σελήνη στο σημάδι. Αχνό σημάδι.
Κεφαλαία γράμματα.
Έξοδος.
Η μεγάλη λεωφόρος. Θόρυβος ασυνάρτητος.
Σχήματα όπως τα σώματα!

Ύαλος



Με τη φωνή

Να φεύγει

Παραδομένη.

Στα δάχτυλα ο πληθυντικός

Αριθμός σε όλα τα γένη

Η φωτιά

Στο χαμηλό φως

Απέναντι

(θέλω μια νύχτα )

έγραφε το χαρτί

σε μιαν άκρη

στο φτεροκόπημα χάθηκε

(θέλω μια μέρα)

και πέρα η θάλασσα

μακριά

στα χέρια

σπασμένα γυαλιά