Τις μαύρες μέρες του 1993, οπότε οι… βίδες είχαν την τιμητική τους στην πολιτική ζωή του τόπου, ζούνε και πάλι στη Νέα Δημοκρατία. Τότε, όπως δεν έχουν ξεχάσει οι παλιότεροι και, όπως πάνε τα πράγματα, θα μάθουν οι νεότεροι, ο Αντώνης Σαμαράς «βοήθησε» να πέσει η ετοιμόρροπη κυβέρνηση του Κώστα Μητσοτάκη.

Τις μαύρες μέρες του 1993, οπότε οι… βίδες είχαν την τιμητική τους στην πολιτική ζωή του τόπου, ζούνε και πάλι στη Νέα Δημοκρατία. Τότε, όπως δεν έχουν ξεχάσει οι παλιότεροι και, όπως πάνε τα πράγματα, θα μάθουν οι νεότεροι, ο Αντώνης Σαμαράς «βοήθησε» να πέσει η ετοιμόρροπη κυβέρνηση του Κώστα Μητσοτάκη. Ποιος από τους παλαιούς δεν θυμάται τις βίδες που έτρωγε στις περιοδείες του ο Σαμαράς, πριν από ακριβώς 16 χρόνια, για την επιλογή του να ρίξει τον πατέρα της Ντόρας;

Φαίνεται τελικά ότι η Ιστορία κύκλους κάνει και επαναλαμβάνεται, καμιά φορά και ως φάρσα. Ο Αρχιαποστάτης του 1965 έπεφτε με… αποστα σία, το φθινόπωρο του 1993.

Σήμερα, μπορεί να έχουμε φτάσει στο 2009, αλλά οι τραυματικές πολιτικές αναμνήσεις είναι ισχυρότατες, και στους γαλάζιους καφενέδες σε όλη τη χώρα έχουν βγει τα τσεκούρια του πολέ μου. Παλιά και ανεπούλωτα τραύματα υποδαυ λίζουν και προετοιμάζουν μια άγρια «εμφύλια» μάχη μεταξύ μητσοτακικών και σαμαρικών.

Οι «καραμανλικοί», ζαλισμένοι από τη σφαλιά ρα των πρόσφατων εκλογών, είναι στη γωνιά τους. Κάποιοι έχουν διαλέξει στρατόπεδο, είτε της Ντό ρας είτε του Σαμαρά. Οι περισσότεροι, πάντως, είναι μετρημένοι και δεν εκδηλώνονται εύκολα. Και πώς να εκδηλωθούν όταν βλέπουν να σφάζο νται οι διάδοχοι και να αναβιώνουν παλαιές κατα στάσεις που είχαν εξαλειφθεί ή, το καλύτερο, είχαν παραμεριστεί επί Καραμανλή του νεότερου…

 

Μάχη… αναμνήσεων

Η μάχη γίνεται για το μπαγιόκο, για το (πολιτι κό και όχι μόνο) ταμείο του κόμματος, που, όπως φαίνεται, δεν φτάνει για όλα τα καλόπαιδα, αφού είναι μοναχοφάηδες, είτε πρόκειται για ντορικούς είτε για σαμαρικούς.

Κανείς δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ενδε χόμενη νίκη του άλλου και έχουν αρχίσει τα μα χαιρώματα. Από τη μια πλευρά, η Ντόρα φοβάται την επίκληση του ονόματος του πατέρα της, του Κώστα Μητσοτάκη, που φορτίζει αρνητικά την κατάσταση λόγω της κυβέρνησης της Ν.Δ. το 1990-1993.Από την άλλη πλευρά, ο Σαμαράς τρέ μει στην ιδέα μήπως ανοίξει το κουτί με τις ανα μνήσεις και ξεκινήσει να συζητείται πώς και γιατί έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993.

Όπως καταλαβαίνετε, εάν ανοίξει η συζήτηση δημόσια, θα βγουν πολλοί σκελετοί από τις ντου λάπες. Πάντως σε περιφερειακό επίπεδο αλλά και στο κέντρο, έχει ξεκινήσει η συζήτηση αλλά και τα καρφώματα. Προς το παρόν στο παρασκήνιο… Οι άνθρωποι της Ντόρας βρίζουν τους ανθρώπους του Σαμαρά. Από την άλλη, τα στελέχη, κυρίως της πρώην Πολιτικής Άνοιξης (τη θυμάστε; Ήταν το πολιτικό παιδί του Αντώνη), περνάνε γενεές δεκατέσσερις τον Μητσοτάκη.

Μπορεί δημόσια να λένε και οι δυο δελφίνοι ότι θέλουν την ενότητα, αλλά μόνο ο κακόμοιρος Αβραμόπουλος φαίνεται – μάλλον και λόγω των αρνητικών συσχετισμών για τον ίδιο – ότι επιθυμεί τη συναίνεση. Οι στρατοί των Σαμαρά και Ντόρας έχουν αγριέψει και οι ιαχές του πολέμου ακούγο νται έως τη Ρηγίλλης και πολλές φορές διαταράσ σουν τη νιρβάνα του Καραμανλή στη Ραφήνα!

Η Ντόρα έριξε τα πυρά της στον Σαμαρά, λέ γοντας ότι «το εύκολο σήμερα που ο κόσμος μας είναι πληγωμένος είναι να βγάζουμε ωραίες κορό νες και να επενδύουμε αποκλειστικά στο συναί σθημα». Η Μπακογιάννη επέμεινε πως στάθηκε στο πλευρό του Κώστα Καραμανλή σε όλη αυτή τη μακρά διαδρομή, στις εύκολες και στις δύσκο λες στιγμές, και δεν διαχώρισε τη θέση της από τις αποφάσεις του, ακόμα και όταν ήξερε ότι θα έχουν κόστος.

 

Στόχος οι «καραμανλικοί»

Η προσπάθεια της Ντόρας να κερδίσει τους κα ραμανλικούς είναι εμφανής, αφού δεν αποδομεί τον Καραμανλή, αλλά αντίθετα εμφανίζεται ως σύμμαχός του. Κινείται σε άλλη λογική από τον Σαμαρά, που στις δημόσιες τοποθετήσεις του μιλάει για τα λάθη της κυβέρνησης σε μια σειρά θεμάτων, ενώ οι άνθρωποί του ποντάρουν, και δεν το κρύβουν όταν κλαδεύουν την Ντόρα, στις δη μοσκοπήσεις που εμφανίζουν τον Σουφλιά, την Μπακογιάννη, τον Παυλόπουλο και τον Σιού φα ως τα στελέχη που, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ευθύνονται για την απόφαση του Καραμανλή να πάει στην γκιλοτίνα των εκλογών.

Το παιχνίδι αγριεύει όσο περνάει ο καιρός και τα μαχαίρια αρχίζουν να βάφονται με αίμα νεοδημο κρατικό. Γι’ αυτό κερδίζει έδαφος η πρόταση να επισπευσθεί η εκλογική διαδικασία, για να μην το διαλύσουν τελείως το μαγαζί. Θέλετε ένα πα ράδειγμα; Προχθές το βράδυ στην εκπομπή του Πολίτη στη ΝΕΤ μόνο στα χέρια δεν πιάστηκαν δυο πρώην βουλευτίνες της Ν.Δ., η Παπακώστα (Σαμαράς) και η Βούλτεψη (Ντόρα). Ή ακόμα δεί τε άλλους βουλευτές, όπως τον πρώην υπουρ γό Μαρκόπουλο (Σαμαράς) με τον Γιακουμάτο (Ντόρα), και ο κατάλογος είναι μακρύς!!!

Ο Καραμανλής πάντως κοιτάει από μακριά και δεν ανακατεύεται, αφού δεν θέλει να βάψει με αίμα τα χέρια του. Και μόνο να δει κανείς τις δημόσιες αντεγκλήσεις των υποστηρικτών των υποψηφίων θα καταλάβει τι έχει να γίνει το επόμενο διάστημα.