Τον «Πλούτο», την τελευταία σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη, παρουσιάζει το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο

Τον «Πλούτο», την τελευταία σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη, παρουσιάζει το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο

«Πλούτος – Πενίας Θρίαμβος». Ο τίτλος δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Στην παράσταση του «Θεάτρου Τέχνης – Κάρολος Κουν» (συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου) η Πενία αναβαθμίζεται. «Όπως είναι ευνόητο, θέλοντας να τονίσουμε την άκρως επίκαιρη συνθήκη της κρίσης, σκοπεύουμε, σεβόμενοι απολύτως το Αριστοφανικό κείμενο, να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στο ρόλο της Πενίας, η οποία με τη συνεχή παρουσία της θα τονίζει την παντοτινή ύπαρξή της σ’ όλες της “πολιτισμένες” κοινωνίες μέσα στον ιστορικό χρόνο», λέει ο Διαγόρας Χρονόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Τέχνης και σκηνοθέτης της παράστασης. «Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο επίκαιρη αριστοφανική κωμωδία από τον Πλούτο», σύμφωνα με τον ίδιο. Με αφορμή τη μεγάλη οικονομική κρίση επέλεξε το συγκεκριμένο έργο, έχοντας στόχο «να μεταδώσει στους θεατές το γέλιο, αλλά και να προκαλέσει τον συλλογισμό πάνω στις σύγχρονες δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε». Ο «Πλούτος» είναι η τελευταία σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη. Γράφτηκε το 388 π.Χ., σηματοδοτώντας το πέρασμα από την Αρχαία στη Νεότερη Αττική Κωμωδία, αφού ο ποιητής δεν διακωμωδεί μόνο πρόσωπα αλλά και καταστάσεις. Την άδικη, δηλαδή, διανομή του Πλούτου που, επειδή είναι τυφλός, πηγαίνει στους κακούς. Αλλά ένας χρηστός πολίτης, ο Χρεμύλος, μαζί με τον τετραπέρατο δούλο του Καρίωνα, περιθάλπουν τον τυφλό, τιμωρημένο από τον Δία, θεό Πλούτο, που του στέρησε την όραση όταν ήταν μικρός για να αποφεύγει τους δίκαιους, τους σοφούς και τους έντιμους. Ο Θεός Πλούτος, λοιπόν, ξαναβρίσκει το φως του μετά τη γιατρειά που του προσφέρουν ο Χρέμυλος με τον δούλο του. Ύστερα από πολλά επεισόδια, όπου όλοι ζητούν τη βοήθειά του, ο Πλούτος κάνει μία «αναδιανομή» επιβραβεύοντας τους καλούς και τιμωρώντας με φτώχεια τους κακούς. Έτσι, με την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, στήνεται ένα γαϊτανάκι, το οποίο αποτυπώνει στη σκηνή ένα μωσαϊκό της κοινωνίας της εποχής του Αριστοφάνη, που στη δίψα της για πλούτο μοιάζει τόσο με τη δική μας. Η βασική αντίθεση, στην οποία στηρίζεται το έργο, προβάλλεται από τον αγώνα λόγου ανάμεσα στον Χρεμύλο και την Πενία, με την τελευταία να ενσαρκώνει την ανάγκη που οδηγεί τον άνθρωπο στην καθημερινή δουλειά για την επιβίωση σαρκάζοντας τόσο τη φτώχεια των ημερών του Αριστοφάνη, όσο και των ημερών μας. Ο Διαγόρας Χρονόπουλος δίνει στην παράσταση μεγαλύτερη βαρύτητα στον ρόλο της Πενίας, τονίζοντας ακόμα περισσότερο τη διαχρονικότητα του έργου. Είχε ξανασκηνοθετήσει τον «Πλούτο» το 2000, σε παραγωγή του ΚΘΒΕ. «Εκείνη την εποχή, της δίνης του Χρηματιστηρίου που πολλοί χάσανε τα λεφτά τους, η μετάφρασή του ήταν προσαρμοσμένη στη μανία των νεοελλήνων για το εύκολο κέρδος. Θεώρησα πως το 2010 με την κρίση, την παγκόσμια και την ελληνική, ήταν καλή ιδέα να το ξανανεβάσουμε». Μόνο που τώρα η Πενία ξεκινά και τελειώνει το έργο, ενώ στη διάρκειά του σατιρίζει τον Αγώνα ανάμεσα στον Πλούτο και τον Χρεμύλο με κάποιες ατάκες – μικρές προσθήκες στο αριστοφανικό κείμενο.

* «Πλούτος-Πενίας θρίαμβος», του Αριστοφάνη. Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου. Μετάφραση: Γιάννης Βαρβέρης. Σκηνοθεσία: Διαγόρας Χρονόπουλος. Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μέξης. Μουσική: Χρήστος Λεοντής. Χορογραφία: Σοφία Σπυράτου. Πρωταγωνιστούν: Κάτια Γέρου (Πενία), Δημήτρης Λιγνάδης (Πλούτος), Αλέξανδρος Μυλωνάς (Χρεμύλος), Μάνια Παπαδημητρίου (Καρίων) κ.ά. Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 13 και 14 Αυγούστου.

Χαρά Αργυρίου