«Η διαμόρφωση των διατάξεων γίνεται ελεύθερα από τη δεύτερη Βουλή. Η πρώτη Βουλή κάνει τον κατάλογο».

«Η διαμόρφωση των διατάξεων γίνεται ελεύθερα από τη δεύτερη Βουλή. Η πρώτη Βουλή κάνει τον κατάλογο». Την άποψη αυτήν είχε διατυπώσει στο παρελθόν ένας εκ των κορυφαίων συνταγματολόγων της χώρας: ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος.

Δεν αποκλείεται το θέμα αυτό να απασχολήσει ξανά τη δημόσια συζήτηση με αφορμή την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση και τη δυνατότητα που έχει μία επόμενη κυβέρνηση – του ΣΥΡΙΖΑ – να αλλάξει το περιεχόμενο της αναθεώρησης.

Η πρωτοβουλία για την έναρξη της διαδικασίας της συνταγματικής αναθεώρησης που αναλαμβάνει η Ν.Δ. είναι «προ των πυλών» και αναμένεται να συνδεθεί άμεσα με την προεδρική εκλογή. Η διαδικασία θα είναι πολύμηνη και, αν διακοπεί από εκλογές, η επόμενη Βουλή δεν θα μπορεί να προχωρήσει σε συνταγματική αναθεώρηση.
Συνεπώς, η αναθεώρηση θα αποτελέσει ένα ακόμη επιχείρημα της κυβέρνησης προκειμένου να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, ώστε να μην έχει… άδοξο τέλος.

Φυσικά, πίσω από τη στρατηγική αυτήν (αν πάνε όλα καλά) υπάρχει ο… φόβος μίας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: Τι θα συμβεί αν δρομολογηθεί η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης από τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, την οποία θα κληθεί να ολοκληρώσει μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη αναθεωρητική Βουλή; Μπορεί να αλλάξει η κατεύθυνση της αναθεώρησης;

Ο προβληματισμός αυτός δεν υπάρχει μόνο στο παρασκήνιο.

Την περασμένη εβδομάδα, στο πλαίσιο ημερίδας που διοργάνωσε το Κοινοβούλιο για «Το Σύνταγμα του 1864: 150 χρόνια μετά», ο γενικός γραμματέας της Βουλής Αθ. Παπαϊωάννου τοποθετήθηκε δημοσίως επί του θέματος:

«Η συνταγματική αναθεώρηση είναι μια διαδικασία που ολοκληρώνεται από δύο Βουλές, πριν και μετά τις εκλογές. Μέχρι τώρα, τόσο το 1985 όσο και το 2000 μετά τις εκλογές προέκυψε Βουλή ίδιας ιδεολογικής σύνθεσης με αυτήν της προηγούμενης Βουλής και έτσι η συνταγματική αναθεώρηση ολοκληρώθηκε προς την κατεύθυνση που είχε δοθεί από την προηγούμενη Βουλή.

Αναρωτιέται κανείς τι θα γίνει εάν δρομολογηθεί μία αναθεώρηση με τον προσδιορισμό των αναθεωρητέων διατάξεων προς μια κατεύθυνση και αυτή ολοκληρωθεί με την αναθεώρησή τους προς μία ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Δεν θα ήθελα να φανταστώ τα συνταγματικά και πολιτικά προβλήματα που θα δημιουργούνταν σε μια τέτοια περίπτωση».

Σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 110) και τον Κανονισμό της Βουλής (άρθρο 119), στην πρώτη φάση με απόφαση της Βουλής καθορίζονται ειδικά οι διατάξεις που πρέπει να αναθεωρηθούν και η επόμενη Βουλή αποφασίζει την επεξεργασία του περιεχομένου των αναθεωρητέων διατάξεων.

Αξίζει εδώ να επισημανθεί ότι, αν μία διάταξη του Συντάγματος κριθεί αναθεωρητέα με πλειοψηφία τριών πέμπτων (180 βουλευτών), τότε αρκεί πλειοψηφία 151 βουλευτών για να αναθεωρηθεί από την επόμενη Βουλή.

Τι θέλει η Ν.Δ.

Ιδού οι προτάσεις της Ν.Δ. για την αναθεώρηση:

• Τρόπος εκλογής και ενίσχυση του ρυθμιστικού ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας.

• Χρονικό όριο στις θητείες πρωθυπουργού, περιφερειαρχών, δημάρχων και συνδικαλιστών.

• Ασυμβίβαστο στα αξιώματα υπουργού και βουλευτή.

• Μείωση του αριθμού των βουλευτών (και των βουλευτών Επικρατείας).

• Αναθεώρηση της αποσβεστικής προθεσμίας για την ποινική ευθύνη υπουργών και κατάργησή της όπως ισχύει σήμερα.

• Περιορισμός της ασυλίας των βουλευτών αποκλειστικά στα όρια των κοινοβουλευτικών καθηκόντων τους.

• Πρόβλεψη για «πόθεν έσχες» πολιτικών και ανάθεση του ελέγχου σε ειδικό σώμα ανώτατων λειτουργών των τριών Ανώτατων Δικαστηρίων.

• Αλλαγές στη λειτουργία και τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων.

• Κατάργηση βουλευτικών προνομίων άσχετων με τα βουλευτικά καθήκοντα.

• Σταθερό εκλογικό σύστημα και αλλαγή του με πλειοψηφία των 3/5 της Βουλής.

• Ισχυροποίηση εγγυήσεων για εξάντληση διάρκειας της κοινοβουλευτικής περιόδου.

• Ενίσχυση νομοθετικού και ελεγκτικού ρόλου των βουλευτών.

• Ακρόαση κοινωνικών φορέων στη νομοθετική διαδικασία.

• Θεσμοθέτηση συγκεκριμένου κυβερνητικού σχήματος και οργανογράμματος με απόφαση των 3/5 της Βουλής. Θεσμοθέτηση δύο μόνιμων υπηρεσιακών υφυπουργών, Εξωτερικών και Προϋπολογισμού, με πενταετή θητεία και εκλογή από τα 3/5 της Βουλής.

• Παροχή εγγυήσεων του Δημοσίου μόνο με τυπικό νόμο.

• Υποχρεωτική μελέτη σκοπιμότητας για μεγάλα δημόσια έργα και προμήθειες του Δημοσίου, εκτός εκείνων του υπουργείου Άμυνας.

• Κατάργηση των γ.γ. των υπουργείων και αναβάθμιση των γεν. διευθυντών.
• Ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου.

• Ίδρυση ειδικού τμήματος στο ΣτΕ για γρήγορη εκδίκαση υποθέσεων μεγάλων δημόσιων συμβάσεων και ιδιωτικών επενδύσεων.

• Οριοθέτηση της δικαιοδοσίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου επί των δημόσιων συμβάσεων, ώστε να μη συγκρούεται με εκείνη του ΣτΕ.

• Περιορισμό του ρόλου των κυβερνήσεων στην επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης.
• Ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ.

• Αλλαγή διατάξεων για τα ΜΜΕ.

• Διενέργεια δημοψηφίσματος και με λαϊκή πρωτοβουλία.

• Σύνδεση της «αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας» με την «οικονομική ανάπτυξη».

• Κατάθεση ετήσιου αναλυτικού απολογισμού από τους φορείς που χρηματοδοτούνται από το κράτος.

• Αναθεώρηση του άρθρου 17 για «πιο αποτελεσματική προστασία του πυρήνα του ατομικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας».

• Αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117 παρ. 3 και 4, θεμελιωδών για την προστασία περιβάλλοντος και δασών, με ενίσχυση του ρόλου ιδιωτικών συμφερόντων.

• Πρόβλεψη για «προστασία της εθνικής ταυτότητας και της ελληνικής γλώσσας».

• Αλλαγές στην οργάνωση και λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών.

• «Κατοχύρωση του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης όλων και της ανεμπόδιστης πρόσβασης στην εργασία τους». Δηλαδή περιορισμός ή κατάργηση των διαδηλώσεων!