◆Η πλατεία άδεια.◆Σκυμμένοι άνθρωποι ακούμπησαν το άναρθρο στο έναρθρο και μονολόγησαν◆Το υποσυνείδητο σώμα, αφημένο στα σημεία των καιρών, τσάκισε τις φράσεις και γονάτισε. Και ο λόγος σιωπηλός περιόρισε τα κρυμμένα υγρά κομματάκια που κατρακύλαγαν

◆Η πλατεία άδεια.

◆Σκυμμένοι άνθρωποι ακούμπησαν το άναρθρο στο έναρθρο και μονολόγησαν

◆Το υποσυνείδητο σώμα, αφημένο στα σημεία των καιρών, τσάκισε τις φράσεις και γονάτισε. Και ο λόγος σιωπηλός περιόρισε τα κρυμμένα υγρά κομματάκια που κατρακύλαγαν

◆Στην καθιερωμένη εορτή του Αυγούστου στο νησί της Παναγιάς και των Αγίων γλυπτών, του Βοριά και του βράχου, της μεγάλης αναπνοής και των ανείπωτων στιγμών.

◆Λιγοστό το ποίμνιο, δαρμένο από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των κρατούντων, δρασκέλισε τις αφορμές κι έκανε την αιτία προσευχή.

◆Και γέμισε η μαρμάρινη πολυγωνική εξέδρα με τους επισήμους πλουμισμένους άρχοντες. Και πίσω οι βαρκούλες να αρμενίζουν και φουστάνια να αντιστέκονται στον άνεμο  και οι μικροί αμέριμνοι να αναστατώνουν τις κορυφές των παγωμένων γλυκισμάτων

◆Βυζαντινή επιβλητικότητα, μίτρα και ράβδος, με λέξεις να σκορπούν την ελπίδα στο ξερό  τοπίο. Και η εξουσία κάθιδρη, εύσωμη, να μην αντέχει το λυσσαλέο κτύπημα του ακτινοβόλου. Και μια πράσινη καρέκλα παραδοσιακού καφενείου να φιλοξενεί τον πανομοιότυπο πολιτικό λόγο των πανηγύρεων

◆Όρθιοι επισκέπτες γύρω απ’ την εξέδρα χαζεύουν με ορθάνοιχτα μάτια το επαναλαμβανόμενο

◆Και συμβολικώς, η καλλιπάρειος μορφή καθιστή περιμένει το τέλος της δοξολογίας

◆Άλλωστε, ο επίλογος είναι ο προορισμός της εξουσίας.

◆Κι αυτοί οι ανακατεμένοι ψίθυροι όταν γίνονται προτάσεις τα λένε όλα

◆«Δεν μπορώ». Η χαριτόβρυτος δεσποσύνη τίναξε τον όμορφο λαιμό της, αφήνοντας τις καταλήξεις των μαλλιών της να ξεκουραστούν στους ώμους της.

◆Και είναι ο λόγος που αφήνει τις πλεξούδες να αδιαφορούν και να αφήνονται στις ορέξεις των λάγνων βλεμμάτων

◆Τα χάλκινα της μπάντας παραφώνησαν, τα χειροκροτήματα είχαν κλειστεί στις παλάμες και μόνο οι κανονιοβολισμοί φανέρωναν  τη μεταφορά

◆Σχήματα λόγου και εικόνας, να περνά ο Αύγουστος

◆Στις πρωτεύουσες οι επισκέψεις των ραβδούχων δημιουργούν εντυπώσεις.

◆Και στο θέατρο, η σκηνοθεσία καθοδηγούμενη ταυτίζεται με τις αλυσίδες

◆Και παγιδεύεται η είδηση, ερμηνεύεται, αφήνοντας τον άηχο μορφασμό της αηδίας να επεκτείνεται

◆Τυπώθηκε η μουτζούρα για τα καλά και λέρωσε τις γραμμές, τα γράμματα μπερδεύτηκαν.

◆Πετάρισε το μυαλό μέχρι την αμμουδιά και νοστάλγησε την ηλιοκαμένη

◆Μια πολύχρωμη μπάλα αφέθηκε στον κυματισμό και ένας μετανάστης πουλά καθρέφτες

◆Στον κατήφορο των αναφορών, εξοργίζεσαι, αγαναχτείς και ξεφεύγεις. Γραφικότητα τη λένε οι καθώς πρέπει την ανάγκη να φανερώσεις τη γύμνια σου. Κοιτάς τους προσκολλημένους να μπουσουλάνε με τις γλώσσες προτεταμένες.

◆«Εμετικά τα συμπεράσματα, φεγγαρόλουστη», σου έρχεται η σύνθετη παλιομοδίτικη λέξη για να γεμίσει η πρόταση.

◆Και ξαφνικά αναλογίστηκες εκείνο το βουνό πάνω απ’ τη θάλασσα. Τα φρύγανα, τα αγριόχορτα και τα άγρια βράχια. Σκέφτηκες το πρόσωπο του μικρού που έφτιαχνε τον θάνατό του μεγαλώνοντας και χασκογέλασες μπροστά στην ηλιθιότητα των ανοιχτών στομάτων.

◆Πέρασες τη γλώσσα αργά πάνω απ’ τα χείλια σου.

◆Πανικόβλητος κοίταξες το λευκό χαρτί που δεν γέμιζε με εκείνες τις τυπωμένες φωνές. Ένα παλιό ρολόι απέναντι και δύο δείχτες να επισημαίνουν το τέλος.

◆Ένα σημάδι στον λαιμό έκανε την εμφάνισή του, άφησε τις αποχρώσεις να γίνουν ερμηνεύματα σύντομου χρόνου.

◆Ένα φόρεμα μαύρο τόνισε τη μελαγχολία και ένα βαθύ μονοσύλλαβο φυλάκισε την επιθυμία.

◆Οι πλάτες γύρισαν, αφήνοντας τα γεωμετρικά σχήματα μοναχικά παραπήγματα υποδοχής.

◆Στα ευκτήρια των δεήσεων παραμένει κλειδωμένη η προσευχή

◆Κι απέξω οι φανφαρόνοι συνεχίζουν να πολυλογούν ακατάπαυστα

◆Και κάνει τόση ζέστη, Παναγιά μου!

Μυογράφημα

Από ψηλά. Κοιτάζοντας τους επισκέπτες.

Σκαρφαλωμένος στο μπαλκόνι κι αφήνοντας τη μέγιστη των αισθήσεων να απολαμβάνει  τα κείμενα.

Στολίδια απλωμένα καθορισμένης αισθητικής, κληρονομικά απολιθώματα ιστορικής σημασίας

Και ορχήστρες του δρόμου να συνοδεύουν τους  εγκατεστημένους και ανέκφραστα τα εξεικονίσματα των παρακολουθούντων

Λέξεις τοποθετημένες με φροντίδα πάνω στην κατανόηση, ματαίως προσπαθούν να αγιογραφήσουν τις προθέσεις.

Και παρομοιάζεται η συγκέντρωση με επανάληψη τυπική μιας δηθενόλογης διαδικασίας.

Ανάμεσα στις διαφορετικές προσευχές, τα νοήματα ωραιοποιούν την κατάντια και τα αιφνίδια περιστατικά σαρκάζουν την παρωχημένη εκφορά λόγου.

Ένα μπαλόνι ξέφυγε από τα χέρια του μικρού και ένα κλάμα αναστάτωσε την κατάνυξη.

Οι μεγάλες φωνές ανέβηκαν την κλίμακα της επιβολής, αλλά το κλάμα ηχηρό ξεσκέπασε την αγανάκτηση των ενστίκτων.

Και η πολυτάλαντη αναφορά του πρωτόλειου έγινε σύνθημα και σκέπασε τις υμνωδίες

Και ματαίως η τάξη προσπάθησε να φυλακίσει την αταξία του αρχέγονου

Το λειτουργικό σε δεύτερη μοίρα. Πρωτοκαθεδρία οι εξαγγελίες των ρητόρων

Μπροστά το εικόνισμα  να βολοδέρνει χάνοντας τον προορισμό του και η αφαίρεση να προσλαμβάνει την οργή της αυτοκράτειρας θεότητας

Από ψηλά απ’ το μπαλκόνι ατενίζοντας τα προσκείμενα

Αφήνοντας τον συλλογισμό να παραστρατεί.

Και μετά η υποχώρηση. Παρατεταγμένα τα όργανα παιανίζουν

Και οι συνοδοιπόροι διαφορετικής προελεύσεως ανοίγουν τον δρόμο του επιμυθίου.

Αργός ο βηματισμός, να σέρνονται τα πέλματα αποτίοντας φόρο τιμής στο μεταφυσικό

Κι αδειάσαν οι εξώστες και η ευχή όρισε την επόμενη επανάληψη, ψιθυρίζοντας

«Και του χρόνου!»

Εξοχή του σκοτεινού

Έγινες καράβι και ξέφυγες

Πήρες τους ναύτες τους ξέμπαρκους και ταξίδεψες.

Άφησες το σώμα σου κι αποσκίρτησες

Και το πρωραίον γέμισε με σκιές απ’ τις ακτίνες καμωμένες, σκοτεινές

Μαγεύτηκε ο Ήλιος κι ασήμωσε, άνοιξε η θάλασσα και νοστάλγησε

Σχίστηκε στα δυο το πρόσωπο και μάτωσε.

Βράχηκαν τα πλευρά σου και κοκκίνισαν

Ναυτολόγησες τους καλλιγένεθλους  και δραπέτευσες.

Βράχος δεμένος ήσουνα, ξεμπέρδεψες με το χώμα σου κι αποσύρθηκες.

Απόμεινε το φως να λαμπυρίζει στο σκοτάδι  σου

Και στο πρόστεγο μαζεύτηκε το όνειρο κι έφτιαξε τη ρότα του

Μαχαιρώθηκε το φέγγος και συμπορεύτηκε

Βγήκαν οι αργαλειοί και σε κέντησαν

Και οι ματιές κρυμμένες σε περίμεναν στις ακτές του φθινοπώρου

Μοσχοβόλησε ο Ουρανός και καθηλώθηκε

Βγήκαν τα χρώματα και κρύφτηκαν

Κι έγινες ταξίδι κι η ευχή σου χάρισε το καλό και σε χαιρέτισε