Θρασυγλωσσία επί των κειμένων ενώ η παλιλλογία επιχειρηματολογεί αφήνοντας τη φωνή να χρησιμοποιεί την επιτηδευμένη αγανάχτηση προς την εντύπωσιν. Και στους φθόγγους ψιμιθυώνουσα η οργή αποκρύπτει τα πρόσωπα του ενεστώτος.

◆ Θρασυγλωσσία επί των κειμένων ενώ η παλιλλογία επιχειρηματολογεί αφήνοντας τη φωνή να χρησιμοποιεί την επιτηδευμένη αγανάχτηση προς την εντύπωσιν. Και στους φθόγγους ψιμιθυώνουσα η οργή αποκρύπτει τα πρόσωπα του ενεστώτος.
◆ Εν ολίγοις όταν οι προφάσεις ξεπερνούν τις αμαρτίες, τα όρια των δεδομένων παριστάνονται όπως οι ξεθωριασμένες σειρές σε παλιό τετράδιο.
◆ Στην πολιτεία οι άρχοντες παρίστανται απλώς επί των ρημάτων και στις απαντήσεις σχήματα ρητορείας παλαιάς κατευθύνσεως απολογούνται προκαλώντας στο πλήρωμα τη μεγίστου αισθητικής πολιτική αντίδραση του μειδιάματος.
◆ Άλλωστε στους καιρούς της απόγνοιας τα βλέμματα στον ορίζοντα ονειρεύονται συντροφεύοντας την αμηχανία.
◆ Και στην παρατήρηση η μοναξιά αναγράφεται στους μορφασμούς δείχνοντας με τη σιωπή τον ορισμό της θλίψεως.
◆ Συνοικία χαμηλών πτήσεων και η ανοησία καθεστηκυία άποψη των υπηκόων εξυπηρετεί με τη σφραγίδα της τη μετάλλαξη της μορφής των υπερώων.
◆ Επί του εδάφους η εκδήλωση και στα μυστικά τα δάχτυλα αποκαλύπτουν τα απόκρυφα των ψευδολογημάτων.
◆ Όταν στην απαγγελία η αηδία τονίζεται σε όλα τα φωνήεντα!
◆ Πολιτική των ξέπυγων κυριών των φτιαγμένων αισθήσεων και επιδιώξεων εντός των κανόνων του τοπίου των εκπομπών της κατασκευής των ειδώλων της επιφάνειας του λόγου.
◆ Στην επαναλαμβανόμενη γενική κατάπτωση της αισθητικής του υψωμένου αντίχειρα των βολικών ερμηνευμάτων και των σύντομων φράσεων.
◆ Στη μορφολογία του πατώματος όπως ακριβώς η μεταφορά αντιπροσωπεύει πλειστάκις την κυριολεξία στην κρυμμένη εκφώνηση.
◆ Και στην αλήθεια το νοούμενον αναζητά εναγωνίως το δικαιολόγημα ψευδολογώντας.
◆ Και η ειρωνεία καταφεύγει στο δυσερμήνευτον απορώντας.
◆ Στα νεφελώματα περίεργα σχήματα. Η μοναδικότητα του υπόφαιου ιχνογραφεί τη διάθεση της φθινοπωρινής σύναξης των αναπολήσεων.
◆ Στους στενούς δρόμους η ομίχλη φέρνει τον ουρανό κάτω απ’ το χαμηλό φως.
◆ Ένα άστρο έπεσε και μια σκιά όπως μια ευχή χάθηκε στο σκοτάδι.

Mυογράφημα



Ο φόβος στάθηκε στο βλέμμα. Ο θόρυβος της αναπνοής άφηνε στο υπόλοιπο του σκοτεινού την υποψία της ζωής.

Ο χρόνος είχε μαζέψει την αρχή και ξετύλιγε το τέλος.

Περασμένες εικόνες της συνέχειας των στιγμών στην τελευταία σκέψη.

Όταν στο τρεμόπαιγμα της ομίχλης το φως απομακρύνει τις σκιές απ’ τα σώματα.

Στα παλιά τα χρόνια η φωνή έτρεχε στις συλλαβές τραγουδώντας. Και πίσω απ’ το κεντημένο πανί, στο μικρό παράθυρο το γέλιο κελάρυσμα γάργαρο έδινε στις περιλήψεις τις λεπτομέρειες.

Ιστορίες μεγάλες, παραμύθια στο νανούρισμα και ζωγραφιές ζωντανές στα ορθάνοιχτα μάτια.

Ερωτήσεις δίχως την απάντηση στην αγκαλιά της αμφιβολίας.

Στο μικρό λιμάνι με τα μικρά πλεούμενα.

Τα βράχια να κουβαλούν τα βάσανα της θάλασσας.

Κι εκείνη! Να φεύγει και να ξανάρχεται αφήνοντας στο στέγνωμα τις ίδιες μορφές των αναμνήσεων.

Απέναντι ένα σύννεφο μοναδικό.

Καθισμένο στη γραμμή που ίσιωνε στο γαλανό το υπόλοιπο της σκέψης.

Ένα χέρι στο κάλεσμα και ένας γλάρος στα χαμηλά προμηνούσε την καταιγίδα.

Πλο͂υς

Συμμετρία του γκρίζου
Ταυτότητα των χρωμάτων
Και στη λέξη το ερυθρόχροον
Περισπωμένη της βαρυπρέπειας
Παρασύρεται
Αυθαδιάζοντας
Ωραιότητα εγκαταλελειμμένη
σε ένα ταξίδι
Ο βράχος ξεχώριζε
Στη διαφάνεια του νεφελώματος
Στα σημάδια το λευκό
Παρατυπούσε
Στη μελαγχολία του ξημερώματος
Η νοσταλγία
Στα χείλια
Ψιθύρισε τα ρήματα της φωνής