search
ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 16:04
MENU CLOSE

Η χαμένη τιμή του Πολυτεχνείου

22.11.2014 22:00
oldphotospod_2011_037_cmyk1416566836.jpg

Για μια ακόμη φορά στη σύγχρονη Ιστορία μας καταφέραμε να μετατρέψουμε ένα πανεθνικό ηρωικό γεγονός σε διχαστικό εμφυλιοπολεμικό σύνδρομο μικροκομματικής πολιτικής.

Για μια ακόμη φορά στη σύγχρονη Ιστορία μας καταφέραμε να μετατρέψουμε ένα πανεθνικό ηρωικό γεγονός σε διχαστικό εμφυλιοπολεμικό σύνδρομο μικροκομματικής πολιτικής.

Έχοντας ταυτιστεί με τις εξελίξεις της μεταπολίτευσης και μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης απαξίας, το ηρωικό Πολυτεχνείο, σαράντα ένα χρόνια μετά, δείχνει λαβωμένο, κυρίως γιατί, αντί να αποτελεί σύμβολο άρρηκτης εθνικής ενότητας, κατάντησε πλέον ημέρα τραμπουκισμών, επεισοδίων και απαράδεκτων εκτροπών από μέρους μιας μεριάς προβοκατόρων που το καπηλεύονται με τον αίσχιστο τρόπο, δημιουργώντας λανθασμένες εντυπώσεις και κυρίως παραπλανητικούς συμβολισμούς. Αποκλείοντας επιλεκτικά από τους εορτασμούς, με διάφορους τραμπουκισμούς και αλητείες, δημοκρατικές πολιτικές παρατάξεις που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο, πρόσωπα και εν γένει διάφορους φορείς, μετέτρεψαν το Πολυτεχνείο σε πεδίο έντονων κομματικών αντιπαραθέσεων αλλά και διχαστικών εμφυλιοπολεμικών τακτικών.

Αποτελεί δε τη μεγαλύτερη σύγχρονη ιστορική ειρωνεία το ότι οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου έδωσαν τους αγώνες τους και θυσίασαν τις ζωές τους εναντίον «ενός καθεστώτος που είχε καταργήσει τις ατομικές ελευθερίες, είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα και είχε εξορίσει, φυλακίσει και βασανίσει πολιτικούς και πολίτες με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις» για να επαναλαμβάνονται αυτές οι μέθοδοι της δικτατορίας, με επετειακή συνέπεια, από δυναμικές μειοψηφίες που έχουν αναλάβει εργολαβικά, επαναστατικώ δικαίω και με την ανοχή – αν όχι στήριξη – κάποιων κομματικών μηχανισμών, αναπαράγοντας τις τακτικές των συνταγματαρχών. Δηλαδή, να καταργούν τις ατομικές ελευθερίες (όσων επιθυμούν να τιμήσουν τη μνήμη του Πολυτεχνείου, αν δεν είναι αρεστοί στα αυτοσχέδια «επαναστατικά» συμβούλια), να απαγορεύουν σε πολιτικές παρατάξεις την κατάθεση στεφάνων, να χτυπούν, να καίνε, να καταστρέφουν και να καταφέρονται βίαια και αυθαίρετα σύμφωνα με το καταστατικό της εξεγερμένης τους συνείδησης εναντίον των… ταξικών τους αντιπάλων!

Τέσσερις δεκαετίες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, που σηματοδότησαν την αρχή του τέλους της χούντας, μοιάζουμε και ενεργούμε σα να αρνούμαστε πεισματικά να αποδεχτούμε σε όλο τους το μεγαλείο τα ευεργετήματα της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Το Πολυτεχνείο, όπως και διάφορες άλλες κορυφαίες ηρωικές πράξεις αντίστασης και εξέγερσης του λαού, έχασε το νόημά του μέσα στην προσπάθεια να του αποδοθεί άλλο περιεχόμενο. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μια επαναστατική πράξη που στρεφόταν κατά της χούντας – και τίποτα παραπάνω.

Αυτό το «παραπάνω» που προσπάθησαν να του αποδώσουν και να εκμεταλλευτούν κομματικά, οδήγησε στη χρεοκοπία και του νοήματός του σήμερα, μετατρέποντάς το σε μια γιορτή ρουτίνας κατά τη διάρκεια της οποίας κάποιοι γραφικοί χουλιγκάνοι βάζουν φωτιά σε αυτοκίνητα και κάδους σκουπιδιών επιδιώκοντας να… ανατρέψουν το σύστημα, ενώ ταυτόχρονα προσβάλλουν βάναυσα και κατά πρόσωπο όλους εκείνους τους ηρωικούς φοιτητές που σήκωσαν το βάρος μιας εξέγερσης και των συνεπειών της. Συνεπειών που δεν αντιμετωπίζονταν τότε με τις δημοκρατικές διαδικασίες που μας κληροδότησε η πράξη τους – και γι’ αυτό σήμερα τους είμαστε ευγνώμονες. Ευγνώμονες για το ότι μπορούμε να γράφουμε αυτές τις γραμμές δίχως τον φόβο της λογοκρισίας, της φυλάκισης, των βασανισμών, της εξορίας, αλλά και της ενοχοποίησης των απόψεών μας. Και αυτό είναι πολύ, είναι το μέγιστο, είναι το παν.

Τα γεγονότα

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 υπήρξε αποτέλεσμα μιας μαζικής λαϊκής εκδήλωσης ενάντια στο καταπιεστικό, ολοκληρωτικό, δολοφονικό καθεστώς των πραξικοπηματιών της χούντας των συνταγματαρχών. Η εκδήλωση αυτή, που έλαβε αμέσως μορφή εξέγερσης, ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1973 με κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών από φοιτητές και σπουδαστές. Η φλόγα της εξέγερσης μεταδόθηκε τις επόμενες μέρες σε μια καθαρά συνειδητή ενέργεια εναντίωσης στο καθεστώς. Οι εξελίξεις αυτές κορυφώθηκαν τη 17η Νοεμβρίου, πράγμα που είχε ως συνέπεια την είσοδο άρματος μάχης στον χώρο του Πολυτεχνείου και την επαναφορά σε ισχύ του σχετικού στρατιωτικού νόμου που απαγόρευε συγκεντρώσεις και την κυκλοφορία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1973, λοιπόν, οι φοιτητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου πήραν μια γενναία απόφαση, μια απόφαση που θα έμενε στην Ιστορία. Αποφάσισαν να απέχουν από τα μαθήματά τους και να διαδηλώσουν εναντίον των εγκληματιών της χούντας, εναντίον ενός προδοτικού καθεστώτος ανδρεικέλων και αμόρφωτων φασιστοειδών καραβανάδων. Οι φοιτητές οχυρώθηκαν μέσα στο κτήριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου.

Θέλοντας να δώσουν εθνικό χαρακτήρα στην εξέγερσή τους, αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους». Ο συμβολισμός ήταν σαφής και αδιαμφισβήτητα πατριωτικός. Ο Γιώργος Κυρλάκης μέσα σε λίγες ώρες και με τα υλικά που βρέθηκαν στα εργαστήρια της Σχολής Μηχανολόγων – Ηλεκτρολόγων Μηχανικών κατασκεύασε έναν πομπό. «Εδώ Πολυτεχνείο!» ήταν η παρθενική φράση, μια φράση που θα σφράγιζε τις καρδιές μας και θα έκανε ένα ολόκληρο έθνος εθνικά υπερήφανο για τη νεολαία του, τα παιδιά του, την τιμή του. «Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας, το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για τη Δημοκρατία!». Πίσω από τα μικρόφωνα ηχούσαν οι νεανικές φωνές της Μαρίας Δαμανάκη, του Δημήτρη Παπαχρήστου και του Μίλτου Χαραλαμπίδη. Η εξέγερση αυτή του Πολυτεχνείου δημιούργησε μια αλυσίδα διαδηλώσεων, συλλαλητηρίων και εκδηλώσεων εναντίον του καθεστώτος, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε διάφορες άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Από τις 14 Νοεμβρίου έως και σε μερικές περιπτώσεις τις 18 στήνονται οδοφράγματα και διεξάγονται οδομαχίες μεταξύ εξεγερμένων και αστυνομίας.

Η μεταβατική κυβέρνηση των δολοφόνων της χούντας (θαυμαστές της οποίας έπειτα από τέσσερις δεκαετίες φιλοξενούμε στη Βουλή ως νεοναζί, αλλά και στους υπουργικούς θώκους ως πρώην ακτιβιστές της Δεξιάς) αποφασίζει να συνδράμει ο στρατός την αστυνομία. Να χτυπήσει δηλαδή ο στρατός τους Έλληνες φοιτητές του Πολυτεχνείου. Αυτά τα καθάρματα της χούντας αποφάσισαν – για να μην ξεχνάμε και κυρίως για να εκτιμήσουμε κάποτε, έστω και αργά, τα πλεονεκτήματα της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου που οικοδομήθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης – να κατεβάσουν τα τανκς. Και ενώ υποτίθεται ότι μέσα στη νύχτα γίνονταν διαπραγματεύσεις για την ασφαλή αποχώρηση των φοιτητών, ένα άρμα μάχης παραβίασε, γκρεμίζοντάς την, την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου…

Ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας σάρωσε όλο τον κόσμο και με μαζικές αλλά και στοχευμένες ενέργειες συνέτεινε αποφασιστικά στην επιτάχυνση των διαδικασιών εκδημοκρατισμού στη χώρα – μέσω και της αλλαγής πολιτικής των ξένων κυβερνήσεων και των πιεστικών πλέον παρεμβάσεών τους ενάντια στο χουντικό καθεστώς. Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου πρέπει να γιορτάζεται από τον λαό και προς χάρη του λαού! Αυτό το εύκολο έμεινε για μας και δεν το έχουμε καταφέρει εδώ και τέσσερις δεκαετίες, και το «πουλάνε» τα διάφορα επαναστατικά ψιλικατζίδικα…

 

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 16:04