Μετά την Ιρλανδία και τις «χάρες» (και χαρές) στην Apple, το Λουξεμβούργο και τα δωράκια στη Fiat, ήρθαν οι «αποκαλύψεις» για την Ολλανδία και τα κεράσματα στα Starbucks.

Μετά την Ιρλανδία και τις «χάρες» (και χαρές) στην Apple, το Λουξεμβούργο και τα δωράκια στη Fiat, ήρθαν οι «αποκαλύψεις» για την Ολλανδία και τα κεράσματα στα Starbucks. Και όχι, δεν κερνάνε τα Starbucks, οι Ολλανδοί κερνάνε την αμερικανική πολυεθνική.

Όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην 50σέλιδη έκθεσή της που συντάχθηκε πριν από πέντε μήνες αλλά δημοσιεύτηκε μόλις την περασμένη εβδομάδα, η φορολογική συμφωνία των Starbucks με την Ολλανδία μόνο «αθώα» δεν είναι… και έχει ως αποτέλεσμα η πολυεθνική να φορολογείται με πολύ χαμηλότερο συντελεστή από αυτόν που επιτάσσει η οικονομική της επιφάνεια και η δραστηριότητά της στη χώρα.

Η Επιτροπή, επί της ουσίας, υποστηρίζει ότι το φορολογικό ντιλ έχει ως αποτέλεσμα την έμμεση κρατική επιδότηση της αλυσίδας… η οποία με τη σειρά της «προτιμά» – έκπληξη; – να επενδύει και να διατηρεί τα «κεντρικά» της στην Ολλανδία. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι, σε συνδυασμό με τις αποκαλύψεις για τις πρακτικές της Ιρλανδίας και του Λουξεμβούργου, αρχίζει να σχηματίζεται μια ξεκάθαρη εικόνα για τις νέες, εξελιγμένες μεθόδους φοροαποφυγής που ακολουθούν μεγάλες πολυεθνικές στην Ευρώπη σε συνεργασία με τις αντίστοιχες κυβερνήσεις καταστώντας τά εν λόγω κράτη φορολογικούς παραδείσους του μεγάλου κεφαλαίου.

Στην περίπτωση των Starbucks, το παιχνίδι παίζεται στα λεγόμενα «tax rullings» (τις φορολογικές συμφωνίες που υπέγραψε ο όμιλος με την ολλανδική κυβέρνηση) και πιο συγκεκριμένα στο κομμάτι που αφορά τη «φορολόγηση των ενδο-ομιλικών μεταβιβάσεων – μεταφορών κεφαλαίου».

Τα Starbucks Manufacturing (τα κεντρικά που εδρεύουν στην Ολλανδία) αγοράζουν τον καφέ από μια θυγατρική που εδρεύει στην Ελβετία και τον ξαναπουλάνε στη Starbucks Coffe BV (τις καφετέριες αυτές καθαυτές), ενώ ένα μέρος των χρημάτων που εισπράττουν από τη μεταπώληση μοιάζει να καταλήγει στη Βρετανία, σε μια εταιρεία – φάντασμα, την Alki, η οποία επίσης ανήκει στον όμιλο και δεν είναι τίποτε άλλο από μια ταχυδρομική θυρίδα. Η συμφωνία που έχει επιτευχθεί για τη φορολόγηση αυτών των «εσωτερικών» χρηματικών συνδιαλλαγών είναι τέτοια, που τελικά ένα μεγάλο μέρος των εσόδων καταφέρνει να χαθεί στη μετάφραση και να παραμένει στην ουσία αφορολόγητο…