Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Πάνος Σκουρολιάκος γράφει για το βιβλίο του «Ξύλινα Χάλκινα Κρουστά», εκδόσεις του Αυγούστου

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Πάνος Σκουρολιάκος γράφει για το βιβλίο του «Ξύλινα Χάλκινα Κρουστά», εκδόσεις του Αυγούστου

Η συλλογή διηγημάτων «Ξύλινα Χάλκινα Κρουστά», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του Αυγούστου πριν από έναν περίπου χρόνο, είναι μια συγκεντρωτική έκδοση δύο προηγούμενων βιβλίων μου. Το πρώτο ήταν η «Αγκούσα». Κυκλοφόρησε το 1980 από τις εκδόσεις Κάλβος. Ήταν τα πρώτα μου διηγήματα, επηρεασμένα από τους ποιητές της γενιάς του ’70. Μόλις με είχε παρουσιάσει και ο Ασαντούρ Μπαχαριάν στην ιστορική γκαλερί «Ώρα». Ακολούθησε νέα συγκομιδή, η οποία απετέλεσε το περιεχόμενο της συλλογής «Άδεια Πλατεία», που εξέδωσαν οι εκδόσεις Υάκινθος το 1984.

Παράλληλα με τα γραψίματά μου αυτά, σπούδαζα στην ΑΣΟΕΕ, στη Δραματική Σχολή και αργότερα πια δούλευα στο θέατρο. Είχα να διαλέξω ανάμεσα στην πεζογραφία και στο θέατρο λοιπόν. Διάλεξα το δεύτερο. Τα χρόνια πέρασαν και ανασύρω ξανά την παλιά μου αγάπη. Γράφω ξανά. Εδώ που τα λέμε, και ως συγγραφέας σαν ηθοποιός λειτουργούσα. Τα πεζογραφήματά μου δεν είναι προϊόν μιας συστηματικής δουλειάς πάνω σε μια ιστορία που θέλω να εκθέσω. Είναι γεννήματα περισσότερο μιας «κατάστασης» στην οποία «μπαίνω», όπως κάνω και με τους ρόλους. Αυτό που αποτυπώνω είναι η πίσω πλευρά της εικόνας γύρω μας. Θέλω να μιλάω για το παρελθόν που καθορίζει το παρόν των ηρώων μου. Ένα παρελθόν που είναι γοητευτικό, ακόμα και στις πιο δυσάρεστες εκδοχές του. Ο χρόνος αφήνει μια γλύκα ακόμα και στα επώδυνά μας. Είναι η γλύκα της γνώσης και η ικανοποίηση πως από τα δύσκολα βγαίνει κανείς νικητής αν δεν τα παρατήσει.

Τώρα άρχισα να σκαλίζω το υλικό μιας νέας συλλογής. Έχουν περάσει τριάντα χρόνια από τότε που έγραφα διηγήματα. Μεγάλο το διάστημα…