Τίποτα μη αναμενόμενο δεν προέκυψε με τον νέο αθλητικό νόμο. Ήταν δεδομένο πως από τη στιγμή που θα θίγονταν καταστάσεις και κεκτημένα, θα υπήρχαν αντιδράσεις.

Τίποτα μη αναμενόμενο δεν προέκυψε με τον νέο αθλητικό νόμο. Ήταν δεδομένο πως από τη στιγμή που θα θίγονταν καταστάσεις και κεκτημένα, θα υπήρχαν αντιδράσεις.

Το οξύμωρο στην όλη ιστορία είναι πως κάθε φορά που κάτι πάει στραβά στα αθλητικά πράγματα εγκαλείται η πολιτεία για μη παρέμβαση.

Τώρα που υπάρχει έτοιμος ένας επαρκής αθλητικός νόμος, γεννιέται ζήτημα παρέμβασης στο αυτοδιοίκητο των ομοσπονδιών.

Ήδη η FIFA και η UEFA έστειλαν επιστολές, με βάση το περιεχόμενο των οποίων προκύπτει πως το ελληνικό ποδόσφαιρο θα «αποβληθεί» από τους διεθνείς οργανισμούς και τις διοργανώσεις τους, διότι με τον νέο νόμο θίγεται ή και καταργείται το αυτοδιοίκητο.

Παράλληλα, όμως, και επειδή και οι ίδιοι ξέρουν πως ο νέος αθλητικός νόμος είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, θα στείλουν εκπροσώπους με νομική κατάρτιση και γνώση στον σύγχρονο τρόπο λειτουργίας των ομοσπονδιών και της «διακυβέρνησης» του ποδοσφαίρου σε κάθε χώρα.

Το έργο έχει ξαναπαιχθεί. Όταν κατατίθενται προς ψήφιση νομοσχέδια που θίγουν «κεκτημένα και νοοτροπίες» έρχεται ο μπαμπούλας της FIFA και της UEFA με την απειλή αποκλεισμού των ελληνικών ομάδων – Εθνικών και συλλόγων – από τις διεθνείς διοργανώσεις.

Είναι προφανές πως ο περιορισμός που θέλει τους προέδρους των ομοσπονδιών να μην έχουν το δικαίωμα τρίτης θητείας θίγει πρόσωπα και καταστάσεις.

Προφανές επίσης είναι πως η αλλαγή στη διαδικασία της εκλογής, που θέλει να ψηφίζουν απευθείας τα Σωματεία και όχι οι Ενώσεις, θίγει ένα σύστημα που δεν αντέχει τόση… Δημοκρατία.

Χωρίς διαβούλευση

Εννοείται πως ούτε η FIFA ούτε η UEFA ούτε κανείς άλλος διεθνής αθλητικός οργανισμός παρεμβαίνει αυτεπάγγελτα επειδή σε κάποια χώρα κατατίθεται ένας αθλητικός νόμος για ψήφιση.

Ειδοποιείται από την ομοσπονδία, δέχεται τις αιτιάσεις της, περί παρέμβασης της πολιτείας στο «αυτοδιοίκητο», και μετά… απειλεί.

Αυτό που θα μπορούσε να γίνει και δεν έγινε, έχει να κάνει με τη διαβούλευση πριν από την ολοκλήρωση και παρουσίαση του νομοσχέδιου.

Αντί δηλαδή να έρθουν τώρα οι εκπρόσωποι της FIFA και της UEFA, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν συμβουλευτικά, πριν.

Εκτιμάται δε πως θεωρούν ότι ο νόμος όντως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, εξ ου και στέλνουν εκπροσώπους.

Και η αλήθεια είναι πως καμία συνομοσπονδία δεν θα είχε ενστάσεις για ένα νομοσχέδιο που, μεταξύ άλλων, βάζει σε μια σειρά και σε τάξη ζητήματα όπως η καταλληλότητα των εγκαταστάσεων, η ασφάλεια των αγώνων, η καταπολέμηση της βίας, οι κανόνες λειτουργίας των Συνδέσμων, το ηλεκτρονικό εισιτήριο κ.λπ.

Ένα θέμα που προκύπτει, αλλά δεν είναι ακόμη στην πρώτη γραμμή, έχει να κάνει με το κόστος που απαιτείται για να εφαρμοστούν τα μέτρα ασφαλείας.

Ο εκσυγχρονισμός των γηπέδων, η τοποθέτηση και λειτουργία συστημάτων ελέγχου με κάμερες και ο έλεγχος μέσω του ηλεκτρονικού εισιτηρίου κοστίζουν και δεν έχει καταστεί σαφές ποιος θα αναλάβει το κόστος αυτό. Είναι βέβαιο πως οι επαγγελματικές ομάδες, εκ των οποίων αρκετές είναι σε κακή οικονομική κατάσταση, θα πετάξουν το μπαλάκι στην πολιτεία.

Ο… αστέρας της διαιτησίας

Ο επαγγελματικός αθλητικός οργανισμός που έβγαλε ανακοίνωση, με την οποία τάσσεται γενικώς υπέρ του νόμου, είναι ο Αστέρας Τρίπολης, που επιθυμεί να αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή στη διαδικασία των διαβουλεύσεων.

Στην ουσία προθυμοποιείται να παίξει έναν ρόλο «διαιτητή» για να βρεθεί άκρη με τα άρθρα εκείνα που δημιουργούν τριβές, δηλαδή με την αλλαγή στην εκλογική διαδικασία.

Ο Αστέρας διαθέτει πρώην διαιτητή στα στελέχη του, τον Γιώργο Μποροβήλο, ο οποίος πρόσφατα εξελέγη πρόεδρος της Super League.

Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο θέλει μεγαλύτερο ρόλο, σε επίπεδο εισηγήσεων, αποφάσεων και εξουσίας. Και αυτό θα προσπαθήσει να κάνει.

Ο έλεγχος

Όσο για τη διαδικασία εκλογής προέδρου, που είναι και το σημείο τριβής, τα πράγματα είναι απλά και έχουν να κάνουν με μια απλή απάντηση σε ένα απλό ερώτημα.

Πόσο «ελεγχόμενη» μπορεί να είναι μια διαδικασία με πέντε δεκάδες εκλέκτορες και πόσο όταν το «εκλογικό σώμα» είναι πέντε χιλιάδες;

Οι πρώτοι που θέλουν τη «μικρή» διαδικασία είναι οι πρόεδροι των Ενώσεων και σύμβουλοι της Ομοσπονδίας, που θέλουν να κρατήσουν τα «φέουδά τους» και να κάνουν πολιτική σε τοπικό επίπεδο και στη συνέχεια σε κεντρικό.

Είναι αυτοί που επιλέγουν πότε και γιατί είναι «συμπολίτευση» και πότε «αντιπολίτευση» στην κεντρική διοίκηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Είναι αυτοί που έχουν το δικαίωμα να θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία και τα υπόλοιπα αξιώματα της κεντρικής διοίκησης και να έχουν πρόσβαση σε βασικούς τομείς της λειτουργίας της και κυρίως στη διαιτησία και στα δικαιοδοτικά όργανα.

Αυτό είναι το γήπεδο που θα παιχτεί το μεγάλο παιχνίδι.

Η εκτίμηση είναι πως η αλλαγή της εκλογικής διαδικασίας δεν θα περάσει, όπως την προτείνει ο νέος νόμος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα αλλάξει.

Θα συζητηθεί το ενδεχόμενο διεύρυνσης του εκλογικού σώματος με τη συμμετοχή των επαγγελματικών ομάδων, αλλά και των διαιτητών, οι οποίοι έως τώρα «εκφράζονται» μέσω των Ενώσεων. Αυτή θα είναι η κύρια συναλλαγή, ενώ σε επίπεδο αθλητικών φορέων, τουλάχιστον, αναμένεται συναίνεση σε ό,τι έχει να κάνει με τα άρθρα για τη βία και ειδικά για τη λειτουργία των Συνδέσμων.

Ο «πόλεμος» του… Κορέα

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να βγει το πόρισμα του τέως αθλητικού εισαγγελέα Αριστείδη Κορέα για να διαπιστωθεί ποιοι και πόσοι θα παραπεμφθούν για πλημμελήματα ή κακουργήματα.

Προς το παρόν υπάρχουν διάφορες διαρροές και πληροφορίες, που αν επαληθευτούν, τότε θα υπάρξουν παραπομπές για ανθρώπους που εμπλέκονται με την Ομοσπονδία.

Ο «απόηχος» του πορίσματος θα δρα και θα κινείται παράλληλα με τις διαδικασίες για την τελική μορφή και την ψήφιση του αθλητικού νομοσχεδίου.

Εκτιμάται πως μπορεί να καθορίσει σε ικανό βαθμό ποια πλευρά θα έχει το ηθικό πλεονέκτημα στις αντιπαραθέσεις περί των ορίων του αυτοδιοίκητου και του δικαιώματος της πολιτείας να παρεμβαίνει νομοθετικά στη λειτουργία των ομοσπονδιών.