Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποια στρατηγική θα υιοθετήσει στο Αφγανιστάν, όπου οι αυξανόμενες απώλειες των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους θέτουν επιτακτικά πλέον το ζήτημα είτε της πλήρους αναθεώρησης της στρατηγικής που ακολουθείται ώς τώρα, είτε της ολοκληρωτικής ήττας των Αμερικάνων και των συμμάχων τους.

Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποια στρατηγική θα υιοθετήσει στο Αφγανιστάν, όπου οι αυξανόμενες απώλειες των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους θέτουν επιτακτικά πλέον το ζήτημα είτε της πλήρους αναθεώρησης της στρατηγικής που ακολουθείται ώς τώρα, είτε της ολοκληρωτικής ήττας των Αμερικάνων και των συμμάχων τους.

Τη στιγμή που οι υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ αποφασίζουν την «αφγανοποίηση» του πολέμου, ο Αμερικάνος πρόεδρος αντιμετωπίζει σκληρή επίθεση από τα γεράκια του Μπους, που τον κατηγορούν ότι δεν τολμά να πάρει αποφάσεις, ενθαρρύνοντας έτσι τους Ταλιμπάν και θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τις χιλιάδες των Αμερικάνων στρατιωτών εκεί.

Και σαν να μην έφθαναν οι απώλειες των Αμερικάνων και των συμμάχων τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν να αντιμετωπίσουν και τον «εκλεκτό» εγκάθετό τους, τον πρόεδρο του Αφγανιστάν Χαμίντ Καρζάι, ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε για να νοθεύσει τις εκλογές του Αυγούστου, αναγκάζοντας έτσι τα Ηνωμένα Έθνη να ζητήσουν την επανάληψη των εκλογών στις 7 Νοεμβρίου, αντικαθιστώντας τους περισσότερους από τους επικεφαλής των εκλογικών τμημάτων οι οποίοι διακρίθηκαν στη νόθευση των αποτελεσμάτων!..

Το Αφγανιστάν αποτελεί αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο στρατιωτικό πρόβλημα των ΗΠΑ, καθώς συγκρούονται δύο ριζικά διαφορετικές αντιλήψεις όσον αφορά την αντιμετώπισή του. Οι στρατιωτικοί διοικητές προκρίνουν την αύξηση των στρατιωτικών δυνάμεων, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις ολοένα αυξανόμενες επιθέσεις των ανταρτών και να περιφρουρήσουν τα μεγάλα πληθυσμιακά συγκροτήματα.

Αντίθετη τελείως άποψη έχουν αρκετοί σύμβουλοι του προέδρου Ομπάμα, οι οποίοι προκρίνουν τη στροφή προς την αντιμετώπιση των τρομοκρατών, κυρίως με μη επανδρωμένα αεροπλάνα, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες σε έμψυχο υλικό. Ταυτόχρονα η δεύτερη άποψη σηματοδοτεί και μία διαδικασία σταδιακής αποχώρησης, καθώς δεν απαιτεί τη συνεχή αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία σε κάθε σημείο.

Φαίνεται ότι οι υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ συγκλίνουν στη δεύτερη άποψη, γιατί, μπροστά στις επίμονες αντιρρήσεις πολλών κρατών – μελών να αυξήσουν τις δυνάμεις τους στο Αφγανιστάν, κατέληξαν σε μία απόφαση η οποία δεν απαιτεί αύξηση δυνάμεων, αλλά κυρίως αύξηση των αφγανικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων.

Τα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ ουσιαστικά αλλάζουν στρατηγική, ώστε να προστατευτούν κυρίως οι πολίτες και να δοθεί έμφαση στην εκπαίδευση μονάδων του αφγανικού στρατού και της αστυνομίας, ώστε αυτές να αναλάβουν τη σκυτάλη από τους ξένους. Το όφελος θα είναι διπλό, γιατί θα μειωθούν οι απώλειες των συμμαχικών δυνάμεων, αλλά ταυτόχρονα αυτές δεν θα εμφανίζονται στον πληθυσμό ως ξένα στρατεύματα κατοχής.

Οι Ταλιμπάν

Ωστόσο και αυτή η απόφαση του ΝΑΤΟ δεν λύνει το ζήτημα αντιμετώπισης των Ταλιμπάν, οι οποίοι διαθέτουν ερείσματα σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και εκεί όπου συναντούν αντίσταση χρησιμοποιούν τη βία και την τρομοκρατία ώστε να υποκύπτουν οι απλοί πολίτες στις θελήσεις τους…

Η σύνοδος του ΝΑΤΟ έδειξε την ουσιαστική απροθυμία των ευρωπαϊκών χωρών να στείλουν νέες δυνάμεις στο Αφγανιστάν και αυτό αποτελεί ένα στοιχείο που θα συνυπολογιστεί αναμφίβολα από τον πρόεδρο Ομπάμα κατά την οριστικοποίηση των αποφάσεών του. Ήδη και το εσωτερικό αμερικάνικο «μέτωπο» υπερθερμαίνεται, γιατί οι ακραίοι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, με επικεφαλής τον πρώην αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι, ξιφούλκησαν εναντίον του Ομπάμα, κατηγορώντας τον ότι εγκατέλειψε την ορθή στρατηγική του Μπους.

Οποιαδήποτε απόφαση ληφθεί από την αμερικάνικη κυβέρνηση, θα πρέπει να συνυπολογίσει τις εξελίξεις που σημειώνονται στη δυτική πλευρά του Πακιστάν, κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν, όπου οι ντόπιοι ακραίοι ισλαμιστές έχουν φέρει σε δύσκολη θέση χιλιάδες στρατιώτες του πακιστανικού στρατού