Η Ιστορία κατά κανόνα γράφεται από τους νικητές. Οι νικητές είναι αυτοί που είτε επιβραβεύουν είτε τιμωρούν. Στην προκειμένη περίπτωση, που η «μάχη» μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν δεν έχει κριθεί, αξίζει να δει κανείς πώς αντιμετωπίζονται οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιες συμπεριφορές από την Ουάσιγκτον και την Τεχεράνη.

Η Ιστορία κατά κανόνα γράφεται από τους νικητές. Οι νικητές είναι αυτοί που είτε επιβραβεύουν είτε τιμωρούν. Στην προκειμένη περίπτωση, που η «μάχη» μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν δεν έχει κριθεί, αξίζει να δει κανείς πώς αντιμετωπίζονται οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιες συμπεριφορές από την Ουάσιγκτον και την Τεχεράνη.

Το διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Reuters τίμησε τους Ιρανούς μπλόγκερ με το βραβείο «Μοχάμεντ Αμί» γιατί αποτέλεσαν τη μοναδική πηγή ειδήσεων, κάτω από μεγάλη πίεση και κίνδυνο, κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών στο Ιράν.

Σύμφωνα με τον Κρίστοφερ Πλάιτγκεν, διευθυντή του ειδησεογραφικού πρακτορείου, «οι Ιρανοί μπλόγκερ επανακαθόρισαν τον ορισμό της δημοσιογραφίας των πολιτών και της κοινωνικής δικτύωσης όταν έγιναν η μοναδική πηγή ειδήσεων μετά τις εκλογές στο Ιράν».

Από την άλλη μεριά, στο Ιράν, όλοι αυτοί οι βραβευθέντες αντιμετωπίζονται ως ύποπτοι για προδοσία. Ιρανοί δημοσιογράφοι φεύγουν από τη χώρα φοβούμενοι τη σύλληψή τους από την ιρανική κυβέρνηση, η οποία έχει κλείσει πολλές εφημερίδες.

Περί των δύο μέτρων και δύο σταθμών που χρησιμοποιούν οι εξουσίες, μάλλον είναι περιττό να μιλήσουμε. Ωστόσο, την ίδια στιγμή που το Reuters βράβευε τους Ιρανούς δημοσιογράφους, συμμορφωνόταν απόλυτα με τις εντολές της αμερικάνικης κυβέρνησης περί των κανόνων κάλυψης του πολέμου στο Αφγανιστάν. Υπάρχει άραγε μέτρο στην ελευθερία κάλυψης των γεγονότων; Και ποιος το ορίζει;

Προφανώς οι «νικητές» ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού (και) της ενημέρωσης.