Διανύουμε την τελευταία προεκλογική εβδομάδα…

Διανύουμε την τελευταία προεκλογική εβδομάδα. Την ερχόμενη το πιθανότερο είναι να έχουμε μια νέα κυβέρνηση· γράφουμε «το πιθανότερο» γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο των επαναληπτικών εκλογών, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα λόγια της, τις υποσχέσεις, γενικότερα τις μεγάλες προσδοκίες του λαού.

Και ο λαός επίσης θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με τις επιλογές του σε κόμματα, σε πρόσωπα, σε προγράμματα. Συνήθως, η επόμενη μέρα επιφυλάσσει εκπλήξεις, μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτήν την εικονική των προεκλογικών εξαγγελιών. Τουλάχιστον, αυτό μας λέει η έως τώρα εμπειρία μας, που καλό είναι να τη λάβουμε υπόψη μας.

Η επομένη των εκλογών μάς βρίσκει με τις ελπίδες μας σε ξένα χέρια, για την ακρίβεια σε αυτά που την εμπιστευτήκαμε. Ο λαός περιμένει. Το θέμα είναι τι περιμένει. Περιμένει ένα κατοστάρικο παραπάνω, τον δέκατο τρίτο μισθό, την κομμένη του σύνταξη; Τι περιμένει; Να λειτουργήσουν κάποια στιγμή τα πανεπιστήμια, να αναβαθμιστεί η υγεία, να απομειωθεί το χρέος, να πέσουν οι τιμές των προϊόντων στα σούπερ-μάρκετ;

Τι περιμένει; Να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση; Να αποδοθεί δικαιοσύνη; Να στηθούν δικαστήρια και κρεμάλες; Να πληρώσουν επιτέλους οι πλούσιοι, να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, να φτιαχτεί ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα; Να έρθει ο λαός στην εξουσία;

Τι περιμένει ακριβώς ο λαός; Να χαριστούν τα δάνεια σε όσους δανείστηκαν σε ελβετικά φράγκα, να δικαιωθούν οι κυνηγοί, να μείνουν οι εικόνες της ορθόδοξης πιστής μας στη θέση τους, να αποκτήσει γήπεδο η ΑΕΚ;

Τι περιμένει ακριβώς ο λαός; Ποιο είναι το όραμά του; Γιατί των κομμάτων το όραμα είναι αποκλειστικά και μόνο να καταλάβουν την εξουσία. Του λαού ποιο ακριβώς είναι;

Γιατί, αν είναι το πιο θεμιτό και αυτονόητο να έχει κανείς εργασία και προκοπή, πώς θα το πετύχει η μέλλουσα κυβέρνηση, αν προσπαθήσει (στην περίπτωση που ισχύουν οι προεκλογικές εξαγγελίες κατά γράμμα) να τακτοποιήσει και τους δανειολήπτες, που ουσιαστικά τζόγαραν με προσωπική τους ευθύνη, σε ελβετικά φράγκα;

Κι αν – υποθετικά μιλάμε – το πράξει, δεν πρέπει μετά να τακτοποιήσει και τους μικροομολογιούχους που ταλαιπωρούνται δυο χρόνια τώρα; Κι αν… κι αν…

Κι αν… η γιαγιά μου είχε ρόδες, θα ήταν τρόλεϊ!