Όσο περνάει ο καιρός και οι καταιγιστικές εξελίξεις «τρέχουν», όλο και πλησιάζουμε στην υλοποίηση του σεναρίου που αποκαλείται πλέον «Ενεργειακή Γιάλτα». Αυτό υποστηρίζουν έγκυροι παράγοντες της ενεργειακής αγοράς εκτιμώντας τη ροή των πραγμάτων και τα νέα δεδομένα. Οι ίδιοι έσπευσαν να υιοθετήσουν τον όρο «ενεργειακή Γιάλτα», που πρώτο προέβαλε το «Π» θεωρώντας πως περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο αυτά που θα γίνουν για μας… χωρίς εμάς.

Όσο περνάει ο καιρός και οι καταιγιστικές εξελίξεις «τρέχουν», όλο και πλησιάζουμε στην υλοποίηση του σεναρίου που αποκαλείται πλέον «Ενεργειακή Γιάλτα». Αυτό υποστηρίζουν έγκυροι παράγοντες της ενεργειακής αγοράς εκτιμώντας τη ροή των πραγμάτων και τα νέα δεδομένα. Οι ίδιοι έσπευσαν να υιοθετήσουν τον όρο «ενεργειακή Γιάλτα», που πρώτο προέβαλε το «Π» θεωρώντας πως περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο αυτά που θα γίνουν για μας… χωρίς εμάς.

Τα νέα δεδομένα των τελευταίων ημερών έρχονται και… κουμπώνουν με όσα αναφέραμε την προηγούμενη εβδομάδα αναφορικά με το πεδίο φυσικού αερίου «Λεβιάθαν» και την πρόταση του Νετανιάχου να πουλήσει στην Ελλάδα και στην Ευρώπη την πρώτη ύλη που θα παράγεται εκεί.

Την Παρασκευή ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ επισκέφθηκε το Μπακού και είχε συνάντηση με όλη την αζέρικη ηγεσία. Μαζί του (πριν από ελάχιστα χρόνια ήταν… προϊστάμενός του) ο Αλεξέι Μίλερ της Gazprom, ο οποίος υπέγραψε με τον ομόλογό του της Socar, της κρατικής εταιρείας πετρελαίου του Αζερμπαϊτζάν, νέο συμβόλαιο συνεργασίας, το οποίο προβλέπει πως από το 2011 οι Αζέροι θα στέλνουν στους Ρώσους κάθε χρόνο 2 δισ. κυβικά μέτρα, δηλαδή περίπου τη μισή ετήσια κατανάλωση της Ελλάδας!

Η σημαντικότερη «παρενέργεια» αυτής της συμφωνίας, ωστόσο, βρίσκεται αλλού: Οι Ρώσοι «καπαρώνουν» όλες τις διαθέσιμες ποσότητες αερίου που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ευρύτερη περιοχή της Κασπίας και… πλέον παίζουν μπάλα μόνοι τους! Τουλάχιστον έως το 2016, οπότε οι Αζέροι και οι ξένες εταιρείες που «τρυπάνε» στην περιοχή έχουν υποσχεθεί τις επιπλέον ποσότητες από τις πηγές του Σαχ-Ντενίζ, κανείς δεν θα μπορεί να βρει ούτε ένα κυβικό μέτρο.

Την ίδια ώρα οι της Gazprom πομπωδώς ανακοινώνουν ότι στέλνουν στην Τουρκία διπλάσιες ποσότητες αερίου, για να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε από τη διακοπή των εισαγωγών από το Ιράν, έπειτα από έκρηξη σε αγωγό.

«Εξακολουθούμε να είμαστε έτοιμοι να καλύψουμε τις ανάγκες των συνεργατών μας, γεγονός που αποδεικνύει ότι η Gazprom αποτελεί έναν αξιόπιστο προμηθευτή», δήλωνε τη Δευτέρα ο Σεργκέι Κουπριάνοφ, εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού κολοσσού, απευθυνόμενος περισσότερο στους Δυτικούς παρά στους Τούρκους.

Δύο ημέρες αργότερα, ο… Βλαδίμηρος ο Μέγας σε συνομιλία με δημοσιογράφους εξέφραζε την άποψη ότι «ο Nabucco (αγωγός φυσικού αερίου αμερικανικών συμφερόντων) έχει ελάχιστες πιθανότητες να κατασκευαστεί», καθώς, όπως σημείωσε, έχει «μεγάλο έλλειμμα εγγυημένων ποσοτήτων που θα τον καθιστούσαν οικονομικώς μη βιώσιμο, ενώ δεν διαθέτει προμηθευτή πρώτης ύλης».

Μαλλιά …κουβάρια

Η κατάσταση, λοιπόν, με τις ποσότητες από την Κασπία έχει σχεδόν ξεκαθαρίσει στο σύνολό της. Έτσι απομένουν οι υπόλοιπες ποσότητες, που βρίσκονται σε άλλα σημεία και θα μπορούσαν να αποτελέσουν το… ανταγωνιστικό φόβητρο για τους Ρώσους. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι όπως φαίνονται στην επιφάνειά τους…

Η Ρωσία έχει εξασφαλίσει την πρόσβαση στο αέριο του Ιράν, όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις με το πυρηνικό του πρόγραμμα. Η σιωπή των σεΐχηδων του Κατάρ δεν οφείλεται μόνο στο Ραμαζάνι, αλλά και στα νέα σχέδια που εξετάζουν από πολλούς και διάφορους καλοθελητές, ενώ οι Αμερικανοί σύμμαχοί τους πιέζουν να μπουν σε διάφορα διεθνή σχέδια για τη μεταφορά υγροποιημένου αερίου (LNG).

Άλλωστε οι ΗΠΑ εξασφάλισαν τις ποσότητες που έχουν ανάγκη για τη δική τους κατανάλωση με μία νέα τεχνολογία, χρησιμοποιώντας τον σχιστόλιθο. Τώρα, πλέον, ο θείος Σαμ ενδιαφέρεται μόνο για μπίζνες.

Κι αυτές οι μπίζνες με το αέριο είναι πανάκριβες για να ολοκληρωθούν οι επενδύσεις. Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά τις ενεργειακές επιχειρήσεις, η εκμετάλλευση του «Λεβιάθαν» ή οποιουδήποτε άλλου κοιτάσματος στην ευρύτερη περιοχή δεν μπορεί να γίνει από μία εταιρεία ή ακόμη κι από ένα κράτος, όσο ισχυρό κι αν είναι…

Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι Ισραηλινοί, που θέλουν να το παίξουν χωροφύλακες στην Ανατολική Μεσόγειο, ακόμη και σε κοιτάσματα που δεν βρίσκονται στη δική τους περιοχή (όπως του Λιβάνου και της Κύπρου). Έχουν δεδομένη τη στήριξη των Αμερικανών, που θέλουν να σπρώξουν στην… αγκαλιά τους και όσους Άραβες μπορούν.

Από την άλλη, η στρατιωτική συνεργασία Μόσχας – Τελ Αβίβ βάζει σε νέα βάση τις ρωσοϊσραηλινές σχέσεις αφήνοντας πολλά ενδεχόμενα ανοικτά.

Επιπλέον, εάν ο Ερντογάν καταφέρει να ξεπεράσει στον σκόπελο του δημοψηφίσματος της Κυριακής (για τις αλλαγές στο Σύνταγμα, που δεν θέλουν οι στρατιωτικοί), τότε οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή αποκτούν πρόσθετο ενδιαφέρον.

Έχουν καταλάβει;

Το ερώτημα είναι εάν η Αθήνα έχει καταλάβει ποιο ρόλο της ετοιμάζουν οι «σύμμαχοι» κι εάν έχει συνειδητοποιήσει τις αλλαγές που έχουν επέλθει σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Εάν τα έχει καταλάβει όλα αυτά, το επόμενο ερώτημα είναι αν έχει σχέδιο, ώστε η Ελλάδα να βρει τη δική της θέση (όχι τα μπουρδολογήματα περί «ενεργειακού κόμβου» και τις άλλες παρόμοιες ηλιθιότητες), εξασφαλίζοντας φθηνές πρώτες ύλες για τις δικές της ανάγκες…

Εδώ οι σεΐχηδες από το Κατάρ ήρθαν να φτιάξουν ενεργειακές υποδομές στη χώρα μας, προτείνοντας τεχνολογίες που καμία άλλη χώρα δεν τις θέλει… Και δεν πρότειναν το πιο απλό: Μία εγκατάσταση για LNG κοντά στις περιοχές απ’ όπου θα περνούν οι αγωγοί…

Αλήθεια, με τις προτάσεις από το Κατάρ υπήρξε κάποια εξέλιξη; Κι αν ναι, προς ποια κατεύθυνση; Επαναφέρουμε το ερώτημα, διότι δεν έχουμε πάρει απάντηση από τους καθ’ ύλην αρμόδιους… Μήπως θα πρέπει να ρωτήσουμε απευθείας τον αδελφό Νίκο;