Οι στιγμές είναι δύσκολες, η σύγκρουση της ελληνικής κυβέρνησης με το ευρωπαϊκό διευθυντήριο σκληρή αλλά αναμενόμενη. 

Οι στιγμές είναι δύσκολες, η σύγκρουση της ελληνικής κυβέρνησης με το ευρωπαϊκό διευθυντήριο σκληρή αλλά αναμενόμενη. 

Χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή, ούτε θρήνοι και οιμωγές, ούτε θριαμβολογίες. Η ενότητα των πολιτών είναι το μόνο όπλο να αντιμετωπιστούν οι εκβιασμοί και οι πιέσεις που δεν είναι πρωτοφανείς, αλλά επαναλαμβανόμενοι τα τελευταία 5 χρόνια. 

Πολλοί στην Ευρώπη αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο, η ιταμή αντιμετώπιση της τρόικας στην προηγούμενη εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας, την κυβέρνηση Σαμαρά, το περασμένο τρίμηνο, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. 
Η Ελλάδα κατάντησε πειραματόζωο και πτυελοδοχείο της παγκόσμιας οικονομίας για να επιβεβαιώσουν οι αερητζήδες με τα heads funds ότι μπορούν να διαφεντεύουν κατά το δοκούν τους λαούς της γης.

Η Γερμανία συνεχίζει μετά από 5 χρόνια καταστροφικού προγράμματος λιτότητας, μετά από μια αποτυχημένη πορεία της Ευρώπης στην έξοδο από την κρίση γενικά, να αγνοεί τα συστημικά ολέθρια λάθη και τις ευθύνες της για το που οδηγήθηκε η ευρωπαϊκή οικονομία συνολικά. 

Η γερμανική προτεσταντική (έχει σημασία για το εμμονικό και τιμωρητικό του πράγματος) ηγεσία υπό την Μέρκελ ρίχνει την ευθύνη στους ηγέτες που κυβέρνησαν την χώρα. Ναι οι 'Ελληνες κυβερνήθηκαν ρηχά, επιπόλαια και λαϊκιστικά επί πολλά χρόνια. 

Ναι ένα πολιτικά διαπλεκόμενο σύστημα με τράπεζες, εφοπλιστές, εργολάβους και ΜΜΕ εκμεταλλεύθηκε το δημόσιο χρήμα και πλούτισαν εις βάρος του. 
Αλλά η Ελλάδα πέτυχε εδώ και 3 χρόνια μια πρωτοφανή παγκόσμια δημοσιονομική προσαρμογή, έκλαψε και μάτωσε πιο σκληρά και πικρά απ΄ ότι  αν είχε εμπλακεί σε πόλεμο. Είδε τα καλύτερα μυαλά να φεύγουν από τη χώρα τους, οικογένειες να διαλύονται από την ανεργία που έφτασε στο 28% και το ΑΕΠ να κατρακυλάει γυρίζοντας την οικονομική κατάσταση 30 χρόνια πίσω. 

Ειλικρινά πιστεύει κανείς  ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει 4,5 δις ευρώ ετήσια πλεονάσματα για τα επόμενα 8 χρόνια για να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις της με αυτή τη στεγνή ,περιοριστική πολιτική που δεν έχει καμία αναπτυξιακή προοπτική; 
Συμφωνεί κανείς στις ακατανόητες και τιμωρητικές πολιτικές της τρόικας όπως η αύξηση του χαμηλού ΦΠΑ στον τουρισμό ή η παραμονή ενός αντιπαραγωγικού και λανθασμένου φόρου στο πετρέλαιο; 

Χαίρεται για το ξεπούλημα δημόσιας γης σε εξευτελιστικές τιμές επειδή υπάρχει ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που ρημάζει τη χώρα, θυμίζοντας στιγμές από το αποικιοκρατικό παρελθόν των Ευρωπαίων; 

Είναι δυνατόν κάποιοι να επενδύουν στην αποτυχία της χώρας; Είναι δυνατόν να πλειοδοτούν σε σχέδια για ηχηρή πτώση της κυβέρνησης και γρήγορη επαναφορά στην εξουσία; 

Δεν αντιλαμβάνονται τι θα συνοδεύσει αυτήν την πτώση; Δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να κυβερνάς ερήμην της βούλησης των πολιτών, ακόμα κι αυτών που φόβισες προεκλογικά… 

Πρέπει να περισσεύει ο κυνισμός σε όσους τρίβουν τα χέρια τους επειδή δυσφόρησε ο Ντάϊνσελμπλουμ, ή επειδή τα "πήρε στο κράνιο" ο Βόλφανγκ Σόϊμπλε. Πρέπει να είναι εντελώς αλλοτριωμένοι ότι αδιαφορούν για την ανάγκη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου απέναντι στον γερμανικής έμπνευσης οδοστρωτήρα της λιτότητας. 

Η μόνη απάντηση είναι η πολιτική και κοινωνική συσπείρωση που θα πιστοποιεί την ενότητα και την αποφασιστικότητά των Ελλήνων στο δικαίωμά τους να αναπνεύσουν…