Τέσσερις αρχιτέκτονες από την Τζακάρτα σχεδίασαν μια φουτουριστική μονάδα που θα λειτουργεί ως μονάδα επεξεργασίας λυμάτων, παραγωγής ενέργειας αλλά και ως κτήριο γραφείων.

Ο ποταμός Ciliwung διασχίζει 72 περιοχές της Τζακάρτας και είναι ο μεγαλύτερος από τους δεκατρείς ποταμούς που διαθέτει η πρωτεύουσα της Ινδονησίας. Στις όχθες του κατοικούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μέσα σε χαμόσπιτα, ενώ λειτουργούν και δεκάδες μικροεπιχειρήσεις.

Ο ποταμός έχει επί της ουσίας μετατραπεί σε χωματερή για τα οικιακά αλλά και τα βιοτεχνικά απόβλητα και επισήμως θεωρείται από τους πιο μολυσμένους του κόσμου.

Τέσσερις αρχιτέκτονες από την Ινδονησία εμπνεύστηκαν ένα φιλόδοξο και άκρως φουτουριστικό σχέδιο με στόχο την απορρύπανση του ποταμού αλλά και την προσφορά θέσεων εργασίας σε εκατοντάδες κατοίκους που ζουν πολύ κάτω ακόμα και από το πολιτικό όριο της φτώχειας.

Οι αρχιτέκτονες Rezza Rahdian, Erwin Setiawan, Ayu Diah Shanti και Leonardus Chrisnantyo κατέθεσαν την πρότασή τους με τίτλο «The Ciliwung Recovery Program» – Η αναγέννηση του ποταμού Ciliwung – στον διεθνή διαγωνισμό αρχιτεκτονικής «Skyscraper Competition» που πραγματοποιεί κάθε χρόνο το διεθνούς κύρους αμερικανικό περιοδικό «eVolo» και κέρδισαν το δεύτερο βραβείο.

Η πρότασή τους συνίσταται στη χρήση όλων των σύγχρονων τεχνολογιών με στόχο την κατασκευή ενός φουτουριστικού ουρανοξύστη, ο οποίος αντί να στεγάζει γραφεία και σπίτια, θα καθαρίζει τον μολυσμένο ποταμό, ενώ παράλληλα θα φιλοξενεί και θα δίνει δουλειά σε εκατοντάδες ανθρώπους που ζουν στα χαμόσπιτα δίπλα στις όχθες του ποταμού.

Όπως επεσήμαναν οι αρχιτέκτονες, η ιδέα για τον σχεδιασμό ενός ουρανοξύστη που θα λειτουργεί ως τεράστια μονάδα βιολογικού καθαρισμού του ποταμού προέκυψε όταν σκέφθηκαν ότι για τη σωτηρία του ποταμού αλλά και για τη δραστική αλλαγή της ποιότητας ζωής των κατοίκων θα έπρεπε επί της ουσίας να εγκατασταθεί μια «περιβαλλοντική μηχανή».

Η πρόταση των τεσσάρων αρχιτεκτόνων, που χαρακτηρίστηκε πρωτοποριακή και φιλόδοξη, προβλέπει την κατασκευή ενός ουρανοξύστη που θα λειτουργεί ως μηχανή για τον καθαρισμό των νερών του ποταμού από τα απορρίμματα και τα οργανικά απόβλητα, ενώ θα καταστρέφει όλες τις επικίνδυνες ουσίες.

Η διαδικασία του βιολογικού καθαρισμού θα είναι σε υψηλό βαθμό, έτσι ώστε σε μεγάλες ποσότητες να παράγεται πόσιμο νερό για τους κατοίκους αλλά και νερό για τις ανάγκες άρδευσης των καλλιεργειών. Παράλληλα, το πρόγραμμα στηρίζεται στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, πράγμα που σημαίνει ότι, εκτός από τον βιολογικό καθαρισμό του ποταμού, ο ουρανοξύστης – «περιβαλλοντική μηχανή» θα παράγει και ενέργεια από τον αέρα, τον ήλιο αλλά και μικρά υδροηλεκτρικά συστήματα.

Το πιο σημαντικό στην πρόταση που κατέθεσαν οι τέσσερις αρχιτέκτονες είναι η πρόβλεψή τους για την προσφορά θέσεων εργασίας στους κατοίκους που ζουν στον ποταμό Ciliwung, πρόταση με κοινωνικά χαρακτηριστικά που δίνει άλλη διάσταση στο όραμά τους, αφού οι επιστήμονες δεν περιορίστηκαν στη διατύπωση μιας τεχνοκρατικής πρότασης μόνο με αρχιτεκτονικά και περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά.

Εάν, βεβαίως, το όραμα των τεσσάρων αρχιτεκτόνων μπορεί ποτέ να υλοποιηθεί είναι ένα ζήτημα που δεν έχει να κάνει μόνον με τις δυνατότητες της τεχνολογίας, αλλά με το υψηλότατο μπάτζετ που απαιτείται και βέβαια με την πολιτική στήριξη που είναι περισσότερο από απαραίτητη.