Την οριστική διακοπή της λειτουργίας του κέντρου κράτησης στην Αμυγδαλέζα και τη μετατροπή των υπόλοιπων σε κέντρα πρώτης υποδοχής και φιλοξενίας προανήγγειλε η Τασία Χριστοδουλοπούλου.

Την οριστική διακοπή της λειτουργίας του κέντρου κράτησης στην Αμυγδαλέζα και τη μετατροπή των υπόλοιπων σε κέντρα πρώτης υποδοχής και φιλοξενίας, με την άμεση βελτίωση των συνθηκών διαμονής για τους μετανάστες, προανήγγειλε η υπουργός αναπληρώτρια Εσωτερικών αρμόδια για θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου.

Η υπουργός αναπληρώτρια διευκρίνισε ότι σκοπός της πολιτείας είναι η άμεση εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου του 2011, στο οποίο προβλέπονται οι εναλλακτικοί τρόποι παρακολούθησης όσων μεταναστών δεν διαμένουν νόμιμα στη χώρα μας και βρίσκονται σε διαδικασία απέλασης. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια σειρά περιοριστικών μέτρων, που προβλέπουν:

◆ Εμφάνιση δύο φορές τον μήνα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους.
◆ Καταβολή χρηματικής εγγύησης.
◆ Δήλωση της διεύθυνσης μόνιμης κατοικίας στην Αττική ή τη επαρχία.
◆ Κράτηση ταξιδιωτικών εγγράφων (διαβατηρίων).

Ήδη από την περασμένη εβδομάδα άρχισε η σταδιακή αποχώρηση των πρώτων 100 μεταναστών που κρατούνται στην Αμυγδαλέζα, με τη διαδικασία να επαναλαμβάνεται πλέον σε καθημερινή βάση.

Από το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. όμως εκφράζονται ήδη έντονοι προβληματισμοί σχετικά με το κατά πόσο οι «εναλλακτικοί περιοριστικοί όροι» είναι εφαρμόσιμοι.

«Πώς είναι δυνατόν να ελεγχθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Πολλοί εξ αυτών στερούνται νόμιμων εγγράφων, άλλοι ζουν ανά ομάδες των 8 και 10 ατόμων σε υπόγεια και ημιυπόγεια διαμερίσματα, αλλάζοντας τακτικά στέγη, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατος ο εντοπισμός τους, στην περίπτωση που παραβιάσουν κάποιον από τους περιοριστικούς όρους που τους έχουν επιβληθεί» ανέφερε στο «Ποντίκι» αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας.

Οι προβληματισμοί των διωκτικών αρχών έχουν βάση από τη στιγμή που άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, οι οποίοι πέρασαν από μήνες έως και χρόνια φυλακισμένοι σε τριτοκοσμικές συνθήκες, βρίσκονται ξαφνικά μετέωροι. Εύκολα θύματα των κυκλωμάτων χορήγησης πλαστών πιστοποιητικών.

Ένας άνθρωπος ο οποίος εδώ και τρία χρόνια ασχολείται συστηματικά με την κατάσταση των προσφύγων στα κέντρα κράτησης και το μείζον πρόβλημα του μεταναστευτικού και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, η Βασιλική Κατριβάνου, μίλησε στο «Π» δίχως υπεκφυγές για όλα τα ακανθώδη ζητήματα που τέθηκαν. Ας τα δούμε σε κεφάλαια:

Κέντρα κράτησης

«Η Αμυγδαλέζα είναι το σύμβολο μιας εγκληματικής, απάνθρωπης και αποτυχημένης μεταναστευτικής πολιτικής. Το κλείσιμό της αποτελεί αίτημα των αντιρατσιστικών κινημάτων εδώ και μια δεκαετία, είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ, και πλέον δέσμευση των υπουργών Δημόσιας Τάξης και Μετανάστευσης. Οι δύο θλιβεροί θάνατοι της περασμένης εβδομάδας το καθιστούν επιβεβλημένο. Η δέσμευση αφορά όλα τα κέντρα κράτησης.

Η ντροπή που νιώσαμε στην τελευταία μας επίσκεψη το προηγούμενο Σάββατο στην Αμυγδαλέζα ήταν ανείπωτη. Όχι μόνο γιατί η κατάσταση έχει χειροτερέψει (δεν υπήρχαν γιατροί τον τελευταίο μήνα, το φαγητό ήταν πατάτες και ρύζι, εγκαταλελειμμένα ανήλικα παιδιά), αλλά γιατί τώρα στην κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με όλο το βάρος της ευθύνης που ενέχει αυτό. Έχουμε την ευθύνη να τα κλείσουμε τα στρατόπεδα και να φτιάξουμε ανοικτές δομές φιλοξενίας.

Την επόμενη μέρα της επίσκεψής μας άρχισαν να φτιάχνονται τα αιρκοντίσιον και οι θερμοσίφωνες, μπήκαν γιατροί και στάλθηκαν ρούχα. Από την Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου άρχισαν να αφήνονται ελεύθεροι οι αιτούντες άσυλο και οι ευάλωτες ομάδες. Τα κέντρα κράτησης, οι “Αμυγδαλέζες” σε όλη την Ελλάδα θα καταργηθούν. Όπου είναι εφικτό, θα μετατραπούν σε ανοιχτά κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας. Λόγω των εγκαταστάσεων της Αστυνομίας, η Αμυγδαλέζα δεν μπορεί να μετατραπεί σε τέτοιο κέντρο: σε 100 μέρες, λοιπόν, θα κλείσει.

Ο νόμος προβλέπει ότι η διοικητική κράτηση των μεταναστών που δεν έχουν χαρτιά επιβάλλεται ως κατ’ εξαίρεση μέτρο – και όχι αυτόματα, όπως μέχρι τώρα. Εφαρμόζεται λοιπόν ο νόμος και παύει η αναλγησία όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Μεταναστευτική πολιτική

Α. Η τραγική κατάσταση στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου

«Η κατάσταση στα νησιά του ΒΑ. Αιγαίου οφείλεται στο κλείσιμο του Έβρου με τον γνωστό φράχτη, που αναγκάζει τους πρόσφυγες να περνάνε από τα νησιά, αλλά και στην απαξίωση των δομών φιλοξενίας προσφύγων από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Η έκρυθμη κατάσταση στη ΝΑ. Μεσόγειο, εξαιτίας της οποίας ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι οι πρόσφυγες μόνο από τη Συρία θα φτάσουν τα 4 εκατομμύρια, δείχνει ότι οι προσφυγικές ροές δεν γίνεται να ανακοπούν. Αυτό μας υποχρεώνει να ενισχύσουμε τις δομές και να πάρουμε πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για μια πιο δίκαιη κατανομή των ευθυνών».

Β. Το σχέδιο «Τρίτων» της Ε.Ε.

«Το σχέδιο “Τρίτων” της Ε.Ε. έρχεται να αντικαταστήσει την επιχείρηση “Mare Nostrum”, χάρη στην οποία είχαν σωθεί χιλιάδες ζωές στη θάλασσα. Η “Mare Nostrum” είχε ως πρώτο στόχο την προστασία της ζωής. Το σχέδιο “Τρίτων” δίνει προτεραιότητα στη φύλαξη των συνόρων, σε βάρος της προστασίας της ζωής, και γι’ αυτό είναι απαράδεκτο.

Αποτελεί δέσμευση της νέας ελληνικής κυβέρνησης το ελληνικό Λιμενικό να εφαρμόζει την αρχή της μη επαναπροώθησης, προστατεύοντας, πρώτα απ’ όλα, τις ανθρώπινες ζωές. Η Ελλάδα έχει πικρή πείρα από ναυάγια και επαναπροωθήσεις, με εμβληματική περίπτωση τον εφιάλτη του Φαρμακονησίου. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην επαναληφθούν τέτοιες καταστάσεις».

Γ. Τα περιθώρια αλλαγής παραμέτρων στο Δουβλίνο 3

«Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ριζική τροποποίηση του Κανονισμού Δουβλίνο 3, με το σκεπτικό ότι οι χώρες που αποτελούν πύλες εισόδου προς την Ε.Ε. δέχονται πολλαπλάσιες ευθύνες για την εξέταση αιτημάτων ασύλου σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητές τους να ανταποκριθούν στις αιτήσεις αυτές. Το μείζον πρόβλημα, ωστόσο, παραμένει το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου και η μη ενεργοποίηση, μέχρι σήμερα, των μηχανισμών αλληλεγγύης των κρατών – μελών της Ε.Ε., μέσω της δυνατότητας που παρέχει η οδηγία 55/2001.

Για όσο καιρό η Ελλάδα παραμένει “μη ασφαλής χώρα”, με βάση τα κριτήρια του Δουβλίνου, οι επιστροφές προσφύγων για την εξέταση των αιτημάτων ασύλου εδώ δεν μπορούν να γίνονται. Το κύριο, όμως, είναι η στρατηγική της Ευρώπης – Φρούριο, που με δεδομένη την ηγεμονία της Δεξιάς στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δύσκολο να ανατραπεί βραχυπρόθεσμα.

Αυτό μας υποχρεώνει:
α. Να εντείνουμε την πίεση στην κατεύθυνση της αλληλεγγύης, τόσο των κρατών – μελών μεταξύ τους όσο και της Ε.Ε. απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. β. Να εκπονήσουμε μια δίκαιη και αποτελεσματική πολιτική για την προστασία των προσφύγων και τη νομική τακτοποίηση των μεταναστών, γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να χειριστεί μόνη της ένα ευρωπαϊκό ζήτημα.