Πάνε να φάνε τα μούτρα τους. Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάζουν ανώτατοι αξιωματικοί του αμερικανικού στρατού λίγα μόλις 24ωρα μετά την αναλυτική δημόσια παρουσίαση του σχεδίου του Πενταγώνου για τη «μεγάλη εκστρατεία» κατά του Ισλαμικού Κράτους

Πάνε να φάνε τα μούτρα τους. Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάζουν ανώτατοι αξιωματικοί του αμερικανικού στρατού λίγα μόλις 24ωρα μετά την αναλυτική δημόσια παρουσίαση του σχεδίου του Πενταγώνου για τη «μεγάλη εκστρατεία» κατά του Ισλαμικού Κράτους την ερχόμενη άνοιξη. Βασικός στόχος της εκστρατείας, η ανάκτηση της Μοσούλης στο Ιράκ. Μόλις άκουσαν τα σχέδια, τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις οι αξιωματικοί, μόνο που δεν έβαλαν τα γέλια. Σε περίπτωση βέβαια που επιβεβαιωθούν οι «φόβοι» τους, μόνο για γέλια δεν θα είναι.

Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πως την άνοιξη που μας έρχεται θα επιχειρήσουν την ανάκτηση της Μοσούλης, της δεύτερης σημαντικότερης πόλης του Ιράκ που, λίγο πολύ, αποτελεί πλέον «πρωτεύουσα» του «χαλιφάτου». Πού μπάζει το σχέδιο;

Ετοιμασίες πολέμου

Πρώτον, λένε Αμερικάνοι που υπηρέτησαν για χρόνια στο Ιράκ, οι ΗΠΑ χρειάζονται οκτώ μάχιμες μεραρχίες και ο ιρακινός στρατός, έτσι όπως είναι αυτή τη στιγμή, δεν διαθέτει ούτε το επίπεδο εκπαίδευσης για μια τέτοια αποστολή ούτε όμως και τις «κατάλληλες» μεραρχίες. Το βασικό πρόβλημα, τονίζουν, είναι ότι δεν υπάρχει μάχιμη σουνιτική μεραρχία στον ιρακινό στρατό, όλες είναι σιιτικές. Η Μοσούλη, όμως, είναι μια σουνιτική πόλη της οποίας ο πληθυσμός «τα είχε πάρει στο κρανίο» μέχρι πριν από την έλευση του Ι.Κ. με την κεντρική σιιτική κυβέρνηση στο Ιράκ, για την οποία υπήρχε η θεωρία ότι προσπαθεί να υποτάξει και να περιθωριοποιήσει τους σουνίτες.

Δεύτερον – και κυριότερο –, τονίζουν, οι 112 μέρες που χρειάστηκαν για την απελευθέρωση του Κομπάνι (45.000 κάτοικοι) θα ακούγονται ως ανέκδοτο στην περίπτωση της Μοσούλης (1,5 εκατ. κάτοικοι), και αυτό επειδή το Κομπάνι αποτελούσε στην πραγματικότητα μια περιφερειακή πόλη με όχι τόσο μεγάλη σημασία για το Ι.Κ., ενώ η Μοσούλη θεωρείται «το επιχειρησιακό τους κέντρο», μια πόλη – κλειδί που εάν χαθεί, θα αποτελέσει «πανωλεθρία» για τους τζιχαντιστές, γι’ αυτό και αναμένεται να παλέψουν μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός τους για να τη διατηρήσουν, κάτι το οποίο δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν οι σιίτες Ιρακινοί στρατιώτες για μια σουνιτική πόλη.