Η λεωφόρος Αλεξάνδρας, όχι πολλά χρόνια πριν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η λεωφόρος του κινηματογράφου.

Ξεκινώντας από την Σόνια έβρισκε κανείς τον κινηματογράφο Ζήνα. Λιγο πιο πάνω στις αρχές της Ιπποκράτους λειτουργούσε για χρόνια η Ααβόρα. Kαι πιο κάτω πολλοι άλλοι κινηματογράφοι.

Σήμερα η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Στην θέση των περισσότερων κινηματογράφων λειτουργούν θεάτρα. Κόποιοι είναι απλώς κλειστοί και μονο οι ξεθωριασμένες ταμπέλες θυμίζουν το ένδοξο παρελθόν.

Περνώντας ένας ενήλικας άνω των 40 σήμερα μπροστά απο την κλειστή Ααβόρα, για παραδειγμα, μόνο θλίψη μπορεί να τον πιάσει. Οι προθήκες με τις σκηνές απο τις ταινίες είναι άδειες. Και εκεί που κάποτε ήταν φωτογραφίες με την Ελίζαμπεθ Τέηλορ ως Κλεοπάτρα, ή την Βιβιαν Λη ως Σκάρλετ Ο Χάρα σημερα είναι το απόλυτο κενό. Οι τπινακίδες με το ονομά του κινηματογράφου υπάρχουν ακόμα. Η λέξη Ααβόρα παραπέμπει στην πραγματικότητα σε έναν φοίνικα που ευδοκιμεί στη Δυτική Αφρική.

Το όνομα προφανώς είχε επιλεγεί προκειμένου το σινεμά να είναι πρώτο- πρώτο στις αλφαβητικές λίστες με τις αίθουσες της εποχής στις εφημερίδες.

Η ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου – ιδιοκτήτρια τριων ακόμα, θερινών ωστόσο, σινεμά – αποφάσισε να μην τον λειτουργήσει. Σταθμισε τα πράγματα και είδε ότι δεν την συνέφερε.

Η Αρζεντίνα μιας άλλης εποχή

 Λίγο πιο πάνω και πριν το γήπεδο του Παναθηναϊκού υπήρχε η Αρζεντίνα. Μainstream εμπορικές ταινίες μπορούσες να δεις σε αυτόν τον κινηματογράφο.

Ήταν από τους πρώτους που είχε φέρει τρισδιάστικη ταινία που την έβλεπες με ειδικά γυαλιά. Χειμερινός, υπόγειος κινηματογράφος με εξώστη. Λειτούργησε από το 1963. Σήμερα είναι στούντιο ηχογραφήσεων. Εχει κλείσει πολλα χρόνια ωστόσο δεν υπάρχει παλαιός κάτοικος της περιοχής που να τον θυμάται. Και τον κινηματογράφο και τις ουρές που σχηματίζονταν μπροστά απο το ταμείο του όταν έπαιζε τα blockbuster της εποχής. Ηταν σημείο αναφοράς, τοπόσημο.

Η Νιρβάνα των παιδικών μας χρόνων

Μετά το γήπεδο υπήρχε – και υπάρχει ευτυχώς ακόμα – η Νιρβάνα. Στην αρχή λειτουργούσε ως θερινός κινηματογράφος, Το 1964 χτίστηκε στο οικόπεδο όπου βρισκόταν ενα συγκρότημα πολυκατοικιών. Εκεί στεγάστηκε η χειμερινή Νιρβάνα (800 θέσεων τότε) που άρχισε να λειτουργεί για τη φετινή σεζόν μόλις αυτη την εβδομάδα. Και πιο κάτω το θρυλικο Αθήναιον, ο Γαλαξίας, η Ανεσις, το Αστρον. Σε λειτουργία είναι μονο τα δύο πρώτα.

Ο κύκλος των χαμένων κινηματογράφων

Η Ανεσις, το Αστρον δεν υπάρχουν ως κινηματογράφοι, το Αττικόν και το Απόλλων έχουν κλείσει εδω και δέκα χρόνια απο τότε που κάηκαν. Το Τιτάνια, που λειτουργούσε αρκετά χρόνια έβαλε λουκέτο, το Embassy στο Κολωνάκι δεν σήκωσε ποτέ ξανά τα ρολά του. Στην Αθήνα ο κύκλος των χαμένων κινηματογράφων δεν έχει τέλος.

Τα μεμονωμένα σινεμά κλείνουν ή υπολειτουργούν. Ο κόσμος έχει βρει νέους τρόπους να παρακολουθεί ταινίες και σταμάτησε να πηγαίνει στις αίθουσες. Το Ιντερνετ αποτέλειωσε τον κινηματογράφο, όπως ακριβώς έκανε και με τις εφημερίδες. Η έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης πολλά χρόνια πριν είχε δώσει την πρώτη βολή. Οι πολυκινηματογράφοι στα εμπορικά κέντρα τη δεύτερη. Ο κορωνοϊός απλά πιστοποίησε τον θάνατο των αιθουσών

Οι ιδιοκτήτες όσων ελάχιστων – για μια πόλη του μεγέθους της Αθήνας – λειτουργούν θεωρούν τα πάγια έξοδα τεράστια και ασφυκτικά. Τα νούμερα των εισιτηρίων μικρότερα από ποτέ – τις καθημερινές, δε, απειροελάχιστα.

Στο μόνο που επιμένουν  είναι ότι το σινεμά πρέπει να στηριχθεί άμεσα.

Η στιγμή του πρώτου λουκέτου την εποχή του κορωνοϊού ήταν το σημείο μηδέν για τους κινηματογράφους, τουλάχιστον τους μεμονωμένους. Σε αυτά, εως τότε, πήγαιναν άτομα ηλικίας κυρίως άνω των 40. Είναι αυτοι που περισσότερο απο όλους κλείστηκαν στο καβούκι τους και άλλαξαν τις συνήθειές τους.

Τα πολυσινεμά αντέχουν ακόμα – πρόσφατα μάλιστα την αλυσίδα Village την αγόρασε ο όμιλος του ΑΝΤ1 πραγματοποιώντας μια μεγάλη επένδυση. Όχι βέβαια με τρελά νούμερα.

Ο κορωνοϊός και οι πλατφόρμες

Οι ιδιοκτήτες των ελάχιστων σινεμά θεωρούν καταστροφικό το γεγονός ότι τις νέες ταινίες μπορεί κανείς να τις δεί εύκολα και γρήγορα ταυτόχρονα με τα σινεμά στις πλατφόρμες. Στην καλύτερη περίπτωση ελάχιστες εβδομάδες μετά.

Το αποτέλεσμα; Μια περιοχή κεντρική, σαν το Κολωνάκι να μην έχει ούτε μία χειμερινή αίθουσα. Σε ολόκληρη Πατησίων έχει μείνει μόνο ένα σινεμά! Στην Αλεξάνδρας το ίδιο. Στους Αμπελόκηπους με το ζόρι δύο αιθουσες. Για να μην κάνουμε λόγο για τις γειτονιές  

Τι θα μπορούσε να γίνει

Οσο για το πώς μπορεί να βοηθήσει η Πολιτεία εκτός τις επιδοτήσεις εισιτηρίων σε ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού όπως οι φοιτητές και ενδεχομένως ειδικά τιμολόγια σε ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ φέρνουν σαν παράδειγμα αυτό που έγινε πρόσφατα στη Γαλλία.

Εκεί ψηφίστηκε νόμος που δεν επιτρέπει στις ταινίες να προβάλλονται στην μικρή οθονη αν δεν περάσει ένας χρόνος από την πρώτη προβολή τους στις αίθουσες.

Πρέπει να δοθεί ένα κινητρο, όπως λένε, να επιστρέψει ο κόσμος στο σινεμά. Πριν τους οριστικούς τίτλους τέλους…

Διαβάστε επίσης

Καυσόξυλα: Ανάσα για την τσέπη μας, πρόβλημα για την υγεία μας

Kanye West: Η αποκαθήλωση του διάσημου ράπερ – Το ντόμινο των ακυρώσεων των συνεργασιών του με μεγάλες εταιρείες (photos/videos)

Γλαβίνας στο topontiki.gr: «Καθεστωτική η νοοτροπία της κυβέρνησης – Θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο»