Τον διάσημο λογοτεχνικό ήρωα του Βίκτωρα Ουγκώ Γιάννη Αγιάννη επιστράτευσε ο πρόεδρος του Συνασπισμού για να πείσει τον πρωθυπουργό ότι δεν είναι δυνατόν να συλλαμβάνεται και να αποστέλλεται στη Δικαιοσύ­νη ένας πολίτης επειδή δεν πλήρωσε το εισιτήριό του στο μετρό ή στο λεωφορείο και, από την άλλη, να αφήνονται ελεύθεροι όλοι αυτοί οι αλήτες του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος που λέ­ρωσαν τα χέρια και τις υπολήψεις τους στην πολύ­κροτη υπόθεση Siemens, όπως και σε τόσες άλλες. Όντως, αποτελεί ιδιαζόντως απεχθή πρόκληση στο λαϊκό περί δικαίου αίσθημα αυτή η κατάσταση.

Τον διάσημο λογοτεχνικό ήρωα του Βίκτωρα Ουγκώ Γιάννη Αγιάννη επιστράτευσε ο πρόεδρος του Συνασπισμού για να πείσει τον πρωθυπουργό ότι δεν είναι δυνατόν να συλλαμβάνεται και να αποστέλλεται στη Δικαιοσύ­νη ένας πολίτης επειδή δεν πλήρωσε το εισιτήριό του στο μετρό ή στο λεωφορείο και, από την άλλη, να αφήνονται ελεύθεροι όλοι αυτοί οι αλήτες του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος που λέ­ρωσαν τα χέρια και τις υπολήψεις τους στην πολύ­κροτη υπόθεση Siemens, όπως και σε τόσες άλλες. Όντως, αποτελεί ιδιαζόντως απεχθή πρόκληση στο λαϊκό περί δικαίου αίσθημα αυτή η κατάσταση.

Πότε, επιτέλους, περιμένουν να στείλουν φυλα­κή αυτούς τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δι­καίου που απίστησαν ενάντια στο δημόσιο συμφέ­ρον; Πότε θα ευαρεστηθούν τα κοράκια του πολιτι­κού μας συστήματος να ανοίξουν τη βαριά πόρτα της φυλακής και να κλείσουν πίσω από τα κάγκελα έναν μεγαλόσχημο απατεώνα; Η ατιμωρησία στη χώρα μας δημιούργησε ένα χυδαίο και αποτρόπαιο ήθος, που θεωρεί όλους αυτούς που δεν τα «παίρ­νουν χοντρά» κανονικούς μαλάκες. Είναι τόσο δύ­σκολο πια να στείλουν ένα κάθαρμα στη φυλακή, ώστε να δικαιωθεί συμβολικά το λαϊκό αίσθημα;

Το κομματικό συμφέρον και οι άθλιες συναλλα­γές του πολιτικού συστήματος φαίνεται να περι­φρονούν άνευ ορίων τον λαό. Αποτελεί εξοργιστι­κό φαινόμενο που απαξιώνει το σύνολο των δημο­κρατικών μας θεσμών, το να καλύπτει το κομματικό μας σύστημα κοινούς απατεώνες, προδότες του λαού και της λαϊκής εντολής! Αυτή η μακιαβελική επι­στήμη της συγκάλυψης πρέπει να τελειώσει, όπως και να κατέβει η υποκριτική παράσταση των θλιβε­ρών κομματικών θιάσων που συμμετέχουν σ’ αυτή τη φαρσοκωμωδία, είτε φωνασκώντας είτε σιωπώ­ντας είτε απέχοντας.

Ο λαός μας σε αυτές τις πραγματικά δύσκολες για όλους στιγμές έχει επιδείξει μεγάλη υπομονή, σοφία, καρτερικότητα και, από ό,τι φαίνεται, προ­σπαθεί δειλά – δειλά να επενδύσει σ’ αυτή την κρί­ση ελπίδες για το μέλλον… Από ’δώ και πέρα, το «παραπάνω», την υπέρβαση, είναι η ώρα να την κάνει η πολιτεία. Αποτελεί πλέον εθνική επιταγή να αποτινάξει το πολιτικό μας σύστημα τον κομματικό του μανδύα και να αντιμετωπίσει τα συμφέροντα του λαού με γνώμονα τον ίδιο τον λαό.

Επιστρέφοντας στην επιχειρηματολογία του αρχηγού του Συνασπισμού, αναρωτιέμαι αν, για να καλύψουμε ένα μικρό έγκλημα, είναι αρκετό να επικαλούμαστε ένα μεγάλο. Τα εισιτήρια είναι όντως πολύ ακριβά και η κυβέρνηση κακώς, κάκι­στα, δεν το χειρίστηκε δίκαια το ζήτημα. Η πολι­τική λύση είναι να μην πληρώνουμε; Πότε η Αρι­στερά θα περάσει αυτή την παρατεταμένη περίο­δο της τραυματικής της παιδικής ηλικίας; Πότε η εναλλακτική Αριστερά, από την οποία περιμένου­με δεκαετίες τώρα μια σοβαρή εναλλακτική πολι­τική πρόταση, θα σταματήσει τις γυμναστικές επι­δείξεις; Αντί να καταστρέφει την ήδη κατεστραμ­μένη οικονομία και ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία, ας καταθέσει μια βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη πρόταση και ας πάει στον Ρέππα να τον πιέσει μέχρι σκασμού να την ακούσει και να την κάνει δεκτή. Και πριν από όλα, να την ανακοινώσει σε μας τους πολίτες.

Όχι όμως λύσεις τύπου «από αυτά που έκλεψαν στο Βατοπέδι μπορούμε να καλύψουμε τα δωρεάν εισιτήρια», γιατί, αν είναι έτσι, πάω κατευθείαν στο καφενείο… Τα κόμματα τα στέλνουμε στη Βουλή για να συμμετέχουν. Κανείς δεν ψήφισε το κόμμα του για να απέχει από τις πολιτικές διεργασίες.

Όταν ήρθε ο πρόεδρος του ΔΝΤ να μιλήσει στη Βουλή, ήμουν όλος περιέργεια να δω τη στάση του ΚΚΕ, με τους μαχητικότατους και λαλίστατους κοι­νοβουλευτικούς του εκπροσώπους να τον κατα­κεραυνώνουν. Και αντί αυτού, είδα άδεια έδρανα. Όταν σε καλεί μια κυβέρνηση, η οποία έχει την κά­λυψη της πλειοψηφίας, για διάλογο, είναι αδιανόη­το να αρνείσαι και να απέχεις.

Καλά, δεν καταλαβαίνει κανείς εκεί στην αριστεροχώρα ότι τα «εμείς δεν θα νομιμοποιήσουμε την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης» δεν συνιστούν πολιτική πράξη; Και επιτέλους, έλιωσε αυτή η καραμέλα· σκεφτείτε κάτι άλλο να δικαιολογήσετε την ύπαρξή σας, τουλάχιστον. Έλεος με τις στερεό­τυπες αντιδράσεις· είστε πλέον τόσο προβλέψιμοι, που καταντά βαρετό. Αν είναι έτσι, γιατί δεν φεύγε­τε από τη Βουλή να τελειώνουμε;… Με το να κάθε­στε στα έδρανα είναι, σύμφωνα με τη λογική σας, σαν να νομιμοποιείτε την κυβέρνηση… Δράστε, λοι­πόν, εκτός Κοινοβουλίου, να κερδίσει το Δημόσιο την επιχορήγηση των κομμάτων σας!…

[email protected]