Χρειάστηκαν έξι μήνες μπάχαλου, ασυνεννοησίας, διασποράς αρμοδιοτήτων και αναποτελεσματικότητας αλλά και να βρεθεί το Μαξίμου μπροστά στο ενδεχόμενο μιας σοβαρής πλέον κρίσης για να αποφασίσει το αυτονόητο: να διορθώσει τη μεγαλειώδη γκάφα που διέπραξε με την κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής πριν από έξι μήνες.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. βρέθηκε μπροστά στη μεγαλύτερη όξυνση του μεταναστευτικού / προσφυγικού προβλήματος μετά τη μεγάλη κρίση του 2015 όχι μόνο χωρίς υπουργείο, αλλά και με κάποιες σκόρπιες και ασύνδετες αρμοδιότητες μοιρασμένες μεταξύ των υπουργείων Προστασίας του Πολίτη, Άμυνας και Εσωτερικών.

● Εθνικός συντονιστής για το προσφυγικό είχε οριστεί ένας… στρατηγός και υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ Αλκιβιάδης Στεφανής.
● Αρμόδιος για τις διεθνείς πτυχές του μεταναστευτικού / προσφυγικού ήταν ο διπλωμάτης Γιώργος Κουμουτσάκος ως αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη αρμόδιος για τη Μεταναστευτική Πολιτική.
● Αρμόδιος για την επαφή με τους άρχοντες της Αυτοδιοίκησης ήταν ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος, ο οποίος είχε ταυτοχρόνως να διαχειριστεί το ευρύτερο σε αρμοδιότητες υπουργείο της χώρας.

Χωρίς ενιαίο πολιτικό κέντρο, η διαχείριση του μεταναστευτικού / προσφυγικού, του ιεραρχικά δεύτερου σοβαρότερου προβλήματος της χώρας μετά τη σοβούσα κρίση στα ελληνοτουρκικά, ήταν απλώς αδύνατη και το αποτέλεσμα αποτυπώνεται σε όλα τα επίπεδα:
1. Στην πρωτοφανή συσσώρευση αιτούντων άσυλο στα νησιά του Αιγαίου – με όλα τα συνεπαγόμενα προβλήματα σε έξαρση.
2. Στην απίστευτη καθυστέρηση διαχείρισης των μετεγκαταστάσεων.
3. Στις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών όπου σχεδιάζεται η μεταφορά αιτούντων άσυλο για να αποσυμφορηθούν τα νησιά.
4. Στην ανυπαρξία πολιτικής περιορισμού των εισόδων, η οποία αποτελούσε προεκλογική υπόσχεση της Ν.Δ. και (υποτίθεται) στόχο του νέου υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου.
5. Στη μη βελτίωση της λειτουργίας και της αποτελεσματικότητας της Υπηρεσίας Ασύλου και, συνεπακόλουθα, στη μη επιτάχυνση των επιστροφών αυτών που δεν δικαιούνται άσυλο.
Τώρα την καυτή πατάτα αναλαμβάνει να διαχειριστεί ο… Νότης Μηταράκης, ένας κατ’ εξοχήν «τεχνοκράτης» πολιτικός, ο οποίος ήδη ως βουλευτής Χίου έχει υποστεί επίθεση στο νησί του λόγω της δυσαρέσκειας για τον αριθμό των ατόμων που θα φιλοξενεί η υπό δημιουργία κλειστή δομή.

Εκτός από το τεχνοκρατικό προφίλ του νέου υπουργού – τον οποίο θα πλαισιώνει ως αναπληρωτής ο Γ. Κουμουτσάκος –, πάντως, το οποίο κάνει πολλούς στη Ν.Δ. να ανησυχούν για την αποτελεσματικότητά του, είναι πολλές οι απόψεις (μεταξύ άλλων και επίδοξων υπουργών) που θεωρούν ότι θα έπρεπε να τοποθετηθεί κάποιο πολιτικό στέλεχος με μεγαλύτερη πυγμή. Ο καιρός θα δείξει ποιος έχει δίκιο…

Μονίμως απόντες
Η μεγαλύτερη ωστόσο αποτυχία εντοπίζεται στην ολιγωρία της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά το διεθνές σκέλος της διαχείρισης του μεταναστευτικού / προσφυγικού, καθώς η Ελλάδα είναι σταθερά απούσα από όλες τις ευρωπαϊκές διεργασίες που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα.
1. Ήταν απούσα από τη συνάντηση της Μάλτας τον Σεπτέμβριο του 2019, δύο μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη Ν.Δ., όπου, με πρωτοβουλία της Μάλτας και της Ιταλίας και με συμμετοχή της Γερμανίας και της Γαλλίας, συζητήθηκαν οι κατευθύνσεις μιας νέας πολιτικής ασύλου και μετεγκατάστασης, η οποία θα ασκείται παράλληλα με τους κανονισμούς του περίφημου και ήδη ξεπερασμένου «Δουβλίνου».
Τώρα, με τραγική καθυστέρηση μηνών και αφού οι ενδιαφερόμενοι συναποφάσισαν ερήμην της Ελλάδας, έγινε αντιληπτό ότι πρέπει να ανατεθεί σε κάποιον (Κουμουτσάκος) να δουλέψει για «όλες τις πτυχές της αναθεώρησης της Συνθήκης του Δουβλίνου».
2. Θα είναι απούσα από τη διάσκεψη της Διαδικασίας του Βερολίνου την Κυριακή, την οποία συγκάλεσε η Άνγκελα Μέρκελ όταν αντιλήφθηκε ότι το λιβυκό ζήτημα, πηγή έντασης, αστάθειας και όξυνσης του μεταναστευτικού / προσφυγικού, έχει περάσει στα χέρια της Ρωσίας και της Τουρκίας. Η γερμανική πρωτοβουλία ανελήφθη κυρίως λόγω των ανησυχιών για το μεταναστευτικό / προσφυγικό.
Ε, λοιπόν, η κυβέρνηση, αφού αρχικά απαξίωσε να ενδιαφερθεί για τη συμμετοχή της, λέει τις τελευταίες μέρες ότι υπέβαλε τελικά αίτημα, το οποίο προφανώς δεν έγινε δεκτό. Επειδή όμως δεν είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς έχει συμβεί, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι:
● Στις 31.12.2019, την τελευταία μέρα του χρόνου, το «Ποντίκι» είχε κάνει το θέμα πρωτοσέλιδο αναφέροντας στη σελίδα 3: «Ο Μητσοτάκης “θα” ζητήσει τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Διαδικασία του Βερολίνου για τη Λιβύη». Κοινώς ελληνικό αίτημα τότε δεν υπήρχε.
● Την Τρίτη 14.1 ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας είπε στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ότι η χώρα μας έχει διατυπώσει αίτημα συμμετοχής της στη Διάσκεψη του Βερολίνου.
● Την ίδια μέρα ανακοινώθηκαν από τη Γερμανία οι συμμετέχοντες στη διάσκεψη και η Ελλάδα απουσίαζε.
● Την Τετάρτη 15.1 η γερμανική κυβέρνηση διευκρίνισε ότι δεν έκανε δεκτό το αίτημά μας επειδή «δεν θα ασχοληθεί με θέματα θαλασσίων συνόρων, πιθανώς δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στη Μεσόγειο» (τουρκολιβυκή συμφωνία), παρότι σε άλλο σημείο διευκρινίζει ότι «έχουμε πλήρη κατανόηση για το γεγονός ότι υπάρχουν ανησυχίες και κίνητρα άλλων χωρών σε σχέση με τη Λιβύη και ιδιαίτερα στο θέμα των θαλασσίων συνόρων». Ο αποκλεισμός της Ελλάδας έγινε επειδή «αυτό απλώς δεν είναι στο επίκεντρο της διάσκεψης – ούτε και θέμα της».

Ωστόσο το μεταναστευτικό / προσφυγικό, το οποίο αποτελεί τον μεγάλο καημό της Γερμανίας, είναι στην πραγματικότητα το κίνητρο διοργάνωσης αυτής της διάσκεψης και βεβαίως θα αποτελέσει κύριο θέμα της ατζέντας της γερμανικής προεδρίας στην Ε.Ε. το επόμενο εξάμηνο. Κάθε σχόλιο για το «ειδικό βάρος» της Ελλάδας στις διαβουλεύσεις για την αντιμετώπιση των μεγάλων θεμάτων της περιοχής είναι μάλλον περιττό…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.