Τον απολογισμό της χρονιάς, αλλά και της ζωής του στη Θεσσαλονίκη έκανε ο Πάμπλο Γκαρσία, σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του. 

Ο προπονητής της Κ20 του ΠΑΟΚ μίλησε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την ομάδα, την οικογένειά του, την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, τους λόγους που αποφάσισε να μείνει μόνιμα στην Θεσσαλονίκη, αλλά και τους λόγους που δεν μιλάει συχνότερα δημόσια. 

Αναλυτικά, όσα είπε: 
Για το ότι δίνει σπάνια συνεντεύξεις: «Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει να μιλάω. Δεν μιλάω καλά ελληνικά, για αυτό. Μου αρέσει να μιλάμε για το ποδόσφαιρο, αλλά μερικά πράγματα δεν μπορώ να τα πω καλά. Έκανα ένα μήνα μαθήματα, αλλά έκανα ένα λάθος. Όταν ήμουν εδώ με τον Βιεϊρίνια, τον Κοντρέρας, τον Βερόν, μιλούσαμε μόνο ισπανικά και δεν πήγαμε για μαθήματα ελληνικών Είναι σημαντικό. Τα παιδιά που θα έρθουν τώρα στον ΠΑΟΚ, θα πρέπει να μαθαίνουν ελληνικά, όπως γίνεται στη Γερμανία, την Αγγλία. Πρέπει να μαθαίνουν τη γλώσσα της χώρας που μένουν».

Για το αν περίμενε ότι θα έμεινε τόσα χρόνια στην Ελλάδα: «Όχι, ήμουν στην Ουρουγουάη. Σκέφτηκα να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Ήμουν μικρός, αλλά έχασα το πάθος. Ήρθα εδώ για δύο χρόνια. Πήγα στο αεροδρόμιο, σταμάτησε το αεροπλάνο και όλοι οι οπαδοί μπήκαν μέσα. Τι είναι αυτό, είπα. Πού ήρθα; Μετά είδα τον κόσμο μέσα. Πω… (δείχνει το χέρι του) η τρίχα μου σηκώνεται. Κάτι έγινε μέσα μου. Σκέφτηκα πως πρέπει να παίξω μπάλα τώρα. Ότι θέλω να παίξω. Μέχρι τώρα που είμαι 10 χρόνια είναι εκπληκτικά εδώ». 

Για το τι τον οδήγησε να μείνει: «Πολλά είναι. Έχω παιδιά που έχουν φίλους. Μου αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη. Ο Έλληνας σε βλέπει, θα σε σταματήσει, έχει το πάθος μέσα του. Είναι περισσότερο θερμός ο κόσμος από την Ουρουγουάη. Μου αρέσει πολύ αυτό. Μένουμε Θεσσαλονίκη και έχουμε ηρεμία. Στην Ουρουγουάη δεν μπορείς να πας ούτε δύο χιλιόμετρα, γιατί είναι όλα επικίνδυνα. Δεν μπορείς να σταματήσεις σε ένα φανάρι γιατί μπορεί να σε κλέψουν, πρέπει να περάσεις με κόκκινο. Είναι επικίνδυνα το βράδυ. Εδώ τα παιδιά πάνε στο κέντρο και δεν έχω πρόβλημα, κοιμάμαι καλά. Στην Ελλάδα είναι παράδεισος. Παντού είναι το πρόβλημα στην πολιτική. Παντού είναι τα ίδια. Δεν έχει αριστερά, δεν έχει δεξιά. Όλοι κλέβουν. Είναι κρίμα, γιατί εδώ είναι ο παράδεισος». 

Για το αν είναι αισιόδοξος για το μέλλον: «Δεν ξέρω. Θέλω να πιστεύω ότι θα πάνε καλύτερα, να έχει ο κόσμος δουλειά, να μην έχουμε πρόβλημα στο δρόμο. Τώρα βάζουν διόδια. Πόσα διόδια θα έχει αυτή η Ελλάδα; Πριν ετοιμάσουν το δρόμο βάζουν διόδια. Πρώτα φτιάχνεις το δρόμο και μετά βάζεις διόδια. Είναι παρόμοια η κατάσταση με την Ουρουγουάη. Περί. Εκεί έχει πολύ… γκάνγκστερ. Δεν είναι μόνο ότι σε κλέβουν, σε σκοτώνουν κιόλας. Δεν έχουν αρχές. Παλιά σε έκλεβαν και έφευγαν. Τώρα… μπαμ. Δεν είναι μόνο στην Ουρουγουάη. Βραζιλία, Αργεντινή, όλα είναι καταστροφή». 

Για τους λόγους που πιστεύει ότι ο κόσμος του ΠΑΟΚ τον αγάπησε τόσο: «Δεν ξέρω. Σε όποια ομάδα κι αν πήγα, έδωσα τα πάντα. Από μικρός είμαι Νασιονάλ, όταν πήγα στην Πενιαρόλ τους είπα ότι είμαι οπαδός της Νασιονάλ. Εδώ έδωσα τα πάντα. Όταν μπαίνω στο γήπεδο, τα δίνω όλα. Μου αρέσει ο κόσμος όταν πηγαίνει σπίτι του, να πηγαίνει ευχαριστημένος. Μου αρέσει να έχει κάτι ο κόσμος ως δώρο, να είναι χαρούμενος. Δεν είμαι σίγουρος γιατί με αγάπησε». 

Για το αν είχε στο μυαλό του να γίνει προπονητής: 
«Ήμουν πρώτα βοηθός στην Κ17. Πέρυσι ήμουν πρώτος προπονητής. Σιγά-σιγά είδα ότι μου αρέσει. Το είχα στο μυαλό, αλλά τώρα σιγά-σιγά μου αρέσει πολύ. Φέτος νιώθω για πρώτη φορά ότι είμαι πρώτος προπονητής. Πέρυσι δεν ήταν όλα οργανωμένα. Πάντα μαθαίνεις πράγματα. Δεν είναι να διαβάσεις ένα βιβλίο, είναι εμπειρία. Είναι να καταλαβαίνεις τι παιδιά έχεις, τι χρειάζονται, τι σκέφτονται 
Για το αν είναι πιο δύσκολο να είσαι παίκτης ή προπονητής: «Πιο δύσκολο προπονητής. Δουλεύεις όλη την εβδομάδα και την Κυριακή πρέπει να τους αφήνεις να παίξουν μπάλα ελεύθερα. Λες κάποια πράγματα, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μόνο κοιτάς, κάνεις κάποιες αλλαγές. Να μην έχουν πολύ άγχος τα παιδιά. Υπάρχουν προπονητές που είναι πολύ ήρεμοι και αυτό δεν μου αρέσει. Καθένας είναι διαφορετικός. Βλέπεις τον Σιμεόνε, φωνάζει. Ο Ζιντάν δεν μιλάει, είναι πολύ ήρεμος». 

Για το πώς κατάφερε η Κ20 να κάνει 16 νίκες και 1 ισοπαλία στα τελευταία 17 ματς: «Κάναμε καλή δουλειά στην προετοιμασία. Ήρθε ο Δανιηλίδης, ο οποίος έχει εμπειρία. Είναι δουλευταράς. Μετά ήλθε ο Σνάουτσνερ, τον ξέρω και είναι πολύ καλό παιδί. Δεν είναι μόνο να ξέρεις μπάλα, είναι η χημεία. Μπορεί να δείξεις βίντεο, ανάλυση της αντίπαλης ομάδας, αλλά εάν δεν κάνεις καλή σέντρα… γεια σας. Είχαμε μικρά παιδιά. Κάναμε πολλή δουλειά. Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε, ποιος είναι ο στόχος. Το Δεκέμβριο κάναμε αλλαγές σε παιδιά, βάλαμε τους μικρούς. Χρειαζόταν χρόνο. Στην ακαδημία του ΠΑΟΚ θέλει πολλή δουλειά. Στην πρώτη ομάδα, τα παιδιά είναι έτοιμα. Από πίσω είναι όλοι οι μάνατζερ και αυτό είναι καταστροφή. Υπάρχουν καλοί μάνατζερ, αλλά οι περισσότεροι δεν είναι καλοί. Τρελαίνουν τα παιδιά. Θέλουν να παίρνουν λεφτά, μόνο αυτό θέλουν. Θέλουν να παίρνουν λεφτά, να κάνουν συμβόλαιο. Πρώτα πρέπει να παίξεις μπάλα. Και η οικογένεια. Γιατί δεν παίζει ο γιος μου… είναι καταστροφή αυτό. Δεν είναι εδώ μόνο, είναι στην Ισπανία, είναι στην Ουρουγουάη. Παντού. Εγώ θέλω να μιλάμε συνέχεια για το τι είναι το ποδόσφαιρο. Εσύ παίζεις μπάλα, όχι η οικογένειά σου». 

Για την άποψή που έχει για τον Ιβάν Σαββίδη:«Μίλησα μερικές φορές και τον βλέπω αληθινό. Έχει λεφτά και βοηθά πάρα πολύ. Έτσι είναι όλοι οι πρόεδροι. Ο πρόεδρος της Ρεά, έχει πολλά λεφτά. Μας έδωσε ζωή, αλλά δίνει δουλειά στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να τον αγκαλιάσουμε όλοι και να τον προσέχουμε. Να κάνουμε κάτι καλό για τον ΠΑΟΚ. Τα έχουμε όλα, αλλά να τα κάνουμε καλύτερα». 

Για το αν ζήλεψε τον Μαλεζά και τον Βιεϊρίνια που σήκωσαν μαζί το Κύπελλο: «Αν παίρνει πριμ ο Μαλεζάς, πρέπει να μου δίνει και μένα (γέλια). Όταν ήταν εδώ αυτός ο Φρανκ Σινάτρα, όχι Σινάτρα… Άρνεσεν του είπα ότι έχουμε τον Μαλεζά που ξέρει τον ΠΑΟΚ. Ξέρει την ομάδα, τον κόσμο, το γήπεδο, να τον πάρεις εδώ. Πρέπει ο Μαλεζάς να μου δίνει το 10%… (γέλια). Είναι καλό παιδί. Εγώ δεν πήρα τίποτα. Μας έκλεψαν στον Άρη, αυτό το ξέρουμε όλοι. Όταν βλέπουμε τον κόσμο πώς πανηγυρίζει, τον Βιεϊρίνια και τον Μαλεζά που τους ξέρω, είμαι πολύ χαρούμενος. Έκανα πολλούς φίλους στην Ελλάδα. Είναι το πιο ωραίο». 

Για το αν έχει ξαναδεί αυτά που έγιναν στα ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ – ΑΕΚ: «Όλα αυτά που έγιναν, έγιναν μόνο στην Ελλάδα. Είναι κρίμα, όλο αυτό με τα χαρτιά. Εάν ήμουν οπαδός του Ολυμπιακού, θα έλεγα ότι αυτό που έκανε ο Γκαρθία είναι το πιο άσχημο που υπάρχει. Είδα στον Αναστασιάδη πετούσαν. Κάνεις έτσι και συνεχίζεις. Τι να κάνεις; Στην Κ20 είδα καλούς διαιτητές. Δεν είναι το πρόβλημα εάν έχουμε καλούς διαιτητές. Έχουμε καλούς διαιτητές. Είναι τι γίνεται από… πίσω. Εάν ο διαιτητής έχει οικογένεια και σου πουν πρόσεχε γιατί έχεις οικογένεια, τι θα κάνουν τα παιδιά. Είναι δύσκολα. Είναι η μαφία που είναι από πίσω. Δεν μπορείς να χαρείς ένα τίτλο με αυτόν τον τρόπο. 

Δεν θα έκανα ποτέ, αυτό που έκανε ο Γκαρθία. Στη Λατινική Αμερική, δεν υπάρχει το -3, το -6 (αφαίρεση βαθμών). Μετά πάω εγώ έξω να παίξω, πάμε Τρίπολη, να πω εγώ σε ένα φίλο πέτα μου ένα χαρτί εδώ και να πεθάνω εκεί για να πάρω τους βαθμούς. Πρέπει να το αλλάξουμε αυτό. Η Super League, η ΕΠΟ τι κάνουν. Ας βάλουν παιδιά που έπαιξαν μπάλα και καταλαβαίνουν. Είναι κατάλληλοι (γι’ αυτή τη θέση) πρώην ποδοσφαιριστές”. 

Για το πως θα ήθελε να είναι τα πράγματα μετά από 10 χρόνια: «Δεν ξέρω, μπορεί να είμαστε κάτω από το χώμα (γέλια). Δεν ξέρω. Μακάρι σε 2-3 χρόνια να έχουμε καλό πρωτάθλημα, καλές ομάδες, να παίζουμε μπάλα. Όχι να διαρκεί τρεις ώρες το κάθε παιχνίδι. Ενενήντα λεπτά και να τελειώνει. Να βλέπουμε καλούς παίκτες κι από την ακαδημία, να πηγαίνουμε στο γήπεδο με την οικογένεια να πανηγυρίζουμε. Αυτό θέλω να δω». 

Για το τι φαντάζεται σε προσωπικό επίπεδο: «Δεν έχω στόχο, θέλω να είμαι καλός προπονητής. Σκέφτομαι το σήμερα, πώς θα βοηθήσω και θα βελτιώσω τα παιδιά. Πώς μερικά θα μπορέσουν να παίξουν μπάλα. Όλα δεν μπορούν, αλλά κάποια θα παίξουν». 

Για το μήνυμα που θέλει να στείλει στον κόσμο του ΠΑΟΚ: «Τους αγαπώ πολύ. Να έχουμε υγεία, γιατί αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να έχουμε. Όλοι είμαστε άνθρωποι, όλοι θα πάμε κάτω από το χώμα. Κανείς δεν είναι πιο ψηλά από τον καθένα. Μεγάλη αγκαλιά σε όλους».