Ο τρόπος με τον οποίο οι τοκογλύφοι κανονίζουν τις δουλειές τους στην πιάτσα είναι γνωστός: «Διευκολύνουν» με δανεικά, τα οποία είναι αδύνατο να ξεπληρωθούν εμπρόθεσμα και έντοκα. 

Ο τρόπος με τον οποίο οι τοκογλύφοι κανονίζουν τις δουλειές τους στην πιάτσα είναι γνωστός: «Διευκολύνουν» με δανεικά, τα οποία είναι αδύνατο να ξεπληρωθούν εμπρόθεσμα και έντοκα. Έχουν προηγηθεί (των δανεικών) οι προσημειώσεις (μνημόνια- δανειακές συμβάσεις) των οποίων την τήρηση αναλαμβάνουν…  καλογυμνασμένοι εισπράκτορες. Αυτά την πιάτσα…

Στις Διεθνείς Σχέσεις τα πράγματα είναι — όπως διαπιστώνει πια το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας– ακόμη χειρότερα: Οι δανειστές της Ελλάδας  έχουν εξελίξει την τοκογλυφία σε τέτοιο επίπεδο που κάνει τους μαφιόζους του Σικάγο να μοιάζουν αρσακειάδες. Μάλιστα, έχουν καταφέρει τις δουλειές τους να τις κάνουν με το νόμο! Το νταηλίκι και τα σπασμένα κόκαλα δεν περιλαμβάνεται στο μενού τους. Αν χρειαστεί «καθαρίζουν» κανένα πρωθυπουργό ,διορίζουν άλλον  και  σε κάθε περίπτωση  ελέγχουν ασφυκτικά με ανθρώπους τους το σύνολο της διοίκησης του κράτους.

Στόχος των δανειστών, όπως και των τοκογλύφων της πιάτσας, είναι να βάλουν στο χέρι τα πάντα: πρώτες ύλες, υποδομές, παραγωγικές μονάδες, γη και χρήμα.
Μετά από τρία χρόνια «διάσωσης» το σύνολο πια της ελληνικής κοινωνίας γνωρίζει τί ακριβώς σημαίνει «διάσωση». Αντιλαμβάνεται πως τα «προγράμματα» που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται δεν έχουν στόχο ούτε τον εκσυγχρονισμό ούτε το νοικοκύρεμα. Οι τοκογλύφοι ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για το μέλλον των θυμάτων τους, τα οποία «διατηρούν στη ζωή»,  για όσο διάστημα μπορούν να τους τα ακουμπάνε…

Κάποιοι αφελείς ίσως αισθάνονται έκπληξη από τη σκληρότητα με την οποία οι υπάλληλοι των δανειστών (Τόμσεν και σια ) διατάζουν την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στις κατασχέσεις των σπιτιών της (πρώην) μεσαίας ελληνικής τάξης. Προφανώς, αδυνατούν (οι εναπομείναντες αφελείς) να αντιληφθούν το μέγεθος αυτής μπίζνας, η οποία σε τελική ανάλυση, οδηγεί στη συγκέντρωση της μικροιδιοκτησίας και την μετατροπή της σε  αιώνια πρόσοδο για αυτούς που θα τη βάλουν τελικά στο χέρι.

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται αυτή διαδικασία είναι τόσο απροκάλυπτη όσο και εξοργιστική:

1.      στραγγίζουν το εισόδημα (περικοπές- ανεργία- υπερφορολόγιση)  του μιρκοιδιοκτήτη
2.      διατηρούν την τιμή φούσκα των αντικειμενικών αξιών
3.      φορολογούν πάνω στην τιμή φούσκα τον ιδιοκτήτη με το ψαλιδισμένο ή το ανύπαρκτο εισόδημα
4.      ψηφίζουν νόμο για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών

Επόμενο (εξοργιστικό) βήμα στη διαδικασία αυτή, είναι η μείωση του φόρου μεταβίβασης, προκειμένου αυτοί οι ελάχιστοι που θα μαζέψουν τα πάντα να μην πληρώσουν μία!

Και τελικά, όταν ολοκληρωθεί το κόλπο, βάζουμε στοίχημα, θα μειωθεί η φορολογία των ακινήτων που θα έχουν συγκεντρωθεί σε ελάχιστα χέρια, κάτι που σταδιακά θα αυξήσει και πάλι την τιμή τους έτσι ώστε το η ιδιοκτησία ενός σπιτιού να είναι μακρινό όνειρο για έναν κινεζοποιημένο Ελληνα εργαζόμενο.

Κάτι τέτοιες μεθοδεύσεις στην πιάτσα τις λένε «κόλπα», «αρπαχτές» «μπάζες». Στην τρέχουσα πολιτικής ορολογία, οι εν λόγω διαδικασίες ονομάζονται «εξορθολογισμός της αγοράς» «εκσυγχρονισμός των δομών», «ανάπτυξη»

Στην καθομιλουμένη, πάντως, για όλα αυτά αρκεί μια λέξη: Κλοπή.