Ένα αμφιθέατρο 900 θέσεων που έμεινε ημιτελές. Ένα κτίριο προδιαγραφών λυρικής σκηνής που όμοιό του δεν υπάρχει στην Κρήτη. Είναι η τραγική ιστορία ενός κτιρίου-«φάντασμα».

Σύμφωνα με το neakriti.gr, το 1999 ένας εργάτης έχασε τη ζωή του επιτόπου. 20 χρόνια μετά, το έργο μπαίνει σε τροχιά ολοκλήρωσης μέσω ΣΔΙΤ. Τον ερχόμενο Γενάρη, θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν θα ευοδωθεί το εγχείρημα.

Ένα κτίριο που έμεινε ημιτελές πριν από 20 ολόκληρα χρόνια! Ένα εργατικό δυστύχημα, στοίχισε τη ζωή ενός εργάτη το 1999 και έκτοτε το κτίριο “φαντάσει”, στην καρδιά της πανεπιστημιούπολης, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο αντιπρύτανης του πανεπιστημίου Κρήτης, Κωνσταντίνος Σπανουδάκης. Τώρα, υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι το κτίριο θα ολοκληρωθεί, με προϋπολογισμό 12,5 εκατομμυρίων ευρώ, μέσω ΣΔΙΤ.

Θα ολοκληρωθεί;

«Τον ερχόμενο Γενάρη θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν θα ευοδωθεί το εγχείρημα», αναφέρει Ο κ. Σπανουδάκης. Πιο αναλυτικά, είκοσι χρόνια μετά, υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι το κτήριο θα ολοκληρωθεί, με προϋπολογισμό 12,5 εκατομμυρίων ευρώ, μέσω ΣΔΙΤ. Συγκεκριμένα, «τέλη του Γενάρη του 2020 θα ξέρουμε εάν το εγχείρημα θα τελεσφορήσει, έτσι ώστε να γνωρίζουμε με σιγουριά αν θα προχωρήσει το εγχείρημα, για να λάβει οριστικά πια τον δρόμο της ολοκλήρωσης το μεγάλο αμφιθέατρο, που έχει προδιαγραφές… Λυρικής Σκηνής, μέχρι και με θεωρεία στα πλαϊνά του κτηρίου. Είναι μεγάλη επιτυχία που 20 χρόνια μετά αυτό το έργο, που διεκόπη λόγω εργατικού ατυχήματος, οδεύει τώρα προς την αποπεράτωσή του. Αξίζει να αναφέρουμε, βέβαια, πως δεν υπάρχει αντίστοιχη υποδομή στο νησί μας. Πιστεύω πως, όταν ολοκληρωθεί, θα ικανοποιήσει τις ανάγκες όχι μόνο του Πανεπιστημίου αλλά και όλης της κοινωνίας του Ρεθύμνου και της Κρήτης. Το αμφιθέατρο αυτό είναι ένα μικρό Μέγαρο Μουσικής», τόνισε ο αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Κρήτης, εκφράζοντας τη χαρά και την ικανοποίηση της πανεπιστημιακής κοινότητας μόλις έμαθε ότι ένα τόσο σημαντικό ανολοκλήρωτο έργο μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης, ώστε πολύ σύντομα να παραδοθεί σε χρήση.

Ο τηλεοπτικός φακός καταγράφει 20 χρόνια μετά, το πόσο άτακτα έπαυσαν οι εργασίες: σίδερα κρέμονται, τοιχοποιία με τούβλα που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, μερικά σημεία έχουν παραδοθεί στη δύναμη της φύσης με ολόκληρα δέντρα πια να έχουν ξεφυτρώσει.

Αίσθηση προκαλούν τα… τραπεζοκαθίσματα και τα λοιπά έπιπλα που έχουν… “αποσυρθεί” στο εδώ και δεκαετίες ιδιότυπο γιαπί. Λογίζονται πια ως απορρίμματα, αφού δεν έχουν καμία χρήση και άγνωστο γιατί, βρέθηκαν εκεί, παραδίπλα και τα κουφώματα που δεν βρέθηκαν ποτέ στη σωστή τους θέση. Το αμφιθέατρο θα είναι χωρητικότητας 900 ατόμων, σαν ένα μικρό μέγαρο μουσικής το περιγράφει ο Κωνστνατίνος Σπανουδάκης και ως μια υποδομή που δεν υπάρχει αντίστοιχη στο νησί μας.