«Την ομοιότητα συνεπλήρωσαν βαρέα παραπετάσματα της Προύσας, διβάνιον εστρωμένον με χρυσοκέντητον ύφασμα, προερχόμενον εκ παλαιάς αρχιερατικής στολής, περσικόν μαγκάλι…». 

 
«Την ομοιότητα συνεπλήρωσαν βαρέα παραπετάσματα της Προύσας, διβάνιον εστρωμένον με χρυσοκέντητον ύφασμα, προερχόμενον εκ παλαιάς αρχιερατικής στολής, περσικόν μαγκάλι…». Περιγραφές δωματίων πλουσίων, σαν αυτήν που κάνει ο Εμμανουήλ Ροΐδης το 1894, ή φτωχών, με μαγκάλια, φουφούδες, τζάκια, μπορούμε να βρούμε άπειρες.
 
Με τζάκια και μαγκάλια ζεσταίνονταν κάπο­τε οι άνθρωποι. Τι συνέβη και τώρα όλα αυτά, όχι απλώς θεωρούνται, αλλά αποδεικνύο­νται και άκρως επικίνδυνα; Φταίει που στα σχολεία δεν μαθαίνει κανείς πια τίποτα, ούτε τι είναι το διοξείδιο του άνθρακα, έσπευσαν να σχολιάσουν πολλοί. Ενώ η κάθε γιαγιά σε ένα ορεινό χωριό…
 
Προφανώς δεν σπούδασε χρόνια για να το μάθει, ούτε έφαγε τα νιάτα της στους δοκι­μαστικούς σωλήνες. Από κάπου άκουσε τον τρόπο να ζεσταίνει ασφαλώς το σπίτι της, από κάπου το άκουσαν και άλλοι. Εμείς όχι. Όπως μοιάζει σαν να μην είχαμε ακούσει και για βαρείς χειμώνες στην Ευρώπη, που έσπρωξαν ολόκληρες φυλές προς τον Νότο, για τυφώνες στην Αμερική ή για υψηλότατες θερμοκρασίες στην Αυστραλία και πυρκαγι­ές σαν αυτές που περιγράφει ο κάπτεν Κουκ ή τσουνάμια στην Ιαπωνία και όλα αυτά μας ξαφνιάζουν όταν τα βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων, τα αποκαλούμε «βιβλικές κατα­στροφές», μας πανικοβάλλουν, επειδή δεν τα ξέρουμε, όπως οι μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας. Όλα όμως τα ξέραμε κάποτε. Απλώς τα ξεχάσαμε· δεν μας ενδιέφεραν. Τι μας νοιάζει εμάς τι ήξερε η κάθε γιαγιά ή, ακόμα περισσότερο, ο κάθε βάρβαρος, ιθα­γενής, ξένος τελικά. Θεωρώντας τους εαυ­τούς μας φορείς του μοναδικού πολιτισμού στον πλανήτη, αρνούμαστε να μάθουμε από παλαιότερους και κυρίως από όσους δεν μας μοιάζουν.
 
Αντιμετωπίζουμε την επιστήμη και την τεχνολογία σαν πανάκεια, βέβαιοι ότι οι – σημαντικότατες αναμφισβήτητα – πρόοδοι που σημειώθηκαν μπορούν να μας προστα-τεύουν από τα πάντα, ενώ εμείς μέχρι πριν από λίγα χρόνια θα πλουτίζαμε και τώρα πια θα απολαμβάνουμε wifi σύνδεση στο τρόλεϊ. Δεν λέει κανείς πως πρέπει να γυρίσουμε πίσω ή πως η λύση για να μην πεθαίνουν άνθρωποι από το κρύο είναι, σήμερα, τα μαγκάλια.
 
Αλλά αυτοί δεν είναι λόγοι ν’ απεμπολούμε γνώσεις. Είναι σαν να αδειάζουμε τη βιβλιο-θήκη μας από παλιά βιβλία κάθε φορά που ανακαλύπτουμε, ωραία συχνά, καινούργια με ή ρωες που φορούν τα ίδια ρούχα με μας.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.