Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
07.06.2021
14:59
Μαλβίνα Κάραλη: 19 χρόνια από τον θάνατό της – Τα κείμενα που έγραψαν ιστορία (photos/video)
07.06.2021
14:59
Ήταν Παρασκευή 7 Ιουνίου το 2002, όταν η Μαλβίνα έφυγε από τη ζωή νικημένη από τον καρκίνο, αφήνοντας πίσω της δυσαναπλήρωτο κενό.
Δεκαεννέα χρόνια μετά και όσοι τη γνώρισαν, ακόμη δυσκολεύονται να συμβιβαστούν με τον πρόωρο χαμό της.
Το ευρύ κοινό, την ερωτεύτηκε μέσα από τις εκπομπές σάτιρας που έκανε επί χρόνια μέσα από τη συχνότητα του ΣΚΑΙ, του Mega και του Star.
Ωστόσο οι μυημένοι οπαδοί της ξέρουν ότι η Μαλβίνα Κάραλη γεννήθηκε για να γράφει για τον έρωτα. Κι ό,τι κι αν έγραφε, τελικά πάντα εκεί κατέληγε.
«Εδώ και ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχω βεβαιωθεί. Το εκπαιδευτικό σύστημα της αγάπης δεν με αφορά. Χρειάζεται μεταρρύθμιση. Δεν καταλαβαίνω τη διδακτέα ύλη. Δεν με ελκύει η ξεδιαντροπιά της εξίσωσης: “Στον έρωτα η καλύτερη του ενός είναι η χειρότερη του άλλου”. Εγώ αυτή την τάξη δεν πρόκειται να την περάσω ποτέ. Γι αυτό σκασιαρχείο καλύτερα. Το σκυλί και βόλτα. Εμένα κάνε με μόνο κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Και όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη τα καταστρέφω όλα. Χάριν του κίβδηλου ενστίκτου που το λένε αυτοσυντήρηση. Και που δεν με αφορά» είχε γράψει.
Είτε τη λάτρευες, είτε τη μισούσες δεν μπορούσες να αγνοήσεις το ταλέντο της, ιδίως στη γραφή. Ήταν αδύνατον να σου είναι αδιάφορη. Τα κείμενά της στη Γυναίκα και το Symbol έχουν ευτυχώς εκδοθεί για να διδάσκουν στη νέα γενιά αρθρογράφων πώς ένα κομμάτι γνώμης μπορεί από μόνο του να συνιστά έργο τέχνης υψηλής λογοτεχνίας.
«Πόσες φορές προσπάθησα; Να φύγω μακριά του. Να μην μπλέξω. Δυσκολεμένη κατάσταση, έκρυθμη κατάσταση. Δεν είδε τίποτα. Τίποτα από τις νύχτες μου μακριά του. Και τι είναι να δαγκώνεις τα χείλη σου. Μέχρι να τρέξουν αίμα. Και για να τον έχεις μαζί σου, μια κασέτα του. Που έγραφε πάνω: Στο δικό σου το μήκος. Κασέτα ξεχασμένη διαρκώς σε ξένα αυτοκίνητα. Δεν ξέρει τίποτα. Πόσος πόνος. Πόσες άγρυπνες νύχτες. Πόση αποδοκιμασία ο περίγυρος. Όλα τα κοινωνικά ισοδύναμα της τρομοκρατίας κατά πάνω μου. Γιατί πήγα και τον ερωτεύτηκα. Αυτή τη φορά δεν ήταν φόβος. Δεν ήταν απομίμηση συναισθήματος. Δεν ήταν αφορμή να διαδηλώσω ευτυχίες ανύπαρκτες. Ήταν μόνο πόνος και άσκηση. Γιατί ήταν μόνο έρωτας. Που είναι απόψε. Γιατί αργεί να τηλεφωνήσει. Αν σκοτώθηκε στην εθνική. Αν κοιμήθηκε πάλι με αναμμένα φωτα».
Η Μαλβίνα έπαιζε ρόλους. Πολλές φορές μάλιστα στις τηλεοπτικές της εκπομπές εμφανιζόταν με στολές. Ρόλους έπαιζε και στη ζωή της.
«Υπάρχει λοιπόν κάτι πολύ πιο επιδέξιο και ειλικρινές από το να είσαι ο εαυτός σου: το να είσαι ο ρόλος σου. Τελικά, μάλλον ψέματα λέω όταν κλαίγομαι, πως τάχα θέλω να μάθω ποια είμαι στην πραγματικότητα. Στα τσακίδια το εδιζησάμην εμεωυτών. Αφού το βλέπω τόσα χρόνια στην πράξη: Χωρίς τον εαυτό μου, υπάρχω. Χωρίς το ρόλο μου, δεν είμαι τίποτα. Μόνο αυτός με εξάπτει, με πληροί, με αποκαθιστά. Παίζω λοιπόν, χαρά μου -παίζω και πλέκω εγκώμια μιας ζωής που δεν καταλαβαίνει τίποτα έξω από την Τέχνη της. Γιατί δεν μπορώ να εννοήσω και να εννοηθώ, παρά σαν αυτουργός της κατασκευής μου. Γιατί ο κόσμος δεν ορίζεται εν τέλει, παρά μόνο από τον τρόπο που ο ρόλος μου επινοεί τον εαυτό μου».
Ένα δοτικό, λαμπερό πλάσμα που αναζητούσε μέχρι το τέλος την αποδοχή. Οι φίλοι της θα θυμούνται πάντα τα μεταμεσονύχτια εξομολογητικά τηλεφωνήματα. Τα τραπέζια στο πάντα ανοιχτό σπίτι της. Την απαράμιλλη γενναιοδωρία της. Το χιούμορ που τσάκιζε κόκαλα. Κι εκείνη την αδιαπραγμάτευτη αφοσίωσή της σε όποιον αγαπούσε.
«Τον διεκδίκησα όσο κανέναν. Μου τα άργησε τα χατίρια μου. Πολύ. Άκου φίλη, εγώ χωρίς αυτόν πεθαίνω, πνίγομαι. Και δεν με νοιάζει τίποτα. Δεκάρα δεν δίνω. Μην εκτεθώ στα μάτια σου. Να εκτεθώ. Γι’ αυτό και τόσο ανοιχτά. Παντού να το πω. Φώναξέ τες όλες. Να μάθει όλος ο χορός τα λόγια. Και πως το μεγαλειωδέστερο πράγμα στον κόσμο της γυναίκας είναι να διεκδικεί και να εκτίθεται. Τα έκανα και τα δύο. Μου άργησε το χατίρι μου. Δεν θα τον ξαναδώ ποτέ. Κάποιος άλλος. Που δεν θα τον αγαπώ. Που θα μπορώ να κάτσω μαζί του δέκα χρόνια. Γιατί έτσι γίνεται όταν δεν αγαπάς. Μπορείς και μένεις. Αυτό είναι όλο. Σημασία έχει να είσαι ήρεμη. Ψέματα. Σημασία έχει να αγαπάς. Δεν ξέρω. Μπερδεύτηκα. Φθινόπωρο σε λίγο φίλη. Εξαγνιστική βροχή, σώμα που πάλι θα άπτεται. Με ό,τι το ανατριχιάζει. Και ένα βράδυ θα κρυφτώ μόνη μου στο κρεβάτι, θα είμαι ήρεμη σαν πεθαμένη. Τότε θα ανοίξω τα κλειστά του γράμματα. Αδύνατον ακόμα. Η παιδική του φωτογραφία στο κομοδίνο μου. Θα τη γυρίσω για λίγο ανάποδα. Να μη με δει να κλαίω».
Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, το στίγμα της παραμένει ανεξίτηλο. Σε ό,τι άγγιξε. Σε όποια ζωή «εξ αφορμής της φωταγωγήθηκε». Η γραφή της μοναδικά αναγνωρίσιμη. Η μορφή της το ίδιο. Και ένα επίθετο περιττό, όποιο κι αν ανά περιόδους χρησιμοποιούσε. Μαλβίνα σκέτο. Και όλοι καταλαβαίνουν για ποια μιλάς. Και τότε και τώρα. Κανείς δεν ξέχασε. Κανένας δεν θα ξεχάσει.
Αποσπάσματα από τα βιβλία: Μαλβίνα Κάραλη: Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες, εκδόσεις Κάκτος – Σαββατογεννημένη, εκδόσεις Lifo Books
Σαν σήμερα «έφυγε» η Μαλβίνα Κάραλη: Οκτώ αξέχαστες ατάκες της για τη ζωή
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Μάθε πρώτος για την επικαιρότητα με εγγραφή στο Newsletter.
Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.
